#Stukkendeharte Hoofstuk 34 - Rooi Mier
Sally was al vyfuur die oggend op. Sy was kalm omdat sy 'n besluit geneem het.
Sy gaan sit en skryf vir haar ouers 'n brief. Hulle glo nog aan briewe.
Posbusse is skaars maar daar is nog een buite die skool. Sy het die anderdag gesien hulle haal die pos om 09:00 uit. Sy glimlag vir die eerste keer in dae.
"My arme ma verstaan nie eers reg wat e-pos is nie."
Sy kyk na die rok wat sy die vorige dag gaan koop het. "Dit is nie ek nie en ek gaan dit nie dra om iemand anders se siening oor my te beïnvloed nie."
Teen 07:30 sluit sy haar deur. Sy sien Mnr Solomons verby ry. Hy bekyk haar van onder af op.
"Net soos ek gedink het. Sy het nie genoeg gehad nie. Die feit dat sy nie 'n klag gaan lê het nie spreek boekdele. Sy sal seker weer vir my wag in haar kantoor. Ek sal 'n voorstel aan haar maak dat ons na haar huis toe kan kom. Sy woon tog alleen. Ons kan nie na my huistoe kom nie. Wat gaan die mense van my sê? Ek wil ook nie hê Miriam moet weet nie. Sy kom kuier soms laataand.
Ek kan mos nie help dat haar man drink tot hy uit is nie. Volgens haar help sy hom aan met 'n slaapmiddeltjie. Dan is hy uit vir die nag. Sy het behoeftes, ek het behoeftes. Hoekom moet sy weet van Sally."
Sally klim in haar Motortjie en vertrek skool toe. Sy stap soms omdat dit nie ver is nie maar vandag gaan sy ry.
Buite die skool klim sy uit en gooi die brief in die posbus.
"Mammie kan maar die posgeld aan die anderkant betaal. Ek kan nie nou nog eers 'n seēl gaan koop nie."
Larisa antwoord haar selfoon.
"Hi L. Jy hoef mos nie elke paar minute hoor of ek oraait is nie."
"Hi Larisa. Kan jy bekostig om Maandag af te vat? Ek het my ma oortuig om Upington toe met 'n gehuurde motor te gaan. Ek gaan saam. Wil jy nie ook saam ry nie?"
"Natuurlik L. Elke geleentheid wat ek het om in Upington te kom gryp ek aan met albei hande. Totsiens, ek wil pak."
"Wag eers Larisa. Jy weet nog nie eers wanneer ons ry nie."
Sy het egter al afgedruk. Hy stuur maar 'n whatsapp. "Malkop vriendin van my."
"Bennie, ek en Lawrence gaan met 'n gehuurde motor Upington toe kom. Jy moet my vlugbespreking kanselleer."
"Nee, ek bespreek eerder vir hom ook. Dit is minder vermoeiend om te vlieg."
"Maar sal jy dan vir Larisa ook bespreek en betaal? Sy kom saam. Jy weet haar ouers is trots maar ons kan nie verwag hulle moet op kort kennisgewing geld spandeer nie."
"Kry net haar idnommer asseblief. Sy kan saam vlieg."
"Dankie my bul."
"Lawrence?"
"Ja mammie."
"Jou pa gaan vir jou en Larisa ook op laat vlieg. Kry haar idnommer so vinnig moontlik."
"Maak so Mammie."
Sahara wonder hoe dit met Lawrence gaan. Hy het haar geblok. Sy neem hom nie kwalik nie. Verdomde Paul.
Miskien is dit tyd om in Upington uit te kom. Een of ander tyd moet sy vir Bennie in die oë kyk. Sy moet sekerheid kry. As hy dan nou nie die moed het nie, as hy te veel van 'n lafaard is, sal sy dan maar die inisiatief neem.
Dit is beter om haar broer in haar lewe te hê as dat hy haar haat. Sy sal dit nie kan verdra nie.
Gelukkig was haar motor net laasweek gediens. Sy hou daarvan om kuier kuier te ry. Sy is uitgerus. Mnr Adriaanse het gesê sy kan volgende week ook kry. Dan het sy vir Sally ook afgeskeep.
Sahara begin pak onmiddelik. Binne 'n uur is sy by 'n garage, besig om vol te maak, water en olie te kyk en iets te koop om te knibbel op die pad.
Die vinnigste roete uit die stad is die N1 dan op die N7.
Sy dink aan 'n gediggie waarmee sy besig is, "Die plek van my naelstring."
'Dit roep my in die son wat skyn, dit roep my in die donderbui.
Ek hoor sy fluistering op die wind
Hier is jou plek my kind.'
Weet mense ooit wat dit beteken om huistoe te gaan? Sy verbeel haar altyd sy kan die Oranjerivier ruik sodra sy in Kenhardt aankom. Dit is 'n hele sewentig kilometer weg voordat jy die Oranje oorsteek by Keimoes. Keimoes, net so goed sy is al in Upington.
"Nee wag Sahara, jy is nog in die Kaap. Daar lê nog 'n lang pad voor."
Sy besluit om af te draai van die N7 en Klawer in te gaan vir 'n stop en petrol. Sy het nog altyd net verby gery. Vir eers ry sy met Kerk Straat af verby die Een Stop net om te kan sê sy was al in Klawer. Sy draai regs af op die R362 tot by Jakaranda.
"Nou moet ek omdraai anders verdwaal ek. Upington is nog ver."
By Engen Een Stop maak sy die motor vol. Twee anties staan en praat oor 'n verhaal met die naam van Stukkende Harte.
Sally se hart klop vinniger. Die laaste personeellid is weg. Dit is net sy en Mnr Solomons. Hy sal seker nou klop. Sy gaan sit by haar lessenaar.
Die verwagte klop kom.
"Binne!"
Mnr Solomons stap selfversekerd in.
"Mooi ding jy hoef mos nie hier vir my gewag het nie. Jy kan my mos gevra het om na jou plek toe te kom vanaand.
Maar ek verkwalik jou nie. Natuurlik het jy dit so geniet die ander dag dat jy smag na nog. Ek het dit sommer vanoggend gesien toe jy die mooiste mini aangetrek het.
Ek is nou hier om jou te plesier. Jy kan dit nie verhelp dat jy is wie jy is nie. Die mooiste slet in Upington."
Hy kom stap tot by die lessenaar. Kom om na haar kant toe terwyl hy sy baadjie uittrek. Hy vat aan sy lyfband om dit los te maak.
Sally staan vinnig op en steek hom in sy bors.
"Jou lae vark. Vat so."
Sy steek hom weer. "Ek is nie jou slet nie meneer."
Sy klink woedend en steek hom weer. "Ek is nie jou hoerjaer nie Oom Willem."
Sy hou aan steek en draai die mes.
"Voel my pyn Oom Willem."
Dit is nie net meer Mnr Solomons nie; haar Oom Willem sien sy ook.
Sy sak op die vloer neer. "Ek kan nie meer nie. As jy daar is God help my." Sy steek haarself in die bors.
Haat. Haat. Haat. Wanneer dit ontvlam tot 'n onblusbare inferno verkool dit jou tot as.
As. As. As. Teken dat daar eens op 'n tyd 'n vuur was. Vuur wat nie geblus was voordat dit die brandende voorwerp verteer het nie. Die wind kan dit nou maar weg waai.
Bloed hier, bloed daar. Bloed wat spuit uit gapende wonde.
Solomons se afbrekende woorde het vir altyd stil geword.
Spreuke 18:21 'Dood en lewe is in die mag van die tong; en elkeen wat dit graag gebruik, sal die vrug daarvan eet."
©Rooi Mier 13.07.2022
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking