#Stukkendeharte Hoofstuk 10 - Rooi Mier

Sahara is weer alleen in haar groot huis. Sy is bietjie ontsteld om te weet hoe sy verwek is maar besluit daar en dan dat as haar pa dit kon aanvaar het, dan moet sy ook maar aanbeweeg. Daar is net mooi niks wat sy daaraan kan doen nie. 

Die kwessie van haar biologiese pa is nie regtig nou 'n probleem nie, of is dit? Sy het nou 'n naam en in haar agterkop wonder sy tog hoe hy lyk.

Sy begin doelbewus haar gedagtes in 'n ander rigting stuur. "Ek is so opgewonde oor die werk; wel, die moontlike werk. Vanaand gaan ek dit 'n saak van gebed maak."

"Ek voel in elk geval baie skuldig oor my geestelike lewe. My gebede is deesdae 'n gerammel van gee, gee, gee en wanneer laas het ek Bybel gelees of was ek by 'n byeenkoms. Daar is juis 'n teksvers in Hebreërs wat praat van die belangrikheid van bywoning van byeenkomste," dink sy.

Sy dink aan alles wat gebeur het sedert haar ma afgesterwe het. "Dit is tyd dat ek my hart bloot lê aan my hemelse Vader."

Sy staan onmiddelik op, sit 'n lied op waarvan sy verskriklik baie hou, kry haar Bybel en maak dit oop by Hebreërs 10. Een teksvers val haar op, dit is vers 36.  "Want julle het lydsaamheid nodig, om, nadat julle die wil van God gedoen het, die belofte te verkry."

"Ja Here, ek het lanklaas U wil gedoen maar ek verwag U moet my uithelp."

Terwyl sy luister na Lenor was sing, "Ek loof U vir wie U is" besluit sy dat sy voor die Here wil kniel in gebed.  Sy was lanklaas só in gesprek met haar Hemelse Vader.

Lawrence aan die anderkant dink vanaand weer aan Sahara.

"Wat maak sy? Waar is sy? Dink sy darem aan my of was ek maar net nog 'n leerling in haar klas?"

Hy dink ook deesdae meer aan die feit dat sy bekeer is. Sy ma het eendag vir 'n ander vrou gesê wat na haar toe gekom het vir raad, "Die lig meng nie met die duisternis nie."

Hy het haar later daaroor uitgevra en het verduidelik dat 'n mens liewer nie in 'n verhouding moet wees met iemand wat anders glo nie. Hy het nog altyd geglo dat dit nie 'n probleem behoort te wees nie.

Vanaand vra hy homself egter af of dit kan werk. Hy het nog altyd geglo dat die sogenaamde Christene nie baie breins het nie. Hoe kan jy glo aan wat jy nie sien nie? Sy ma is egter 'n baie intelligente vrou en so ook Sahara. 

Hoe kan hulle soos skape wees? "My eerste prioriteit is om tog eers weer vir Sahara in die hande te kry. Ek moet uitvind of ek 'n kans met haar het. Daarna kan ek probeer om haar te laat insien van hoe haar geloof afbreek maak aan haar intelligensie. Ek glo in elk geval nie dat gebed my gered het toe ek as kind met my ouers in 'n ongeluk was nie."

Skielik onthou hy ook dat sy ma gesê het dat wanneer twee mense nie van dieselfde geloof is nie dat die een die ander sal probeer beïnvloed al is dit ook op 'n baie subtiele manier. Hy raak skaam as hy dink dat hy dit alreeds oorweeg voordat hy en Sahara nog saam is. Ek sal haar maar net moet respekteer vir wie sy is.

"Wel, al wat ek verseker weet is dat ek verseker baie lief is vir daai vrou" 

Hy raak aan die slaap met hierdie gedagte.

Sahara het klaar gebid en voel heelwat ligter. Sy het vanaand haar laste by Sy voete neergelê, ook haar onbekende toekoms. Sy sien nou weer uit na 'n nuwe begin in die Kaap maar tog wil sy nog nie ontslae raak van die huis nie. 

In haar bed dink sy aan haar gelukkige kinderjare in dié huis.

Onwillekeurig sien sy Lawrence  en haarself met kinders in dié huis. "Moenie laf wees nie Sahara. Lawrence  en jy sal nooit gebeur nie."

Sy raak aan die slaap.

Janice staan op. Sy het gisteraand besluit om Lawrence in haar truspieël te plaas; iemand van wie sy wegry. Jammer dat sy 'n haai gevind het maar daar is nog baie visse in die see. Dit is asof sy 'n gewig afgegooi het.

"Natuurlik is die liefde nog steeds in my hart maar ek sal dit hanteer."

Na haar badkamer roetine trek sy haar skooluniform aan. Vandag skryf sy haar eerste vak van haar finale eksamen, Afrikaans Eerste Taal. Niks gaan en niemand gaan haar onderkry nie. Dit is immers haar huistaal.

Sy glimlag. Net gister lees sy dat iemand met die naam van Two Minute Noodle op sosiale media gesê het, "Ewenwel... onteenseglik... vereenselwig...onomwonde...is woorde wat jy gebruik as jy hooge Afrikaans besig!"  Vandag gaan sy "hooge Afrikaans" besig in daai opstel.

Sy gaan bak 'n eier en 'n worsie. Vandag is sy lus vir eet so sy gooi melk in 'n beker en maak dit warm en gooi dit in 'n bakkie met 'n Weetbix. Sy sit ook 'n piesang reg om saam te neem.

Die geur van die worsie hang in die lug en sy gaan sit. Skielik vlieg sy op en haas haar na die badkamer. Sy voel naar. 

"Mammie het net gister genoem dat daar 'n virus in die lug is. Ek moet maar 'n stropie en vitamine neem."

By die skool kry sy vir Larisa. 

"Girl, jy lyk 'n bietjie bleek vanoggend"

"Ek voel 'n bietjie onder die weer vandag maar ek kan nie die vraestel mis nie. Jy weet dat ek baie goed vaar in die vak daarom wil ek dit nie mis en dalk net 'n gemiddelde punt kry nie. Kom ons gaan skryf."

Hulle skryf eksamens in die skoolsaal sodat daar genoeg afstand tussen leerders kan wees. Janice stap verby Lawrence en groet hom asof hy net 'n kennis is.

Na die eksamen stap sy na die snoepie toe. Sy voel nogal honger want sy het toe nie geëet nie en die piesang lê nog op die kombuistafel.

Larisa en Anton kom staan ook in die lyn agter haar. Hulle praat van hoe lekker hulle geskryf het. Sy koop 'n pasteitjie en sap en stap na die banke onder die boom. Die matrikulante mag huistoe gaan maar dit lyk of niemand haastig is nie.

Larisa en Anton is oppad na haar toe, toe sy haar pasteitjie oopmaak. Die lamskerrie pasteitjie ruik lekker. Haar maag grom van hongerte. 

Sy neem 'n byt, spuug uit, gooi dit neer en hardloop kleedkamer toe. Larisa kyk haar aandagtig agterna. Lawrence kom aangestap maar blykbaar net om totsiens te sê want hy wil by die huis kom.

Larisa kyk hom op en af en sê, "Kry vir Janice by 'n dokter."

"Is sy siek? Sy wil in elk geval niks met my te doen hê nie."

"Ja sy is, asgevolg van jou."

"Ag man, ek kan myself ook skop dat ek Sahara se naam op so 'n ongeleë tyd genoem het. Ek moet nou gaan julle twee. Ons skryf mos eers weer môremiddag. Sien julle dan."

Larisa stap na die kleedkamer waar sy Janice kry wat vreeslik naar is. Haar liggaam ruk soos iemand wat opgooi maar niks kom uit nie want daar is niks in haar maag nie. Larisa neem haar na die skool se siekeboeg toe. Die suster luister na haar storie. 

"Kan ek dalk iets kry vir die naarheid?"

"Nee", sê die suster, "jy moet by 'n dokter uitkom. Ek kan nie vir jou enigiets gee voor ons nie seker is wat fout is nie. Gaan was jou gesig en spoel jou mond. Daarna kan ek jou ouers laat kom om jou dokter toe te neem."

Terwyl Janice badkamer toe gaan vra Larisa, "Dink suster sy is swanger?"

"Ek mag nie vir jou sê nie maar wat dink jy."

"Maar 'n mens kry mos nie 'morning sickness' die tyd van die dag nie."

"Alhoewel dit morning sickness genoem word kan mens dit enige tyd van die dag kry. Ek hoop ons is verkeerd want haar hele toekoms lê voor. Dit is glad nie goed vir jongmeisies se toekoms as hulle so vroeg kinders kry nie."

"Sy is darem al agtien suster," laat Larisa van haar hoor.

"Dink jy dit is oud genoeg? Wat van haar studies of sy kon ten minste aan haar loopbaan begin bou het."

Janice stap binne.

"Ek voel oraait Suster. Ek sal my ma by die huis vra om my dokter toe te vat."

Die suster kyk haar op en af.

"Dit is nie so dringend nie maar jy moet by die dokter uitkom. Totsiens dan eers. Ek moet met 'n graad 10 daghospitaal toe gaan."

"Girl, jy moet rustig wees. Ek wil die peetma wees."

"Peetma? Van wie se kind nou?"

"Joune."

"Ek is mos nie swanger nie."

"Hou aan om vir jouself te lieg Girl. Jy is swanger uit en gedaan."

Janice wil nog iets sê toe lig Larisa haar hand op om te wys sy moet stilbly, "bye girl!" 

Anton staan by die hek en wag vir Larisa. Janice stap verby en waai net. Sy is onsteld.

"Wat gaan aan Larisa? Hoekom is sy so onsteld?"

"Lawrence gaan 'n pa word."

"Moenie líeg nie! Is Janice swanger? Rerig!"

"Dit is nog nie bevestig nie maar ek is amper 100% seker daarvan."

"Daai is mos nou 'n bummer."

"Jy sê nie vir hom nie. Janice moet nog eers by die dokter bevestig."

"Joh kinta, vir wat vat jy my?"

Die aand 20:00 lui Anton se sel. Hy sien dat dit Lawrence is.

"Auw die L, jy bel my mos nie meer deesdae nie. Is daar 'n probleem?" Daar is iets soos afwagting in sy stem.

"Vir wat klink jy so opgewonde? Maar ek het baie goeie nuus."

Anton val Lawrence in die rede, "Het sy jou gesê?"

"Wie my wat gesê?"

"Janice man. Moenie jou dom kom hou nie. My bra gaan 'n pa word. Geluk grootman.""

"Watter bra van jou?" Lawrence klink uit die veld geslaan.

"Jy wie dan. Van wanneer af het ek nog 'n vriend?"

"Is jy gerook Anton? Waarvan praat jy?"

Anton klink nou onseker. "So sy het jou nie gesê nie? Nou wat is die goeie nuus?"

"Jy gaan nie wegkom met dit nie. Ek wil nou weet waarvan jy praat."

"As jy nie weet nie L, kan ek jou nie sê nie." 

Anton dink hoe om uit die ding te kom.

Lawrence laat hom egter nie van struik af bring nie. Hy het Janice se naam gehoor en Anton wat hom gelukwens so kan dit wees? Het Anton gesê hy gaan 'n pa word?

"Jy beter nou praat Anton."

"Die L moet my asseblief nie in 'n hoek dryf nie. Wat ek gesê het was per ongeluk."

Lawrence klink ongeduldig. Daar is 'n knop in sy maag. "Ek wag."

"Janice is swanger. Of ek weet nie verseker nie. Onthou net, jy het my gedwing om te praat."

Daar heers 'n doodse stilte.

Na 'n paar sekondes vra Anton, "Die L, is jy oraait?"

"Jy sê swanger? Sy is swanger?"

Anton antwoord nie want hy weet Lawrence soek nie 'n antwoord nie.

Hy hoor dat Lawrence afgelui het. "Wat het ek nou gedoen?"

Skielik onthou hy dat Lawrence iets wou sê voordat hy sy mond verby gepraat het. 

"As ek hom nie nou bel nie gaan ek nooit slaap nie."

Lawrence antwoord nie. Hy s maar moet wag tot môre. 

Aan die anderkant sit Lawrence nog steeds met sy skootrekenaar op sy bene en selfoon in die hand op sy bed. Dit lyk of sy brein gestop het om te fungeer. 

Dan skielik begin dit terugkom. 

"Ek gaan 'n pa word? Dit kan mos nie wees nie. Dit moet 'n poets wees. Hoekom sal Anton dan nou weet voor my."

Hy voel skielik verlig. "Dit is wat dit is. Anton kan mos nie sulke grappe maak nie. Hy sal maar nou moet wag om te hoor waarvoor ek hom gebel het"

"Sjoe, daai was darem nou amper. Ek kan nie bekostig om kinders by enigiemand anders te hê nie. My toekomstige vrou is Sahara en sy gaan die ma van my kinders wees. Ek wonder of sy twee of drie kinders in haar toekoms sien."

Hy klim met 'n groot glimlag in die bed. "Ek gaan Anton terug kry."

©Rooi Mier 13.07.2022

 Hoofstuk 1

Onder die Brug 1

My bruid

Woes en leeg

Een dag na ses dae

Agter daai deur

A state of hopelessness

Wanneer wanhoop oorweldig

My stompies gaan eendag lank wees

Verandering is pynlik

Dronkaard

Zeng van China se storie

Groei is 'n morsige storie

Karoonagvrede

Opvoeding Bevry

Sommer net Woorde

#Stukkendeharte Hoofstuk 8 - Rooi Mier

Teen 04:00 die oggend is sy wakker. Sy het die gewoonte aangeleer om te bid as sy wakker word in die nag. Nadat sy klaar gebid het lê sy weer.

Nou lê en wonder sy weer wat haar Antie Jenny wil sê wat so belangrik is dat sy so ver kom ry het. Dit moet iets met haar ouers te doen het. Sy wonder juis al hoe meer wie haar biologiese pa is.

Dan gaan haar gedagtes weer na Lawrence toe. "Het ek gevoelens vir hom? Daar is definitief iets. Geen man het al ooit haar gedagtes so oorheers."

Sy raak weer aan die slaap.

'n Paar strate verder lê Janice ook wakker. Hoe kon sy haar so misgis. Sy het regtig gedink dat Lawrence iets vir haar voel maar duidelik nie. Hy het in sy dronkenskap haar 'n paar keer Sahara genoem. Nog het sy voortgegaan en haarself aan hom gegee. Dit was toe sy besef het sy maak die grootste fout van haar lewe. Hy het haar toe gedurende hul intiemste oomblikke Sahara genoem. Sy het met 'n skok besef dat hy nooit oor Sahara gaan kom nie.

"Ek is so bleddie lief vir die man." Sy begin saggies te huil. "My ma sê altyd dat jy eers verseker weet wanneer hy 'I do' gesê het. Dit is wanneer jy jouself eers aan 'n man moet oorgee."

Sy wil so graag haar ma in haar vertroue neem maar hoe? Hulle kon tot dusver alles met mekaar deel. Vandag moet sy weer in die teenwoordigheid van Lawrence spandeer. Sy hoop die skooldag gaan vinnig.

Die oggend 'n halfuur voor die skool begin sit Lawrence alreeds in die klas. Anton is nog nie daar nie. Hy het onthou dat hy Janice Sahara genoem het. Is dit hoekom sy so afsydig is? 

Sy vriende dink anders maar dit was sy eerste ondervinding. Dit was glad nie sleg nie maar hoekom het hy Janice Sahara genoem? Sal hy dan nooit oor haar kom nie.

Sy pa was reg. Onder die invloed van drank gebeur dinge wat liewer nie moes gebeur nie. Hy sien homself as iemand wat vrouens respekteer. Natuurlik kan hy nie die drank skuld gee vir wat gebeur het nie. Dit het wel dit makliker gemaak om daai lyn oor te steek.

Anton stap in. "As die L nou vroegoggend sooo diep dink?"

"Môre buddy. Mens groet eers."

"Goeie môre Meneer van Wyk. Hoe gaan dit? Man, ek hoop nie jy was onverskillig nou die aand nie. Ek hoop jy het beskerming gehad."

"Hoe weet jy?"

"L, het het per ongeluk op julle afgekom. Larisa en ek was oppad na ons vervoer toe."

Lawrence wou nog iets sê  toe Larisa instap. Sy gee hom 'n ondeunde knipoog. Janice stap binne. Larisa knik vir Lawrence en wys met haar kop in Janice se rigting.  

Lawrence raak skaam want hy weet Janice het gesien. Die klok red hom. Al die ander leerders kom die klas binne.

"Antie Jenny slaap laat vandag of is sy maar net besig om my te vermy? Ek wil nou weet wat aangaan."

Sahara gaan klop aan haar deur. "Antie, ek wil inkom."

"Kom maar binne. Dit is seker tyd. Goeie môre."

"Môre antie. Het u darem oraait geslaap?"

"Ja Sahara maar kom ons praat. Sit hier op die bed. Ek wil jou vertel wie jou pa is en waarom dit gebeur het."

"Jy weet ek en jou ma was dieselfde tyd op universiteit omdat sy eers twee jaar gaan werk het."

"Ons was een aand by 'n partytjie van een van die studente. Dit was 'n lekker partytjie en ons het ons geniet, selfs vir die eerste keer 'n drankie en toe drankies gedrink. Vyf jongmanne het uitgegaan om dagga te gaan rook. Die reuk het by die venster ingewaai. Hulle het luidrugtig geraak."

"Iemand het gesê nee man. Ek wil nie verder as boom gaan nie. 'n Ander stem het toe gesê, kom aan man. Moenie 'n sussie wees nie. Net die een keer."

"Ek kon nie verder hoor nie want iemand het die musiek harder gedraai."

"Hulle het een na die ander ingekom. Dit was duidelik dat hulle hoog was van een of ander dwelmmiddel. Ek het al mense gesien wat dagga gerook het. Hulle lag gewoonlik vir alles. Hierdie jongmanne was meestal aggressief."

"Die partjie het al luidrugtiger geraak en dit was ook duidelik dat die dwemgebruikers skoorsoekerig geword het. Hulle het sommer glase begin breek. Mense begin stamp en as iemand val of seerkry hardop  gelag. Dit was duidelik tyd vir ons om te gaan."

"Ek het begin soek na jou ma. Maria, waar is jy? Net toe ek haar sien bars daar 'n geveg los. Een van die ander jongmanne wat nie buite was nie het seker genoeg gehad. Hy slaan na 'n dwelmgebruiker en 'n ander probeer hom keer."

"Hy skree, Ek het nou genoeg gehad van die … , die vloekwoorde rol van sy lippe af."

"Meer mense begin vuisslaan en ek het toe by die deur uitgevlug saam met 'n paar ander meisies. Sommige meisies was ook redelik hoenderkop van die bier en wyn."

"Laat ek maar erken ek ook. Ek kon nie vir Maria kry nie. My benewelde brein het gesê ek moet by my kamer uitkom om te gaan slaap."

"Die volgende dag het ek nie jou ma gesien nie. Ek het die oggend klasse gehad en sy die oggend en middag. Ons was nie een keer saam nie."

"Die middag het ek gaan slaap want my kop was seer."

"Dit was eers die volgende dag dat ek haar gesien het. Sy was stil en het nie veel gepraat nie. Op my vraag het sy net geantwoord dat sy die aand geniet het; maar dit het nie so gelyk nie. Ek het gedink dit was maar oor die drinkery. Dit het my self verbaas om haar daai aand met 'n glas wyn of twee te sien; definitief buite haar karakter."

"Ek moet nou eers badkamer toe meisiekind, maak jy solank vir ons koffie."

"Dis reg so antie." 

Sahara staan lui weg op van waar sy op Jenny se bed gesit het en stap kombuis toe. 

Haar ma het haar nooit vertel dat sy ooit al alkohol gebruik het nie. 

Sy het altyd net gesê, "My kind belowe my jy sal nooit alkohol gebruik nie. Dit verwoes net mens se lewe."

Dan het sy net altyd gesê, "Ja Mammie. Wat sal ek nou wil drink. Lyk my Mammie het al 'n dop gesteek."

Haar ma het dan net gesê, "Bly jy net weg."

Skielik onthou sy dat sy nog 'n afspraak by die bank het. Sy wil van haar geld gaan vasbelê. 

Sy skree badkamer se kant toe, "Antie, ek gaan sommer ontbyt maak. Ek het later 'n afspraak by die bank."

Na haar afspraak het sy skielik die begeerte om net verby die skool te ry. Sy kyk op haar horlosie. Dit gaan nou tweede pouse wees. Sy gaan stop buite regoor die rugbyveld waar sy al gesien het Lawrence en Anton gewoonlik sit. Sy hoor die sirene wat die pouse aankondig. Drie minute later sien sy die twee asook Larisa na hul gewone sitplek aangestap kom.

Dit lyk of Lawrence maar stil is. Anton en Larisa is duidelik meer in gesprek. Hy is maar net daar. Skielik verlang sy om net weer daai "Goeie môre Juffrou Van Wyk, agga, Muller te hoor."

Sy glimlag onwillekeurig. "Ek is verlief op die jongman. Sal ek ooit 'n kans het met hom? Alhoewel hy altyd grap oor ons sal hy ooit 'n ouer vrou wil hê? Dan bots hul geloof ook nog. Om 'n atiës te wees is ook 'n geloof; jy glo dat jy nie in 'n god glo nie."

Sy hoor haar pa, "My kind, jy moet eendag vir jou 'n man vat wat dieselfde geloof as jy het. Vergeet daarvan dat dit oraait gaan wees."

Dit is seker haar grootste struikelblok. Sy glo dieselfde as haar pa.

Tweede pouse is gewoonlik net vyftien minute. Die drie is alreeds oppad klas toe toe die sirene lui.

©Rooi Mier 13.07.2022