#Stukkendeharte Hoofstuk 23 - Rooi Mier
Elton is swaarmoedig vanoggend. Hy weet nie wat om te dink nie. Voorheen het hy geweet waaroor dit gaan. Dan het hy geweet waar sy is en ook dat sy gaan terugkom.
Nou is alles net 'n groot vraagteken. Hulle was nie kwaad vir mekaar nie. Die aand voor sy verdwyn het was 'n baie romantiese aand. Die kos wat sy voorberei het was al sy gunstelinge. Die ete by kerslig en die liefde daardie aand.
Was dit hoe sy my gegroet het? Die oggend het hy haar liefderik gesoen toe hy werk toe gaan. Sy het nog geslaap.
Hy het nog speels vir haar 'n rapsie op die boud gegee, "Jy het my heelnag uit die slaap gehou nou slaap jy en ek moet gaan werk."
Hy het haar liggies gesoen want hy wou haar nie wakker maak nie. Min het hy geweet dat sy weg sou wees as hy tuiskom.
Nou is dit al twee maande. Sy antwoord nie eens haar sel nie.
Nadat hy tronk toe was kon hy nie sy werk terugkry nie. Hy kon ook geen ander werk kry nie totdat Martin hom aangestel het om by die maatskappy se sosiale projekte betrokke te raak.
Vandag wens hy hy kon net bly lê. Hy het egter 'n verantwoordelikheid. Nadat hy sy ontbyt geniet het probeer hy weer vir Jolene bel. Soos gewoonlik antwoord sy nie. Hy stuur dan maar die gewone whatsapp om te sê hoe lief hy haar het.
Jolene lê en wag vir daai oproep. Sy kyk na sy naam totdat hy aflui. Dan druk sy die foon teen haar hart. Sy weet die whatsapp gaan volg. Sy voel die trilling toe dit deurkom. Sy kan dit nie oopmaak voordat sy seker is hy is nie meer oplyn nie.
Haar vriendin se man is onlangs dood. Dus waardeur sy die geselskap en ondersteuning maar sy het ook gesê Jolene sal moet die werlikheid in die oë staar.
"Ja ek sal moet, maar nog nie vandag nie."
Sy trek haar kamerjas aan. Na die badkamer trek sy die gordyne oop. Soos gewoonlik begroet stilte haar uit die straat uit. Amstelhof is stil, maar Kanarie Straat nog stiller. Baie anders as Ravensmead. Daar is die mense altyd besig. Selfs die willie-werkers is besig.
Gister het Bennie vir Paul gebel. Hy moet vasstel of Sahara uit die stad is. Groot was sy verbasing om te hoor dat sy weg is. Hy het juis daai tyd in Seepunt geloop in die hoop dat hy haar sou raakloop.
Sy is glo in Port Elizabeth. Hy probeer nie die nuwe naam nie. Dit sal seker lank vat maar hy sal moét as gevolg van die aard van sy werk.
"Hoe kan jy jou hart so halsoorkop verloor Paul?"
Martin het vanoggend in Keetmanshoop aangekom. Rachel was bly om hom te sien. Dit is die eerste keer in tien jaar dat sy familie van haar oorlede man se kant sien. Sy het 'n besonderse band met haar skoonmense, beter as met haar eie. Haar verhouding met Martin was nog altyd soos regte broer en suster. Hoe het sy hom nie nodig gehad toe Max op sterwe lê nie.
Sy kon hom nie in die hande kry nie. Uiteindelik het sy verneem van die ongeluk. Hoe hy sy gesin verloor het en toe uit die hospitaal verdwyn het. Daar was dinge wat sy met hom wou deel.
Max het 'n geheime lewe gehad waarvan sy eers verneem het toe hy op sy sterfbed lê. Uiteindelik is Martin hier. Sy is egter nie meer so seker of dit nog saak maak nie.
Die middag toe hulle uit Keetmanshoop Shoprite parkering ry besluit sy om hom tog met aandete te vertel. Dit is haar enigste geleentheid want hy vertrek vroeg die volgende oggend weer Windhoek toe.
Daardie aand vertel sy vir Martin die hele storie. Martin sit verstom om te hoor sy broer was by die onderwêreld betrokke.
"Ek kon nooit verstaan dat hy soms vir weke aaneen net verdwyn het sonder 'n woord nie. Wanneer hy teruggekom het, het hy net gesê dit was 'n saak waarmee hy besig was. Dat dit baie sensitief was.
Wat my wel gepla het was dat omtrent elkeen van sy kliënte een van die gure elemente in die onderwêreld was nie."
"Hy was natuurlik 'n goeie prokureur voordat julle skielik Johannesburg verlaat het en uiteindelik in Keetmanshoop op geëindig het. Hoe het jy uitgevind dat hy in die onderwêreld betrokke was?" vra Martin.
"Ek het nie. Hy het my op sy sterfbed vertel.
Hy was betrokke by dwelms, diamante en mensehandel.
Onthou jy nog hou julle niggie verkrag en vermoor was?"
"Ek sal dit nooit vergeet nie," sê Martin.
"Dit was asgevolg van 'n transaksie wat skeefgeloop het. Hulle wou hom straf deur sy familie."
"En het hulle nie. Sy was soos ons suster." Martin skud sy kop asof hy dié gebeurtenis uit sy kop wou skud.
"Nadat ons seun, jou naamgenoot, in 'n ongeluk dood is het ons skielik Johannesburg verlaat en hier beland.
Ek moes op ons sterfbed hoor sy onderwêreldse vriende was verantwoordelik vir my kind se dood. Weet jy hoe seer dit my gemaak het om te hoor my kind is dood asgevolg van hom."
"Met sy begrafnis het ek geen familie naby gehad nie. Ek wou hom net in 'n graf gooi en wegstap. Ek het dit egter nie gedoen nie. Hy het 'n ordentlike begrafnis gehad.
Daar is meer Martin. Max het jonk begin. Daar is iets wat jy vir my moet doen asseblief."
Nadat hulle klaar gesels het was Martin geskok en het gewonder hoe sy al hierdie trauma alleen kon hanteer.
Bo en behalwe die ander goed was Rachel verkrag ook. Dit is die eerste keer dat hy dit hoor. Sy vermoed dit was ook asgevolg van sy broer se geheime lewe. Na sy bekentenis op sy sterfbed het sy eers die moontlikheid oorweeg.
Die mans het in hul woning gekom. Sy onthou dat sy geskree het haar man kom nou enige tyd huistoe. Die mans het gelag en een het gesê hulle weet hy is ver weg uit Johannesburg.
Sy het so 'n mooi hart want watter vrou sou hom vergewe het vir al die trauma.
"Martin, ek moes hom vergewe anders het my lewe gestagneer. So jy moet asseblief vir my daai guns doen."
Hy het nog altyd 'n sagte plekkie vir Rachel gehad.
"Ag wees eerlik met jouself. Ek was destyds verlief op Rachel voordat ek Estelle ontmoet het. Hy dink aan die mooi lewe wat hy en Estelle gehad met met hul drie kinders, Sandra, Leo en Craig. Op een dag het ek hulle almal verloor."
Hy groet Rachel en vertrek na die gastehuis. Hy gaan teen 05:00 die oggend al vertrek Windhoek toe.
Lawrence lê en dink, "Hoekom is die lewe so onregverdig? Noudat ek Sahara uiteindelik gevind het antwoord sy nie haar sel nie. As ek net haar adres kan kry."
Bennie lê wakker. "Ek sal moet terugkom Kaap toe want dit is tyd. Jammer dat alles nie uitgewerk het soos dit moes nie." Hy en Iris gaan die volgende dag Upington toe vlieg.
Elton verlang verskriklik baie na sy vrou.
"Kom tog net huistoe Jolene."
Sahara weet nie hoe mens 'n mens liefde vir 'n man omskakel in liefde vir 'n broer nie. Sy bid vir leiding.
Jolene huil haarself aan die slaap.
©Rooi Mier 13.07.2022
