#Stukkendeharte S2 Hfst 64 - Rooi Mier

Twee maande later.

Lawrence en die tweeling staan by Janice se graf. 

“Prinsessie, wat sal jy altyd onthou van Mammie?”

“Mammie het altyd gesê dat ek eendag ‘n sterk vrou gaan wees. Daarom gaan ek nie nou weer huil nie maar Pappie, ek mis haar baie. Ek wens dat sy nou hier was.”

“Ja, Mammie was reg my Prinses. Jy gaan ‘n sterk vrou wees. Eintlik is jy alreeds sterk maar Pappie wil dit vir jou sê, sterk mense huil ook. Om te huil beteken nie jy is swak nie. Wanneer jy hartseer is en jy verlang Mammie baie mag jy maar huil my mooiste.”

Lanice se trane was reeds vlak en skielik begin dit te vloei.

“Pappie”, vra Lorenzo met ‘n stem wat na aan huil klink, “mag mansmense ook huil?”

“Eerste ding my Bulletjie. Jy is nog my seun, jy gaan eendag ‘n man wees. Kinders mag huil.”

Lawrence klink ook of sy trane nie ver weg is nie.

“Tweedens, al is jy sewentig of tagtig en ‘n man, mag jy nog steeds huil. Mense wat hul gevielens wegsteek raak siek my kind. Man of vrou, huil as jy moet.”

Al drie van hulle huil nou. Lawrence druk die tweeling styf teen hom vas. 

“Ag Here, hoekom moes hulle hul ma op so ‘n jong ouderdom verloor? Hulle het haar nog so nodig.” 

Hy haal sy sakdoek uit en vee sy Prinsessie se gesig af. 

“Pappie het ook gehuil.”

“Ja, ons almal het gehuil. Hoe voel jy nou?”

“Beter.”

Sy stap om hom en gee haar boetie ‘n stywe drukkie.

Lawrence slaan sy arms om albei.

“Pappie is baie lief vir julle.”

Hy buk af en gee elk ‘n soen op die voorkop.

“Kom ons maak Mammie se graf weer mooi. Gaan kry die blomme in die motor.”

Hulle het nie gesien dat daar ‘n motor by die begraafplaas se hek ingery het nie.

“Derek, daar is Lawrence en die kinders. Dit lyk of hulle huil.”

Derek antwoord met ‘n skor stem, “Ja hulle doen. Hy verbaas my elke dag; so jonk en alreeds so ‘n goeie pa.”

“Trek hier af onder die boom. Kom ons gun hulle tyd met mekaar.”

Derek trek maar alte gewillig af. Hy wil nie hê die kinders moet hom so sien nie. Die afgelope tyd het hy geleer om voor sy vrou te huil maar hy sal dit nog nie voor sy kleinkinders kan doen nie en veral nie voor Lawrence nie.

Hy is nie net hartseer oor sy dogter nie maar Angela het slegte nuus by die dokter gekry. Dit is die rede hoekom hulle direk hierheen gery het.

“Angela, ek is jou jammer my vrou. Hoe sal ons sonder jou kan klaarkom?

Kom ons gaan kry ‘n ander opinie.”

“Nee, my man. Ek weet dat die dokter die waarheid gepraat het. Kom ons maak die beste van die tyd wat ons nog het. Kom ons leef voluit. Ek wil nie van dokter tot dokter hardloop nie. Daar is nog so baie om te doen.”

Sy leun oor na haar man toe, trek hom nader en soen hom lank en innig op sy mond en nat wange.

“As die tweeling nie so naby was nie het ek jou sommer net hier aangerand.”

“Moenie jou stuitig hou nie vroumens,” hy probeer glimlag, “gaan kry ‘n kamer, jy gaan dat ek my ordentlikheid vergeet.”

“Ek wens jy wil,” sê sy glimlaggend.

Sy sit terug.

“Derek my man. Daar is iets wat ek met jou wil bespreek. Ek het ‘n plan en ek hoop jy gaan saamstem.”

Terwyl sy dit sê kyk sy na Lawrence en die kinders. Sy begin haar plan aan Derek verkoop. Dit is nie maklik nie maar hy stem later in.

“Noudat jy ingestem het; kom ons gaan sit gou ons blomme op die graf want ons het nog werk om te doen.”

“Hier kom Oupa en Ouma.”

Lanice vergeet sy moes die bottel water in die motor gaan haal het en staan en wag opgewonde vir ‘Oupa en Ouma’ om te parkeer.

Lorenzo staan en kyk haar en skud sy kop.

“Vroumense! Ek gaan nie eendag trou nie.”

Hy stap na die motor toe om die water te gaan haal.

Lawrence glimlag onderlangs.

“Ja Bulletjie, hulle is nie maklik om mee oor die weg te kom nie.”

“Het Oupa gehuil?”

“Nee mannetjie, hoekom sal jou Oupa huil?”

“Ag Oupa, ek kan mos sien Oupa het gehuil. Pappie sê ons mans mag ook huil. Ek het tog vir Oupa sien huil in die tuin deur my venster gister.”

Derek onthou hoe hy op Janice se gunstelinge plekkie in die tuin gesit het en die trane sommer net gekom het.

“Ag mannetjie, dit was maar net uets in ny oog.”

“Oupa, jy mag nie lieg nie. Jy hét gehuil.”

Derek kyk eers na Angela wat instemmend knik.

“Ag ja mannetjie, ek het bietjie gehuil. Kom ons maak die graf mooi.”

Angela glimlag.

“My man kan darem vinnig ‘n gesprek draai.”

“Oom Derek, ek wou nog iets met oom-hulle bespreek. Kan ek later ‘n draai by oom-hulle kom maak?

“Is dit in verband met jou plan om die tweeling vir ‘n week weg te neem Kaap toe?”

“Ag jammer oom. Ek het hulle gevra om eers stil te bly daaroor totdat ek met oom-hulle gepraat het.”

“Toe maar. Ek en Angela dink dat dit ‘n goeie ding is. Solank hulle nie te ver agter raak met hul skoolwerk nie.

Het jy ‘n plan in plek daarvoor?”

“Ek was van plan om sodra ek met u-hulle daaroor gepraat het, met hul onderwyser te gaan beraadslag.”

“Dan is dit reg so. Die jaar het nou net begin, so die werk sal hulle kan inhaal.”

Sahara sit en staar na haar verloofring. Dan staan sy op en gaan kyk deur haar kantoorvenster oor die stad. Sy is nou al ‘n maand terug by die hoofkantoor in Kaapstad. 

Upington is haar plek maar sy het dié uitsig gemis. Die see, die eiland en die berg aan die anderkant. Vandag verlang sy egter na Lawrence en sy wens hy was hier maar verstaan dat hy die tweeling deur die proses moet help. Sy studies doen hy aanlyn so dit is nie ‘n probleem nie. Hy was ook een van die gelukkiges wat suksesvol was met sy bitcoinbeleggings so hy is alreeds finansieël sterk.

“Hoelank is lank genoeg voor sy kan begin praat oor ‘n troudatum? Sy tweeling het pas hul moeder verloor. Sal dit onbehoorlik van my wees om oor die toekoms met hom te begin praat?

Daar is nog so baie om oor te praat. Gaan ons in Upington of Kaapstad woon? As dit in Upington is gaan ons in my huis woon of ander een koop? Wil hy nog kinders hê?”

Dan wonder sy ook nog bekommerd oor haar verhouding met Derek en Angela. Op die oog af lyk dit of daar nie probleme gaan wees nie maar sal hulle haar aanvaar as die moederfiguur in hul kleinkinders se lewe? 

Dan is daar haar pa. Hy bly baie siek maar is stabiel. Die dokter het aanbeveel dat sy haar lewe lei. 

Haar telefoon lui. Die verantwoordelikheid om die besigheid te bestuur rus nou tydelik op haar skouers. Martin is op die oomblik in Europa op besigheid. Sy maak reg vir ‘n vergadering na die oproep.

Daar is ‘n klop aan die deur. Dit is Martin se persoonlike assistent. Sy stap saam met hom.

Haar selfoon lui. Dit is Angela, Janice se ma. Sy stuur vinnig ‘n stemboodskap.

“Ek is op die punt om ‘n vergadering by te woon Antie Angela. Ek skakel u later terug.”

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 63 - Rooi Mier

Die intensiewe sorg is besig vanoggend. Dit lyk na chaos vir die buitestander maar elkeen weet presies wat hulle moet doen.

Beeeeeeeep! Iemand se hart het gaan staan. Na omtrent drie minute staan die dokter terug. 

“Ontkoppel maar alles verpleegster; ons het die pasiënt verloor. Nou lê die moeilike taak voor. Ek moet die naasbestaandes inlig.”

“Ek is nou terug julle, eet solank. My foon is in die motor. Julle Oupa en Ouma wil seker al met julle praat.”

Lawrence kry sy foon in die motor. Daar is heelwat oproepe wat hy gemis het. Die battery is egter amper dood. 

Hy probeer Sahara bel met die oorblywende krag maar sy antwoord nie. Die skerm gaan dood; sy battery is klaar.

Hy neem die foon na binne. 

“Ek het ‘n selfoonlaaier binne gesien. Die kinders wil al seker met hul grootouers praat.”

Nadat hy sy selfoon gekoppel het, gaan sit hy by die kinders en eet. 

“Sodra ons klaar geëet het, gaan ons met Oupa en Ouma praat.”

Sahara sien dat haar sel lui maar kan dit nie antwoord nie want sy ry in die verkeer.

“Ai! Het ek alweer vergeet om die ding met ‘blue tooth’ te koppel.”

By die verkeerslig wil sy die selfoon optel maar die verkeerspolisieman in die ander baan glimlag vir haar.

Sy glimlag terug maar besluit om maar liewer nie die noodlot te tart nie.

“Ek hoop Lawrence is by die hospitaal. Dan kan hy saam met my na my pa toe gaan en sommer ook hoor hoe gaan dit met Janice.”

Sy kyk na haar glinsterende verloofring. 

“Ek sal nou by jou wees my liefling.”

Dit is ‘n paar dae later. Sahara staan met ‘n swaar gemoed op. “Begrafnisse is nou regtig nie my ding nie. Ek het egter nie ‘n keuse nie.”

Sy sit haar klere reg en gaan stort. Terug in haar kamer staan sy voor die spieël en hou die rok voor haar op.

“Swart! Dit is so ‘n morbiede kleur. Dra ‘n mens nog swart?”

Sy trek dit aan kyk na haar spieëlbeeld. Die verloofring glinster aan haar vinger. Dit is waaraan sy vashou, die belofte van ‘n liefdesviering.

Terwyl sy parkeer by die kerk soek sy na Lawrence se motor. Dit is staan nie te ver van die ingang nie.

By die ingang steek sy vas. Janice staar glimlaggend na haar van daar voor af. Dit is ‘n baie mooi foto van haar op ‘n baie mooi kis.

Sahara se oë is soekend. Sy sien vir Lawrence op die stoele in die eerste ry sit. Lorenzo en Lanice sit alkant van hom, met hul oorlede ma se ouers aan Lanice se kant en Lawrence se ouers aan Lorenzo se kant.

Iemand roep haar naam saggies. Dit is Larisa. Sahara gaan langs haar sit. Hulle het mekaar lanklaas gesien. Larisa werk nou in Windhoek, Namibia.

Paul en Larry sit in die ry agter Larisa. Tussen hulle sit ‘n jong vrou met donkerbrille wat vir haar onbekend is.

Shane kom ook die kerk binne. Hy gaan sit aan die anderkant maar sy oë is ondersoekend op die jong vrou gerig. 

Paul sien hom en praat toe fluisterend met die vrou langs hom. Sy probeer ongemerk na Shane te kyk maar kan nie want sy sal moet draai. 

Die diens begin. Almal staan om ‘n gesang te sing. Na die gesang sluit die meerderheid hul oë terwyl die pastoor die diens open met ‘n gebed; Shane ook. Dit is ‘n redelike lang gebed. Toe die pastoor uiteindelik ‘Amen’ sê, is Paul, Larry en die jonk vrou weg.

Shane stap onmiddelik uit maar daar is nie ‘n teken van hulle nie.

“My instink laat my in die steek. Miskien is dit tyd dat ek ‘n ander beroep probeer,” praat hy met homself.

“Dit was Yvonne, Paul se suster, daarom het hulle so skielik verdwyn.

Dit bevestig my vermoede dat sy betrokke was met die ontvoering van Max ‘n paar weke terug.

Ek stel nie regtig daarin belang om haar aan die pen te laat ry nie want ek weet dat sy weerwraak wou neem op haar terme. 

Ek is eintlik op soek na die persoon wat agter die ontvoering sit.

Wie is hy? Waarom wou hy Max ontvoer of wou hy hom help ontsnap?”

Tot dusver kon hy nie vir Max ondervra nie want hy is steeds kritiek. Die dokter het gesê dat hy moontlik nooit antwoorde by hom sal kry nie want sy toestand bly onveranderd. Met sy laaste inhegtenisname het hy ‘n beroerte aanval gehad en daar is ook gevorderde maagkanker by hom gediagnoseer.

Hy bly egter onder streng bewaking in die hospitaal.

Janice se ouers is baie emosioneel. Hulle het hul dogter baie onverwags aan die dood afgestaan. Daar is ook nog vrae oor hoe sy in haar motor beland en self bestuur het.

Derek moes die dag van haar dood sterk wees en ook nog die aanhoudende vrae van sy vrou probeer ontduik want hy weet dat hy nie bevredigende antwoorde kon verskaf nie.

“Derek, het ons kind ons bedrieg? Kon sy nog die hele tyd loop? Waarom het sy dit vir ons weggesteek?”

Dit was vrae waarmee hy self geworstel het. Nou sal hul heel moontlik nooit die antwoorde kry nie. Selfs Lawrence kon ook nie vir hulle die vrae antwoord nie. Daar was die keer wat dat Lanice gesweer het sy het haar ma sien loop maar Janice het gesê dat sy net gedroom het. 

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 62 - Rooi Mier

Na die soen staan sy uitasem terug en hou sy hande vas.

“Wat wou jy sê? Daar was ‘n ‘maar’.”

Skielik begin Sahara weer te tweifel. 

“Miskien wou die man nie trou nie en het hy verplig gevoel om ja te sê om my nie seer te maak nie. 

Ek sal nie kan toelaat dat negatiwiteit my gedagtes lei nie.”

“Uit met dit, Lawrence. Gee dit vir my reguit.”

Sy probeer die onsekerheid in haar verdiesel met ‘n kamma glimlag.

“Sahara, hoe moet ek dit nou sê?”

Sy gesig is ernstig.

“Jy het vanaand ‘n vraag gevra wat ek nie eintlik wou antwoord nie.”

Sahara kry ‘n sinkende gevoel.

“Die ding is, jy het my voorgespring.”

Hy gaan op sy knieë voor haar.

“Ek wou jou vanaand vertel hoe lief ek jou het en hoeveel tyd ons al verloor het. Ek het ja gesê, nou is dit jou beurt.

Sahara Muller, sal jy my ook die eer doen om my ander helfte te word. Trou met my Sahara!”

Hy haal ‘n ring uit sy sak, neem haar linker hand en gly dit oor haar ringvinger. Dit pas perfek.

‘n Groot glimlag breek oor haar gesig uit. Dit voel of sy uit ‘n uit kom opsweef.

“Net solank jy onthou ek het eerste gevra Lawrence, ja natuurlik my toekomstige man, ek wil beslis”

Sahara sit die radio aan. Die vuil skottelgoed van die vorige aand staan nog. Hulle het nooit aan die hoofdis geraak nie.

Grover Washington se lied, ‘Just the two of us’ klink op. 

Sahara, wat nog nooit eers gedans het nie, probeer jazz met die stofsuier.

“Dit is agtuur en hier volg die hoofnuus.

Max Adriaanse, alias Meneer M, is gisteraand op ‘n plaas buite Upington gevange geneem. Daar was ‘n skietgeveg waarin een persoon doodgeskiet was wat probeer het om hom te help ontsnap.”

Die glimlag verdwyn van Sahara se gesig af.

“So, hy is uiteindelik vasgetrek, my pa, Max.”

Sy weet nie wat om te voel nie.

Die nuusberig gaan voort.

“Meneer M is ernstig siek en word in die hospitaal aangehou in die intensiewe eenheid.

Hy was vroeër uit die hospitaal ontvoer deur ‘n tot nog toe onbekende man en ‘n vrou wat haar voorgedoen het as ‘n verpleegster.

Die polisie is nog op soek na dié persone. Hulle kon ook nie vasstel of dié verdagtes Max wou help of hom geneem het om weerwraak te neem.

Meer inligting sal bekend gemaak word soos die gebeurtenis verder ontvou.”

Sahara gaan sit op ‘n rusbank. 

“Wat nou? Hoe is ek as dogter nou veronderstel om te voel? Bekommerd? Hartseer? Kwaad of net niks?

Niemand het haar voorberei vir enige van dié nie.

Die nuusberig gaan voort maar Sahara hoor maar luister nie. Niks registreer verder nie.

“Daar was ook gisteraand ‘n grusame ongeluk tussen ‘n vragmotor en ‘n motor. Die vragmotorbestuurder is nog geskok oor die gebeurtenis en vertel hoe die motor skielik reg op hom afgepyl het van die teenoorgestelde rigting.

Die persoon in die ander voertuig is ook in ‘n kritieke toestand in die hospitaal.

Ons verslaggewer het intussen vasgestel dat die bestuurder van die motor Janice Louw is. Die inligting is egter verwarrend want die vrou verlam is en dat die viertuig nie aangepas was om deur ‘n verlamde bestuur te word nie. Daar was ook geen ander insittende nie.

Die vragmotorbestuurder word net vir skok behandel.

Ons gaan u ook ingelig hou hieroor soos meer inligting bekom word.

‘n Verteenwoordiger van die Dawid Kruiper Munisipaliteit het die volgende te sê gehad na aanleiding van die toestand van …”

Sahara skakel die radio af.

“Ek moet vir Lawrence in die hande kry. Sy teenwoordigheid sal my help om meer sin te maak van die nuus oor my pa.”

Hy antwoord nie sy foon nie.

“Hy slaap seker nog.”

“Derek, hoe maak ons sin van die hele besigheid? Wat het Janice in haar motor op die oad gemaak?”

Angela leun moeg teen haar man aan waar sy moeg en met dikgehuilde oë op die bank in die wagkamer van die hospitaal sit.

“Ek weet ook nie my vrou. Kom ons konsentreer maar nou eers op ons gebede vir haar. Die Vader moet net ons gebede verhoor. Sy het nog twee kinders wat nie nou hul moeder kan verloor nie.”

“Mammie, Mammie!”

Lorenzo strompel in die gang op na haar ma se kamer. Hy is nie seker of hy sy ouma hoor skree het in die nag nie. Sy is nie daar nie.

“Waar is jy Mammie? Mammie!”

Lawrence hoor die roep asof van ver af. Skielik tref dit hom dat hy nie tuis is nie.

Hy sit vinnig regop. Dit is Lorenzo wat roep.

“Renzo, kom hier. Ek is hier in die sitkamer.”

“Daddy? Het Pappie hier geslaap?”

“Ja my seun, kom hier en gee my ‘n stywe drukkie.”

Hy sien Lanice agter Lorenzo staan. Sy vee haar ogies uit.

“Jy ook, my prinsessie. Kom haal baie liefde by jou pa.”

Hy beweeg om plek te maak alkant van hom. Sy liggaam voel seer en hy is moeg.

“Ek moes maar in die spaarkamer gaan slaap het.”

“Waar is Mammie? Ons moet nog skool toe gaan.”

“Kom sit eers gou hier Prinsessie. Daar is iets wat ek julle moet vertel.”

Die kinders neem alkant van hom plaas. Nadat hy albei ‘n drukkie gegee het, sit hy om elk ‘n arm.

“Mammie is nie op die oomblik hier nie. Sy is siek.”

“Nou waar is sy Pappie? Is sy by die dokter?”, vra Lorenzo.

“Ja, by die hospitaal my seun.”

“Kom ons gaan na haar toe Pappie.”

“Later my prinsessie. Oupa en Ouma is by haar. Gaan borsel nou julle tande. Ek maak solank ontbyt vir ons.”

“Ek wil help Pappie! Jy weet tog nie waar ons ons melk hou nie.”

Lawrence glimlag.

“Hopelik in die yskas Prinsessie. Gaan nou. Ek sal wag dan kan julle my help.”

Lawrence se gedagtes gaan terug na die vorige aand toe. Hy was in die sewende hemel toe hy gisteraand van Sahara af ry. Dit het hom ‘n tydjie geneem om te registreer wat Oom Derek hom wou sê. 

Na ‘n tydjie het hy verstaan dat Janice in die hospitaal is en dat Oom Derek hom vra om na die kinders te kom omsien.

Hy verstaan nou nog nie hoe en wat nie. 

“Ek moet Sahara bel en ook Oom Derek om te hoor hoe dit met Janice gaan.”

Hy voel vir sy selfoon. Niks.

Dan onthou hy dit het in die motor gelê.

“Ek sal dit later gaan haal.”

Die tweeling kom die vertrek binne.

“Gaan Pappie ons skool toe neem?”

Lorenzo klink nie baie entoesiasties nie.

“Nee, julle gaan vandag by my bly. Ons gaan later by ander Oupa en Ouma kuier en dan kan ons almal vir Mammie gaan besoek.”

“Dankie tog Daddy, jammer, Pappie. Wil Pappie nie in my plek skoolgaan nie?”

Lawrence en Janice maak die kinders tweetalig groot maar hulle mag nie die tale meng nie.

“Nee Bulletjie, ek het my beurt gehad. Skool is dan so lekker.” “Is nie Pappie. Moet ek skool gaan?”

Lawrence kyk verwonderd na Lorenzo.

“Wat is fout pa se Bulletjie. Hoekom wil jy nie skool toe gaan nie?”

“Niks nie Pappie!”

“Is nie Pappie, hy het sy broek natgemaak.”

“Ag my kind. Jy moenie skaam wees nie. Van jou maatjies gaan ook nog dalk broek natmaak.”

“Pappie, Neville het hom voor die bors geslaan. Hy spot ook elke dag vir hom. 

Ek het vir hom gesê my broer is nie bang vir hom nie. Hy is maar net groter.”

Lawrence besef nou hoekom Lorenzo nie skool toe wil gaan nie. Hy sal ondersoek moet instel. Sy seun word moontlik geboelie.

“Het julle vir Mammie gesê Bulletjie?”

“Nee daddy. Neville het gesê as ek my Mammie vertel is ek ‘n sissie.”

“Nee Bulletjie. Dit is nie waar nie. Dit is braaf. Jy red eintlik ander kinders.”

“Hoe so Pappie?”

“As jy nie praat nie dink hy hy sy optrede is reg. Hy kan dan ander kinders ook boelie.

As jy praat word nie net ander kinders beskerm nie maar hy kan ook hulp kry.

Ons sal weer daaroor praat op ‘n ander dag. Nou moet ons eers eet.”

Sahara probeer weer vir Lawrence bel. 

“Waar is die man? Hoekom antwoord hy nie net sy foon nie?”

Sy dink weer terug aan die oomblik toe sy gehoor het haar pa lê kritiek in die hospitaal. Sy weet nog steeds nie hoe om te voel nie.

Dan onthou sy skielik dat sy Janice se naam gehoor het.

“Het ek reg gehoor? Sy was in ‘n ongeluk betrokke en dat haar toestand ook kritiek is.

“Dit is dalk hoekom Lawrence nie antwoord nie. Hy en die kinders is dalk by die hospitaal.

Die intensiewe sorg is besig vanoggend. Nie net is daar ‘n hoë profiel gevangene nie maar daar is ook die verlamde vrou wat in ‘n ongeluk was.

Hulle maak ook gereed vir nog pasiënte wat moet inkom. Daar was ‘n taxi ongeluk.

Dit lyk na chaos vir die buitestander maar elkeen weet presies wat hulle moet doen.

Skielik weerklink daar ‘n lang biep op. Iemand se hart het gaan staan.

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 61 - Rooi Mier

Rencia besef dat dinge lelik kan raak. Protokol of te nie, sy sal moet skiet om verwarring te veroorsaak.

Haar skoot tref Rodney in die hart.

Na nog skietery hoor hulle polisiesirenes.

Janice klim ‘n entjie van Sahara se woning uit haar motor. Lawrence se motor staan daar. Sy stap tot binne haar erf en kyk of sy deur die vensters kan sien.

Daar is kerslig.

“Hmm. So sy beplan ‘n romantiese ete. Kan ‘n vrou so agter ‘n man aan hardloop? Hy het boonop kinders by ‘n ander vrou.

Miskien was ek te haastig om ons huwelik prys te gee.”

Sy stap nader aan die venster maar is versigtig om nie dalk gesien te word nie. 

Sahara lyk asemrowend mooi in ‘n swart knielengte rokkie. Lawrence trek sy asem hoorbaar in.

“Sahara, jy slaan my asem weg.” 

Hy gee haar ‘n bos blomme. Sy neem die blomme in haar linkerhand en neem sy linkerhand met haar regterhand.

“Kom sit, die aantreklikste man suid van die ewenaar.”

“Net suid? Dan sal ek bietjie noord moet reis sodat ek daai ou kan kry.”

Hy glimlag.

“Wie sê daar is net een?”, kap Sahara glimlaggend terug.

Sy lei hom tot by ‘n tafel en maak hom sit. Lawrence sien dat daar ‘n bottel vonkelwyn wat geen alkohol bevat op die tafel staan en wonder daarvoor. Wat wil sy vier? 

Hy dink, “Tipies Sahara. Sy het haar voorgeneem om nooit alkohol in enige vorm te neem nie.”

“En dit?”, vra hy terwyl hy na die bottel wys.

“Dit, my liewe Lawrence, hang van jou af of ons dit gaan drink.”

Daar in ‘n seekos voorgereg op die tafel.

“Sal jy vir ons die tafel seën? Ek is nogal vreeslik honger.”

Sahara is nie regtig so honger nie. Dit voel of daar ‘n senuweebol op haar maag sit. Dalk gaan dit weg as hulle eet.

“Hoe gaan dit met die tweeling?”

Lawrence se gesig helder op. Hy sal dag en nag van Lanice Lauren, sy prinsessie, en Lorenzo Anton, sy bulletjie, praat.

Sahara sien die trots en dink, “Die vrou wat eendag met jou trou beter baie lief wees vir hulle, anders gaan daar probleme wees.”

“Dit was nou heerlik Sahara. Ek het nog laas in die Kaap seekos gehad.”

Janice is nie meer gewoond so lank staan nie. Haar bene voel moeg. Sy druk met haar een hand op die vensterbank.

“Ek sal nie baie langer hier kan staan nie. Miskien moet ek maar gaan.”

Net toe sy wil loop sien sy Sahara neem iets op die stoel langs haar. 

“Is dit wat ek dink dit is?”

Sahara beweeg. Janice blaas hoorbaar af.

“Dankie tog Vader. Dit is net ‘n afstandbeheerder. Wil die onnosel nou romantiese musiek aansit? Sy wil seker vir Lawrence verlei. Flerrie! Sy is ook een van daai Christene wat dink sy is better as ander mense maar sy doen dit.”

Die jaloesie vlam in haar op.

Sahara druk die afstandbeheerder en sagte romantiese musiek begin te speel. 

“Net wat jy kan verwag van ‘n verleidster. Sy gaan seker nou vir Lawrence vra om te dans.”

Janice se hande trek saam in vuiste. Sy kan haar kwalik beheer want sy wil skree. Sy sien Sahara opstaan en stap na Lawrence toe. 

“Ek beter hier wegkom anders word ek ‘n moordenares.”

Janice draai om om weg te loop maar haar bene voel lam. Sy moet vinnig na die vensterbank gryp om te keer dat sy val. Dan hoor sy Sahara se stem. Dit kom van die musieksentrum af.

“Struikelblokke, ja, daar was baie in ons pad. Eers was ek jou Wiskunde onderwyseres. Dit was en is nog steeds taboe vir ‘n onderwyser om met ‘n leerder te wees.

Net toe ek uitsien na jou laaste matriekvraestel, verneem ek Janice is swanger met jou tweeling.

Moenie my verkeerd verstaan nie; ek sien nie die tweeling as ‘n struikelblok nie maar ek wou dat jy eerder ‘n verhouding met hul ma moes hê. Dit is tog better dat ‘n pa en ma bymekaar moet wees. 

Na dit het die grootste skok nog ons getref; die broer en suster ding. Weet jy dat ek moes sterwe om my gevoelens vir jou te onderdruk.

Janice word toe geskiet. Janice is toe verlam. Jy trou met haar.  Ons vind toe uit dat Max, wie vir Janice se verlamming verantwoordelik is en die tweeling se lewe in gevaar gestel het, eintlik my pa is.

Wel, ons is toe nie broer en suster nie. Die feit dat Max my pa is was toe die nuwe problem. Ek het alle hoop verloor, selfs toe jy en Janice se huwelik nietig verklaar was.”

Buite staan, of liewer hang, Janice. Die storie wat Sahara vertel is fasinerend. Sy het dit nog nooit so gesien nie. Haar bene gee in en sy sak stadig af grond toe. Die opname is klaar. Gedurende hierdie hele storie het sy nie een keer Lawrence se stem gehoor nie.

Lawrence is verstom. Dit klink of dit iemand anders se storie is. Tog het Hy die emosies van Elke deel van die storie ondervind soos hy geluister het.

“Sahara ek …”

Sy staan vinnig nader en sit haar vinger op sy Lippe.

“Ek is nog nie klaar nie.”

Sahara stap om na ‘n brons houer wat agter Lawrence op ‘n kassie staan. 

Janice pr0beer opstaan.

“Ek moet in my motor kom. My ouers kan dalk oppad wees teen die tyd. Hulle bly nooit laat uit sedert my verlamming nie.”

Sy kom uiteindelik regop. Haar bene bewe en sy strompel na haar motor. Sy struikel verby Lawrence se motor in die omheining vas. By die uitgang kon sy nie meer nie. Sy gaan sit.

“Ek moet my bene rus gee anders maak ek dit nie tot by my kar nie. Vervlaks!”

Sahara kom staan by Lawrence.

“Draai jou stoel na my toe asb.”

Lawrence is verbaas. Hy weet nog nie wat om te maak van die aand tot dusver nie.

“Wil Sahara doen wat ek dink sy wil? As dit is, hoe gaan ek dit hanteer?”

Hy draai egter sy stoel na haar toe.

“Lawrence, ek kan baie woorde gebruik maar ek gaan tot die punt kom.

Ek is lief vir jou van vir ewig af. Is jy lief vir my? Net ja of nee.”

“Natuurlik is ek Sahara maar ..”

“Hou jou maars vir later.”

Sy bring ‘n houer te voorskyn, maak dit oop en haal ‘n duur, elegante horlosie uit. 

“Ek weet nou nie wat ‘n vrou vir ‘n man gee nie. Sal jy met my trou?”

“Maar Sahara …”

“Lawrence, dit kos moed om ‘n man te vra, so net ‘n ja of nee asseblief.”

“Ja Sahara my groot liefde, ek wil.”

Sy slaak ‘n hoorbare sug van verligting. Haar hande bewe van blydskap en opwinding terwyl sy die horlosie uithaal om aan sy pols te sit.

Uiteindelik is die horlosie in plek. Sy trek hom op en soen hom.

Na die soen staan sy uitasem terug en hou sy hande vas.

“Wat wou jy sê? Daar was ‘n ‘maar’.”

Buite sukkel Janice weer regop en kry dit reg om tot by haar motor te strompel. Sy klim in en na ‘n rukkie ry sy weg.

Twee strate verder draai sy weer links. Sy moet eintlik regs gaan maar sy wil eers brandstof ingooi.

Skielik voel sy ‘n steekpyn deur haar rug en bene skiet. Haar motor swenk na regs, mis ‘n aankomende voertuig rakelings maar kry haar motor onder beheer.

“En nou? Ek kan dan nie my bene voel nie.”

Janice raak paniekerig. Sy wil die voertuig stop maar sy kan nie haar voet van die petrolpedaal afhaal nie. Die voertuig is besig om te versnel.

Onwillekerig begin sy te skree, “help, help!”

Die motor snel voort. Sy verloor beheer. Die voertuig swenk skielik weer regs. Daar kom ‘n trok aan. Die se toeter begin hard te blaas.

Daar is ‘n oorverdowende slag.

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 60 - Rooi Mier

#Stukkendeharte S2 Hfst 60 - Rooi Mier

Net toe hy by Larry aankom, kom daar twee voertuie aan en hulle draai in na waar die aksie was. Hy kyk die voertuie agterna terwyl hy die deur oopmaak. Albei voertuie het ten minste vier persone in.

“Ek wonder darem Larry, dit is nie die polisie nie.”

Hy voel onrustig en klim vinnig in die voertuig.

“Kom, gou Larry, volg hulle. Iets is fout.”

Larry trek met skreeuende bande weg. Paul kry darem tyd om die immobiliseerder te druk om sy voertuig te sluit. Hy weet nie eers verseker of sy motor se vensters op is nie.

Shane hou die vuurwapen gerig op die twee gevangenes terwyl dit Spiertier, wat intussen bygekom het naby sit en sy kop vas hou. Shane het natuurlik seker gemaak dat hy nie gewapen is nie.

Rencia is nuuskierig oor hoe die huis van binne lyk. Die deur is nie gesluit nie. Sy gaan binne, skakel die ligte aan en is verstom dat die huis so smaakvol gemeubileer is. Sy hoop dat daar niemand binne is nie. Dit lyk nogal bietjie stowwerig en ‘n venster aan die agterkant is oop.

Sy hoor hoe voertuie buite optrek toe sy uit die badkamer kom.

“Uiteindelik! Ek sal maar net ‘n ander plan moet beraam om Max self in die hande te kry en te laat boet”

Buite is Shane verbouereerd. Die manne wat uit die voertuie klim is beslis nie polisiemanne en hulle het vuurwapens in hul hande; almal van hulle. Dit is beslis nie die polisie nie.

Hy gee vinnig ‘n tree nader aan Max, trek hom op en beweeg sodat met sy rug teen die muur staan met Max voor hom. Sy vuurwapen teen Meneer M sê kop.

“Wie is julle?” 

Die agt manne staan dreigend nader. Dit duidelik die leier wat sy hand opsteek en beduie die ander moet stop.

Sy stem builder skielik, “Speurder, jy kan seker tel né. Ons is agt plus Long Tom en jy is net een. Dit is die eerste keer dat ek so ‘n onnoselle speurder sien wat alleen opereer. 

Al skiet jy ook vir Meneer M gaan jy nie lewend weg kom nie. Laat hom vry!”

Shane weet dat al sou hy Max vrylaat, sal hulle hom nog steeds skiet. Hy trek Max vas teen hom met sy linkerhand van agter oor Max se bors terwyl hy die vuurwapen teen Max se kop druk.

Skielik klink daar ‘n skoot op. Die patroon slaan met millimeters te spaar, sonder om Shane se kop te tref teen die muur agter hom vas. Hy skrik toe ‘n stukkie van die pleisterwerk teen sy kop skiet. Die hand wat Meneer M vashou, los vir ‘n oomblik, seker om aan sy agterkom te voel maar Max begin te val daarom gryp hy onmiddelik weer vas. Hy besef dat hy dood kon gewese het want dit was nie iemand wat gemis het nie maar eerder wat opsetlik wou mis.

“Arme speurdertjie, as ek wou was jy nou morsdood. Ek was ‘n skerpskutter in die weermag; van die bestes. Laat Max gaan of jy is dood.

O ja, ek is onbeskof, ek het myself nog nie voorgestel nie. Rodney Damons. Jy ken seker my naam?”

Shane besef onmiddelik wie dit is. Die naam word gekoppel aan moorde op verskillende top speurders, ‘n magistraat of twee, aanklaers en advokate.

Shane kap terug, “Wat soek jy hier, is jy ook een van Max se skoothondjies.”

Rodney glimlag, “n Skatryk skoothondjie terwyl jy ‘n paar sente verdien. Kom oor dié kant toe Shane Cupido. Max kan jou status van middelklas, dit is mos wat ‘n staatsamptenaar is, na ryk verander.”

“Nooit!”

“Dan gaan jy arm sterf ou maat.”

Skielik klap daar weer ‘n skoot. Rodney sê vuurwapen val en hy gryp na sy skouer.

“Eina! Deksels!”

Sy manne duik almal grond toe. Niemand het dit verwag nie. Wie het nou geskiet?

Nog ‘n skoot klap. Hierdie keer steier Rodney teen ‘n motor vas, hy gryp na sy bors, gee dan ‘n tree vorentoe en val op sy gesig.

Die hel bars los. Rodney se manne begin wild te skiet in die rigting van waar die skoot gekom het. Dit lyk nie of hulle enige opleiding gehad het nie.

Terwyl almal se oë en vuur gerig is op ‘n bos daar naby, glip Shane met Max, wat nou swaar voel, by die huis se deur in.

“Waar bly die polisie? Dit was duidelik nie een van hulle wat geskiet het nie want die risiko dat ek en Max raakgeskiet word, soos die manne nouwild skiet, was te groot.

Dit kan ook nie Rencia wees nie. Sy sou ook nie skiet nie en sy is iewers hier in die huis.”

Shane kyk rond, “Rencia, Rencia, waar is jy?”, fluisterroep hy.

Geen antwoord. Max voel baie swaar en hy hang. 

“Iets is fout. Is hy miskien raakgeskiet?”

Dit lyk of Max bewusteloos is. “Ek val nie daarvoor nie Meneer M. Jou plan gaan nie werk nie.”

Hy skud aan Max maar daar is geen reaksie nie.

“Ek moet die deur sluit. Max kan nie so vinnig beweeg nie. Ek moet die kans vat.”

Hy lê hom op sy maag neer met die hande wat geboei is agter sy rug, beweeg versigtig agteruit, wapen op Max gerig en sluit met een hand.

Buite klink daar nog enkele skote op. Dan hoor Shane die geluid van polisiesirenes.

“Uiteindelik!”

Die skietery hou op. Shane hoor morirdeure klap.

“Waar is Rencia?”

Dan klink daar vier skote op.

Rencia, het net uit die badkamer gekom toe sy die eerste skoot hoor. Sy hoor ‘n stem opklink. 

“Dit klink soos …, nee dit kan nie wees nie.”

Dan hoor sy die naam, Rodney. Sy vries geskok. 

“So ons paaie kruis weer, my liewe stiefboetie.”

Haat begin skielik in haar oorkook. Dit bring ‘n donker, boosaardige gevoel in haar op. Rencia staan ‘n minuut of twee stil om haar self onder beheer te bring. Dit is egter moeilik.

“As daar een mens in hierdie wêreld is wat ek meer haat as vir Max, dan is dit my stiefboetie.

Ek het gehoop dat Max my na hom gaan lei. Nou, nadat ek begin hoop opgee het, gebeur dit skielik.”

Sy haal diep asem en klim deur die venster. Buite kry sy haar vuurwapen gereed. Waar sy aan die kant van die huis staan hoor sy hoe hy Shane probeer omkoop.

So ‘n entjie weg van die huis af sien sy bome.

“Ek kan dit gebruik as skeiling en probeer in ‘n posisie kom waar ek almal kan sien.”

Rencia hardloop eers agtertoe, dan peil sy op die bome af. Agter die bome kruip sy soos ‘n luiperd om in ‘n posisie te kom waar sy almal wat voor die huis is kan sien. 

Daar staan hy. So naby en tog so ver. Shane staan met sy rug teen die muur en hou Max voor hom vas.

“Ek kan jou nou doodskiet gemors maar dit kan Shane se lewe in gevaar plaas. Vir die res gee ek nie om nie.”

Haar korrel is op haar stiefbroer se hart.

Dan merk sy ‘n beweging links van haar op. Eers dink sy dat dit deel van Rodney se manne is maar herken vir Larry toe hy half regop kom.

Larry het ‘n vuurwapen in sy hand en hy skiet; Rodney se vuurwapen val.

“Wat maak jy?”, fluister skree sy vir Larry.

Rencia besef dat dinge lelik kan raak. Protokol of te nie, sy sal moet skiet om verwarring te veroorsaak.

Haar skoot tref Rodney in die hart.

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 59 - Rooi Mier

“Max is hierdie keer vas.”

Hy kyk Max stip in die oë.

Langes haal skielik ‘n vuurwapen uit en rig dit op Max.

“Ek dink nie ons moet nog verder tyd mors met hom nie. Dit is tyd dat hy die aarde moet verlaat.”

Spiertier is verbaas oor die nuwe verwikkeling.

“Ons opdrag was om hom mooi veilig te hou, nie te beseer nie; definitief nie om hom dood te maak nie.”

Shane is verbaas oor wat aan die gebeur is. Hy kan nie hoor wat gesê word nie maar die gespierde ou lyk ook verbaas. Dit lyk of die lange sake in eie hande wil neem.

“Rencia, ons sal nou moet optreë,” fluister hy.

Langes stap met die vuurwapen gerig op Meneer M tot waar ‘Spiertier’ staan by die deur.

Hy swaai skielik om en druk die vuurwapen teen Spiertier se kop.

“Jammer maat, Max betaal baie beter as wat Andy aanbied.

Gedra jou en jy gaan lewe.”

Daar kom ‘n breë glimlag oor Max se gesig.

“Geld wat stom is .. Skiet Hom. Hy gaan net in die pad wees.”

Langes huiwer. Hy draai die vuurwapen om en slaan Spiertier oor die kop.

Hy vang Spiertier en lê hom neer.

“Dit is mos nou nie nodig om hom te skiet nie. Hy is mos nou bewusteloos.”

Hy gee Spiertier so ‘n ligte sloppie om te wys hy is uit. Skielik voel hy ‘n vuurwapen teen sy ribbes druk.

“Stadig nou Meneer! Jy Wil mos nou nie ‘n koeël in jou ribbes hê nie. Waarheen wil jy met ons vriend Max gaan?”

Shane se stem klink hier by Langes se oor.

Rencia kom stadig aangestap. Haar vuurwapen is op Max gerig.

“So hier is ons weer Max. Jy het seker gewonder waar ek heen verdwyn het na ons tydjie by die hospitaal? Onthou jy?

Ek wou jou beter leer ken. Nou, uiteindelik kan jy boet vir jou sondes.”

Sy stap tot by hom en begin te fluister.

“Onthou jy my regtig nie meer nie Max? Moet ek jou geheue verfris? Ek haat jou met ‘n passie. Tronkstraf is te genadig vir jou.”

Shane se stem ruk haar tot die werklikheid.

“Ek gaan dié een tot daar bring Rencia. Terwyl jy die vuurwapen hou gaan ek seker maak dat hulle albei ongewapen is.

Plaas solank vir Max in boeie. Die een is klaar geboei.”

Janice loop op en af in haar kamer.

“Alhoewel ek geskei is van Lawrence, gaan ek nie toelaat dat hy en Sahara trou nie. Sy het my lewe verwoes.

As Lawrence nie verlief op haar was nie, sou ons nou gelukkig getroud gewees het. Ek gun hom nie vir iemand anders nie.”

Janice kyk by haar venster uit oor die tuin. Skielik onthou sy die blomme wat Larry laas vir haar gekoop het.

“Waar bevind Larry hom? Hy is skaars.”

Sy hoor voetstappe in die gang en haas haar na die rystoel en gaan sit. Sy trek ‘n kombersie oor haar bene.

Daar is ‘n klop aan haar deur.

“Kom binne Mammie.”

Die deur gaan oop.

“Hoe weet jy dat dit ek was?”

“Asof ek nie Mammie se voetstappe ken nie.”

“Ek kom net hoor of jy iets kort. Die kinders het klaar gebad.”

“Nee, ek is reg so. Met Mammie hier wat soos ‘n hen kloek, kan ek onmoontlik iets kort kom.”

“Ja toe nou, dit is my voorreg. Ek en jou pa gaan op ‘n sonsondergang ekskursie op die Arkie. Jy sal mos regkom.”

“Ja Mammie, gaan maar. Geniet dit en los die vryery vir ons jongmense.” 

“Ek en jou pa mag wettiglik vry. Totsiens!”

Janice wag net om te hoor hoe haar pa die voordeur sluit voordat sy opstaan uit die rystoel. 

“Die kinders slaap, so dit sal veilig wees om in die huis rond te beweeg. Miskien kan ek gou uitglip en gaan kyk of daai flerrie, Sahara tuis is. Ek moet haar bewegings dop hou.

Vanaand moet ek dit nog maar self doen maar ek sal iemand moet kry om dit te doen. Ek kan egter nie ‘n privaatspeurder bekostig nie. 

Wag, dalk sal Larry dit vir my kan doen; hy is immers lief vir my.”

Sy gaan kry haar motorsleutels. 

“Sersant, hoe ver is julle?”, Shane klink ongeduldig want dit is al 20 minute wat hulle wag. Hy weet dat mens nooit gerus kan wees al rig jy ook ‘n vuurwapen op Max en al is hy ook swak siek nie. Dit is al skemer.

Paul, wat alles van agter ‘n bos beskou het, het besluit om maar terug te keer na Larry toe. Dit lyk darem of alles in orde kan wees. Hy wil nie eintlik daar wees as die polisie kom nie.

Net toe hy by Larry aankom, kom daar twee voertuie aan en hulle draai in na waar die aksie was. Albei voertuie het ten minste vier persone in.

“Ek wonder darem Larry, dit is nie die polisie nie.”

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 58 - Rooi Mier

“Dit is tyd dat ek beheer neem.”

Sahara skakel Lawrence se nommer.

“Kan jy vanaand by my kom eet?”

Lawrence klink verbaas, “Wat is die geleentheid?”

“Sahara het my nog nooit uitgenooi vandat ons ontdek het ons is nie broer en suster nie. Wat wil sy sê?”

Hy kan egter aan geen moontlike rede dink behalwe dat sy wil sê sy voel nog steeds vir hom soos ‘n broer. Net die gedagte maak hom neerslagtig.

“Asseblief tog, net nie dit nie.”

“Kom jy?”, klink Sahara se stem in sy ore op.

“Ja ek sal. Ek moet net gou vir my ma sê ek gaan nie hier eet nie. Dit is al amper ons etenstyd.”

“Ma Iris sal verstaan. Sê ek stuur my liefde.”

Hy ry gou winkel toe om haar gunsteling sjokolade te koop en ‘n bos blomme.

Andy ontvang die liggingspen, skakel sy motor aan en begin te ry volgens die aanwysings.

“Upington is nogal nie ‘n slegte plek nie. Onder normale omstandighede sou ek hier kon woon, as ek net die hitte kan hanteer.”

Shane volg Yvonne, Wie die ambulans volg verby die militêre basis. Kort op sy hakke volg Rencia. 

Hy sien dat die ambulans se regter flikker aangaan en trek af. As hy nou aanry sal Yvonne beslis bewus word van die feit dat hy haar volg. Teen die tyd dat die ambulans draai het hy alreeds afgetrek.

Rencia trek agter hom op. Hy merk die voertuig op wat ‘n hele ent agter hulle ook aftrek.

Rencia draai haar vensters af toe hy nader stap. Hy haal sy sel uit en skakel iemand.

“Hallo Larry. Ek is bewus van jou en Paul agter ons. Wees gewaarsku, as julle inmeng slaap julle agter die tralies.”

“Maar ons probeer net vir Yvonne kry.”

“Ek sal alles probeer om haar veilig te hou Larry. Ek weet net nie hoe ek haar uit die tronk gaan hou as sy betrokke is by Max se ontsnapping uit die tronk nie.

Ek lui af.”

“Hulle het by ‘n grond pad afgedraai, so ek dink nie hulle sal te ver ry nie. Klim saam met my by my motor in.”

Rencia kyk hom vraend aan.

“Wat van my motor. Jy vergeet ons is in Suid Afrika, ek sal dalk nooit weer my kar sien nie.

Shane glimlag.

“Ook weer waar. Wag, ek het ‘n plan.”

Hy haal weer sy sel uit.

“Larry, jy en Paul moet die voertuig wat ons hier agter laat oppad asseblief. Ek los die sleutel. Julle kan ons mos sien. Ons gaan met my motor ry.”

Rencia klim uit en sy stap na Shane se motor. Hy sluit haar motor, waai die sleutel vir Paul hulle om te sien en sit dit voor die regteragterwiel. 

“Wie is die dame by hom? Glad nie sleg nie Larry.”

“Ons is hier om Yvonne te kry, hou jou hormone in toom.”

Larry glimlag. Hulle ry tot by die motor wat Shane hulle agtergelaat het.

Paul, as gevolg van sy privaatspeurder agtergrond, neem onmiddelik die sleutel en druk die immobiliseerder. Hy klim in die motor en begin onmiddelik te snuffel.

Dit neem hom nie lank om sy leidrade te vind nie.

“Sy is ‘n speurder of polisievrou.”

Hy klim weer uit, gee die sleutel vir Larry en gaan klim after die stuurwiel by Larry se voertuig.

“My suster is daar anderkant. Ek kan nie hier wag nie. Pas jy maar die kar op.”

‘n Ander voertuig ry verby hulle. Net toe hy wou wegtrek, sien Paul dat die voertuig ook sy flikker aan het om by die pad voor regs in te draai. 

“Wie kan dit nou wees? Ek sal maar ‘n rukkie moet wag.”

“Ja Paul, dit is veiliger.”

Andy draai van die hoofpad af. So 600 tot 800 meter weg sien hy 'n groot huis. Daar staan ‘n ambulans en nog ‘n voertuig. Yvonne klim uit die voertuig.

Dan sien hy ‘n voertuig, nie te ver van waar hy is agter ‘n bos. Dit lyk of dit weggesteek is. Hy stop.

“Wat gaan hier aan? Wie Wil nie gesien wees nie?”

Hy kyk na die huis en weer na die voertuig. Dit is leeg.

“Shane die speurder, dit is sy voertuig. Wat nou gemaak? Shane mag my nie sien nie.”

Hy draai om en ry uit. By die hoofpad staan hy stil en bel vir Yvonne.

“Sy moet weet van Shane. Hoe gaan sy wegkom?”

“Hi Andy, ons is by die plek.”

“Yvonne, jy moet daar wegkom, Shane die speurder is dalk daar. Sy motor is hier naby die hoofpad.”

“Wat sê jy?”

“Onmiddelik! Probeer naby die hoofpad kom. Ek ry weg. Bel my as jy weggekom het.”

Hy draai regs, weg van die voertuie wat daar langs die pad staan.

“Is hulle dalk ook van die polisie?”

Een van die voertuie trek weg en begin in sy rigting te ry. Andy probeer kalm voort te ry.

Hy sien dat die voertuig afdraai waar hy uitgekom het. 

“So hulle is van die polisie.”

Sahara se hart bokspring skielik toe haar deurklokkie lui.

“Ag nee meisiekind, jy is mos nie meer ‘n tiener nie.”

Sy kyk vir laas of alles reg is. Die kerse brand en die tafel is mooi gedek. Sy gaan maak die deur oop.

Lawrence wou net weer klop toe die deur oopswaai. Sy wit tande skitter toe hy glimlag.

“Amper klop ek in jou gesig.”

Sy glimlag net.

“Kom binne.”

Intussen het Max heeltemal bygekom. Hy kyk van die een paramedikus na die ander.

“Waar is ek? Waar vat julle my heen?”

Die spiertier paramedikus maak hom los en beduie hy moet stil bly.

“Of ek slaan jou mond vir jou toe.”

Max kyk weer na die langer een. Hy lyk bekend.

“Ken ons mekaar? Waar het ons ontmoet Langes?”

Die lange vermy sy oë.

“Nee, ek ken jou net van die TV af.”

Max is nie oortuig nie. Hy kyk hom stip aan. Sy gedagtes gaan terug na die tyd wat hy die eerste keer in Upington gekom het. Hy het die ou omgekoop vir inligting. ‘Langes’ was toe nog in die polisiemag.

“Twee keer!”

Spiertier kyk na hom.

“Yl jy? Wat beteken dit?”

“Niks. Ek dink maar net hardop.”

Toe Spiertier weg kyk wys hy twee met sy vingers en vryf met sy duim op sy gebuigde wysvinger. 

Langes ken daai teken. Dit is geld. 

“Hy wil my twee keer soveel aanbied as wat ek nou gaan kry. So ek moet hom seker help ontsnap?”

Hy kyk weg van Spiertier en Max want dit voel of hulle sy gedagtes kan lees.

Spiertier beduie dat hy moet help regop te kry.

“Kom ons kyk of hy al kan loop met ondersteuning.”

Max bly regop maar moet ondersteun word. Hulle stap stadig na die groot huis toe.”

“Dit is sowaar Meneer M.”

Shane klink beside verbaas en opgewonde. 

“Uiteindelik!”

Rencia is bly dat sy besluit het op jeans waar sy en Shane aan die kant van die huis agter ‘n paar dromme wegkruip en alles dophou.

Hulle is verbaas toe Yvonne skielik in haar motor klim en wegry. Dit is egter onmoontlik om haar nou te volg sonder om gesien te word.

“Waarheen gaan sy dan nou”, vra Langes verwonderd.

Daar is ‘n bankie naby die deur. Die paramedici laat Max daarop sit. Langes haal sy sel uit. Hy stap weg om ‘n oproep te maak. 

Spiertier sluit die deur oop maar hy hou Max gedurig onder oë.

“Mens weet nooit met hom nie.”

Langes kom terug en sê, “Alles is gereël …”,  hy bly vir ‘n betekenisvolle wyle stil en gaan dan voort, “Max is hierdie keer vas.”

Hy kyk Max stip in die oë. 

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 57 - Rooi Mier

Ek sal jou nog kry Meneer M! Dit is al jare dat ek op jou spoor is maar die wraak gaan soet wees. Stroopsoet!”

Shane het gesien hoe Rencia die gebou binnegaan.

“Sy gaan seker na my kantoor toe. Ek kan haar egter nie volg nie want ek moet my oë op Paul en Larry hou. Dit lyk juis of hulle onrustig raak. Die wagtery raak seker nou te lank. Ek sal maar nog so ‘n paar minute wag, as niks gebeur nie gaan ek hulle sommer tromp op loop konfronteer.”

Na so ‘n minuut of twee sien hy die ambulans wat agter gestaan het verby hom ry. 

“Die persoon is seker oraait want die ambulans jaag nie.”

‘n Verpleegster kom voor by die gebou uitgehardloop en klim in haar privaatmotor. Sy trek vinnig uit en ry verby hom.

“Yvonne? Ek kan sweer dit is Yvonne.”

Paul en Larry staan en kyk na iets in die vertoonvenster van ‘n winkel. Hulle hoor ‘n motordeur toe klap. 

Larry draai om en kyk na waar die persoon is maar sien niemand.

Iemand se motorenjin word aangeskakel, dan sien hy Yvonne sê motor se truligte gaan aan. Die motor stoot vinnig terug.

“Paul, sy kom weg.”

“Wie kom weg? Wat sê jy?”

“Yvonne!”

Larry begin hardloop na sy motor.

“Kom jy? Yvonne gaan wegkom!”

Paul sien hoe Yvonne wegtrek en hy hardloop agter Larry aan.

Rencia hardloop na die voorkant van die gebou net om te sien hoe Yvonne vinnig by die parkeerarea uitry.

“Ek hoop ek gaan betyds wees om haar te kan volg.”

Oppad na haar motor toe sien sy Paul en Larry in ‘n voertuig spring.

Sy bereik haar motor toe hulle uittrek. Dit voel of dit ‘n ewigheid vat om die voertuig aan te skakel. Uiteindelik kan sy uittrek. Sy ry amper in ‘n ander voertuig vas wat ook besig is om uit te ry en trap hard op haar remme.

Dit voel of die ander voertuig eeue vat om verby te beweeg.

Shane verwens die feit dat sy voertuig aan die ander kant van die gebou staan. Hy hardloop so vinnig moontlik om daar uit te kom. 

“Gaan ek nou betyds wees om Yvonne te volg? Dit blyk of sy betrokke is met die verdwyning van Max. As ek haar kry kan ek hom kry.”

In sy motor haal hy sy blou lig uit en sit dit op die dak. Hy skakel dit egter nog nie aan nie want dit sal aandag trek.

Hy trek vinnig weg. 

“Daar ry Yvonne! Hopelik sien sy nie dat iemand haar volg nie. Ry vinniger Larry!”

‘n Verkeerslig voorkant verander na oranje. Yvonne versnel om oor te jaag. Die lig verander na rooi maar sy ry aan. ‘n Verkeerskamera flits.

Larry trap hard remme. Hy gaan nie betyds wees voor die voertuig aan die linker- en regterkant van die verkeerslig begin beweeg nie.

Paul slaan hard met sy vuiste op die paneelbord en los ‘n kragwoord.

“Jy moes nie stop nie man.”

“En ‘n ongeluk veroorsaak het? Dalk kan ons haar nog kry.”

Larry trek sy skouers gelate op.

Agter hulle kom ‘n voertuig met skreeuende remme tot stilstand.

“Ag nee! Vervlaks! Ek moes al lankal my bloulig gaan afhaal het by die polisiestasie. Dit kom nou van uitstel.”

Rencia het so amper in Larry vasgery. Dit sou nou ‘n gemors afgegee het. Sy is naby genoeg om sy verskrikte oë in die truspieël te sien. 

“Gelukkig ken hulle my nie.”

Yvonne se voertuig snel voort.

‘n Entjie voor haar is ‘n ambulans.

“Ag nee man. Nou is ek verplig om my bloulig aan te skakel”

Die bloulig begin flits en die voertuig voor hom begin so ver moontlik links te skuif sodat Shane kan verby kom. Hy kan darem verby alhoewel teen ‘n slakkepas. Gelukkig raak die verkeerslig groen. Hy sien Rencia se voertuig voor. Met die verbygaan wys hy sy moet agter hom probeer inval. Hy ry stadiger sodat sy tyd het om haar neus agter hom in te druk. 

Die persoon wat persoon wat agter hom wou volg druk hard op sy toeter toe sy voor hom indruk.

“Dit is mos Shane wat hier verby ons ry. Is hy agter Yvonne aan?”

Paul beduie na Shane se voertuig wat verbykom. 

Larry kan egter nie onmiddelik volg nie want die voertuig wat amper in hom vasgery het is knap agter Shane. Gelukkig kan hy ook begin beweeg omdat dit groen is.

By die verkeerslig oorkant Gordonia Hospitaal draai die ambulans links in die rigting van die lughawe. Yvonne se voertuig volg. 

“Nou is ek seker sy volg daai ambulans. Max is moet in daai ambulans wees.”

Shane skakel die bloulig af om nie verder aandag te trek nie. Hy verminder sy spoed omdat die verkeer hierlangs nie so druk is nie. 

“Yvonne moenie agterkom ek volg haar nie.

Andy is besig om die kantore wat hy gehuur het op te ruim. Hy pak alles op, wat nie veel is nie, wat aan hom persoonlik behoort.

Iemand gaan later die hospitaalbed en ander medies toebehore wat hy aangeskaf het kom verwyder.

Hy sit donkerbrille op en ‘n pet op sy kop, neem ‘n tas en sy aktetas en plaas dit voor die deur om te sluit. 

Nog hy nog Shane weet dat daar maar een kantoor tussen hulle was.

“Nou gaan ek in my motor wag vir ‘n liggingspen.”

“Nee, so kan dit nie aangaan nie. Ek wil nou weet waar ek staan want my lewe moet aangaan. Die afgelope tyd het Max, Jenny, Janice en selfs Lawrence my lewe oorheers.

Dit is tyd dat ek beheer neem.”

Sahara skakel Lawrence se nommer.

“Kan jy vanaand by my kom eet?”

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 56 - Rooi Mier

Rencia besluit om in haar motor te gaan wag. Nie Paul of Larry ken haar nie so dit behoort nie suspisieus te wees nie.

Max kreun en beweeg sy arm. Yvonne sug verlig. Dit beteken sy het nie 'n fout gemaak nie. Die laaste inspuiting wat die dokter aan Max toegedien het was inderdaad 'n placebo. Dit het geen uitwerking gehad op Max nie.

Sy trek Andy aan die arm na die voorste vertrek toe en maak die deur agter haar toe.

"Kan jy nou sien Andy? Max sou beslis nie doodgegaan het nie. As ons hom hiervandaan vervoer het sou hy op die pad bygekom het.

Ek dink egter jy is verlig want dit is duidelik dat jy nie 'n moordenaar is nie.

Wat het Max dan gesondig?"

"Ek is net moeg daarvoor om altyd te vlug van hom af. Hy het my lewe geruineer. As ek ‘n normale lewe wil lei, moet hy sterf.”

Yvonne kyk hom vraend aan en dink, “wat het Max aan dié man gedoen?”

Sy sê hardop, “Ek sal maar nie verder vra nie want dit is duidelik dat jy nie daaroor wil praat nie.”

Rencia wonder of sy Shane moet inlig. Hy sit daar Bo in sy kantoor en weet nie dat Paul en Larry letterlik onder sy neus is nie. Van waar sy sit in haar motor, kyk sy na sy kantoor se vensters.

“Ek wonder wat hy gaan sê as hy die werklike rede waarom ek spesifiek met hom op Max se saak werk, weet. As ek weet ek moes arms draai om op die saak geplaas te word.

Moes ek nou staan en verlief raak op die man. Dit is nie goed nie.

Shame is die eerlikste, reguitpad speurder wat ek ken. Vir dié rede sal ek maar my gevoelens vir hom moet onderdruk en die verhouding stop. Dit is vir die beste maar ek sterk genoeg kan wees om dit deur te voer?

Dit is duidelik dat Paul en Larry op iets of iemand wag. Shane wag daar bo vir my so ek sal hom seker moet verwittig hoekom ek nog nie by Hom is nie.”

“Hi Rencia, jy is laat, waar is jy?”

“Ek sit hier onder in my motor. Raai vir wie sien ek hier onder?”

“Kom op dan vertel jy my persoonlik, ek kan nie wag om jou te sien nie.”

“Ernstig Shane, jy sal nou wil weet.”

“Nou sê tog maar Rencia dan kom jy op.”

“Ek dink nie jy sal wil hê dat ek op kom nie. Dit is Paul en Larry!”

Daar is ‘n paar sekondes van stilte.

“Shane? Is jy nog daar?”

“Jy bedoel Paul die privaatspeurder en Larry wat ‘G’ was? Die gewese handlanger van Candice?”

“Ken jy ‘n ander Paul en Larry kombinasie? Natuurlik is dit hulle.”

“Ek kom dadelik!”

“Nee Shane, hulle gaan jou sien en dalk weg gaan. Dit lyk of hulle vir iemand wag. Dalk is dit vir Yvonne. Dit is dalk ons kans om haar op te spoor.

Ek lui nou af.”

“Ek kan nie in my kantoor sit en wag nie.”

Shane sluit sy kantoor. Hy pyl op die noodtrappe af wat hom agter die gebou sal laat uitkom.

By die uitgang gooi hy die bos blomme wat Hy nog steeds in sy hand het in die vullisblik. Daar staan ‘n ambulans buite.

“Iemand in die gebou het seker siek geword. Die nooduitgang is seker beter en vinniger om by ‘n pasiënt uit te kom.”

Shane gee nie veel verdere aandag daaraan nie en loop agterom die gebou totdat hy die parkeerarea voor kan sien. Hy sien Rencia in die motor sit en wou net na haar toe beweeg toe hy Paul en Larry sien.

“Ek sal maar hier moet wag.”

Max kreun weer. Dit lyk of hy bykom. Yvonne draai na hom toe.

“Dit lyk my hy kom by Andy. Wat nou?”

“Nou moet ons hom hier weg kry. Ek het reeds ‘n ambulans van ‘n privaatmaatskappy bestel. Dit staan hier agter die gebou. Die paramedici is alreeds oppad. Hulle gebruik die hysbak vir voorraad.”

Daar is ‘n klop aan die deur. Andy maak oop. Twee manne staan daar met ‘n draagbaar. 

“Kom binne. Het iemand julle gesien?”

“Nee meneer. Daar het wel iemand verby die ambulans gekoop maar ek dink nie hy het iets vermoed nie.”

Die kort, gespierde man kyk vir oulaas in die gang op en af terwyl die langer een na Max toe loop.

“Ek dog jy sê die man is bewusteloos meneer. Meneer wie nou weer?”

“Moet jou nie bekommer oor my naam nie. Laai hom en bind hom vas op die draagbaar.”

“Maar hy is dan vasgebind.”

“Man, hoe het jy ‘n paramedikus geword? Natuurlik moét jy hom eers losmaak en dan weer op die draagbaar vasbind. Sorg ook dat hy nie kan praat of skree nie. Niemand mag ook sy gesig sien nie.”

“Maar dit is dan Max, meneer M. Die polisie soek hom dan!”

“Betaal èk jou of die polisie?” Andy klink geïrriteerd.

Rencia raak rusteloos. 

“Ek kan nie net so sit nie. Hopelik kan ek vinnig na Shane se kantoor toe gaan. Dit lyk nie of Paul en Larry iewers gaan nie.”

Sy klim uit haar motor en stap na die hoofingang terwyl sy net so vlugtig in hul rigting kyk. Op die tweede vloer loop sy verby paramedici met ‘n pasiënt op ‘n draagbaar. Daar loop ook ‘n verpleegster agter hulle aan. Sy lyk vaagweg bekend maar Rencia stap aan. Sy klop aan Shane se kantoor se deur. Dit was nogals vreemd vir haar dat hy ‘n kantoor weg van die polisiestasie gekry het maar sy verstaan dat dit ‘n tydelike reëling is omdat hy eintlik in Kaapstad gebaseer is en Max se saak is sensitief. Sy klop weer, nog steeds geen antwoord nie.

Sy gebruik hul kodeklop, nog steeds niks. 

“Dit is snaaks, hy was dan nou net hier.”

Sy wou net weer klop toe onthou sy wie die verpleegster is.

“Yvonne, dit is Yvonne.”

Sy haas haar in die gang af. Hulle is weg. 

“Ag toggie, waar het hulle heen verdwyn? Hoe kon ek hulle verloor?

As dit Yvonne is, is die pasiënt dalk Max Adriaanse. Verdomde Max Adriaanse; het hy alweer weggekom. 

Ek sal jou nog kry Meneer M! Dit is al jare dat ek op jou spoor is maar dié wraak gaan soet wees. Stroopsoet!”

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 55 - Rooi Mier

Die dokter tel die derde inspuiting op. 

Yvonne kyk hom gespanne aan.

Hy stap na Max toe en spuit hom in.

Yvonne kom staan agter hom. Sy tel die tweede inspuiting van dié wat gister voorberei was op en druk dit van agter af in die dokter se nek. Sy spuit alles uit. 

Die dokter gryp na sy nek. 

"Wat het nou gebeur?"

Hy draai om en sien die spuitnaald in Yvonne se hand.

"Wat het jy nou gedoen?"

"Wat nou Yvonne? Hoekom het jy dit gedoen?"

"Moenie bekommerd wees nie Andy. Sy verlamming gaan net tydelik wees."

Sy draai na die dokter.

"Ek hoop ek is reg né dok. Dit is nommer 2. Jy gaan mos net tydelike verlamming voel?

Dit is nou tyd dat jy die waarheid praat. Vertel vir Andy wat jy gedoen het."

"Sal iemand my vertel wat aangaan asseblief. Dokter? Verpleegster? Praat!"

"Gaan jy praat dokter terwyl jy nog kan?

Sy tel spuit nommer 3 op. 

"As jy nie wil nie maak ek dié ook leeg in jou. Jy sal my nie kan keer nie. Praat gou!"

Andy vererg hom.

"Sal iemand nou praat!"

Die dokter raak wankelrig.

"Die inspuitings wat ek Max gegee het…"

Die dokter hou op praat. Yvonne staan dreigend nader.

"Dit is placebo's."

"Wat is dit?"

 Andy staan ook nou nader.

Die dokter sak inmekaar. Hy kan nie meer staan nie en dit lyk of hy nie kan praat nie."

"Placebo's is basies soos water of dit is pille wat geen effek op jou het nie."

Hulle draai albei na Max toe. Andy ruk aan hom.

"Max kom nou. Jy is uitgevang."

Max reageer egter nie. 

"Max, jy kan maar ophou toneelspeel. Het jy die dokter omgekoop?"

Geen reaksie. 

Yvonne staan nader. Sy voel of daar asemhaling is. Daar is maar baie flou. Op die oog af lyk dit nie so nie. Sy hartklop is ook baie flou.

Sy skrik!

"Het ek 'n fout gemaak? Het hy die regte inspuitings gegee? Is Max besig om dood te gaan?

Het ek nou die dokter vals beskuldig?"

"En nou Yvonne? Is jy seker dit was placebo's? Max lyk nie of hy dit gaan maak nie."

"Ons sal maar moet wag en kyk Andy. Ek was so seker van my saak. Dit gaan 'n paar minute neem om te sien of Max sterf en die dokter sal binne 'n uur weer reg wees want hy het nie die laaste inspuiting gekry nie."

Yvonne stap oor na waar die dokter lê. Hy is nog by sy volle positiewe maar hy is nie enigsins instaat om te beweeg nie.

"Dokter, as jy my kan hoor, knik net jou kop of oë."

Yvonne staan naby sodat sy kan sien indien daar enige reaksie is. Niks nie.

Andy loop op en af. 

"Hoe kon jy so onverantwoordelik optree Yvonne? As die dokter sterf as gevolg van jou optrede is dit op jou gewete. Ek het 'n rede om Max uit die weg te ruim maar eintlik het ek nog nooit iemand vermoor of laat vermoor nie. Ek dink nie een van ons soek onskuldige bloed op ons hande nie."

"Wel, moord bly moord al het die persoon ook wat gedoen. Ek weet dit, jy weet dit. As Max sterf het ons bloed op ons hande. Ons gaan moordenaars wees Andy."

Andy antwoord haar nie. Hy wens net hy was nie nou in hierdie situasie nie. 

Paul se sel lui.

"Larry, ek is oppad na jou plek toe."

"Kom liewer hier na my werksplek toe. Hier is iets wat jy moet sien. Ek wag hier."

Tien minute later is Paul by Larry. 

"Hi. Wat moet ek so dringend sien."

"Hi. Ons is dalk nader aan Yvonne as wat ons dink "

"Hoekom sê jy so?"

"Die motor waarin sy vanoggend gery het staan daar."

Larry wys na die voertuig.

"Seker?"

"Ja, ek is seker. Daar is 'n merk aan die motor wat sy vanoggend gery het. Dié motor het dieselfde merk op dieselfde kant en alhoewel ek nie die registrasie gesien het nie, is dit dieselfde model.

Dit kan nie toeval wees nie."

"Hoe lank staan die voertuig nou hier?"

"'n Geruime tyd, ek het dit al vroeër vanmiddag gesien."

"En jy sê my nou eers?"

"Ag man. Niks het nog gebeur nie. Gaan jy nou aan elke deur in die gebou klop? Dit sal 'n lang tyd neem. Ons sal tog maar net moet wag."

Rencia stop voor dieselfde gebou. Haar hart klop vinniger as sy daaraan dink dat sy nou enige oomblik vir Shane gaan sien.

Terwyl sy na die hoofingang toe stap, verby die besighede op die grondvloer sien sy 'n refleksie van iemand bekend in 'n venster. Sy stop en kyk in die rigting waar die persoon moet staan.

"Dit is mos Larry daai. Hy was voorheen bekend as Gary of G soos hy genoem was toe hy in Max se mag was.

Die man by hom lyk ook bekend. Dit lyk na Paul Slingers, die privaatspeurder. Hy woon en werk moes in die Kaap. 

Wat soek hy hier en saam met Larry?"

Shane weet nie dat sy haar huiswerk deeglik gedoen het voordat sy met hom begin werk het nie. Sy het gesigte en name vir ure gememoriseer. Elke beskikbare detail rondom Max se saak is aan haar bekend.

"Paul is mos Yvonne se broer en Larry was verlief op haar. Dié ontmoeting kan nie toevallig wees nie. My instink sê hier is iets aan die gang."

Rencia besluit om in haar motor te gaan wag. Nie Paul of Larry ken haar nie so dit behoort nie suspisieus te wees nie.

Max kreun en beweeg sy arm.

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 54 - Rooi Mier

Larry wonder nog steeds oor Yvonne.

"Wat het sy by dié gebou kom doen? Dit was nog te vroeg dat sy by enige van die besighede iets kon doen behalwe as sy 'n vroeë afspraak met iemand gehad het. Hier is ook net kantore en nie wooneenhede nie. Die kanse dat ek haar weer hier gaan sien is dus skraal."

Larry, wat nie 'n roker is nie neem vandag soos die rokers breke. Hy gaan dan na buite om te kyk of hy nie 'n motor soos wat sy gery het in die parkeerarea sien nie. 

Hy sien wel so 'n voertuig teen 14:00. 

"Is dit haar motor of toeval? Ek moes vanoggend kop gehou het en die registrasie gekyk het. Dit is egter nou gedane sake."

Yvonne is bo by Max, besig om hom voor te berei vir wanneer die dokter kom. Max lyk vir haar te kalm vir iemand wat weet wat op hom wag. Andy het nie 'n geheim daarvan gemaak dat dit vandag sy laaste dag is nie.

Daar is 'n klop voor by die voorste kantoordeur. Sy stap deur, gee 'n kodeklop van binne af. Die klop word beantwoord deur 'n ander kode wat haar vertel dat dit die dokter is. Sy sluit oop.

"Hallo dok."

"Goeie middag Verpleegster. Is ons pasiënt gereed?" 

"Ja hy is maar iets pla my?"

"Wat is dit?"

"Hoekom moet die pasiënt voorberei word as hy in elk geval nou doodgemaak gaan word?"

"Ag, sê maar net ek hou van skoon en netjiese werk."

Yvonne kyk hom aan en trek haar skouers op. 

" Vir my maak dit nog steeds nie sin nie." 

Sy mompel meer onderlangs sodat hy noe regtig moet hoor nie.

"Sê jy iets?"

"Nee dok, 'n verpleegster vra nie vrae nie."

"Ons is mos nie in die Weermag nie."

"Soms voel dit so as jy 'n verpleegster is."

"Hoe laat kom die ander vervoer?"

"Hulle sal oor minder as 'n halfuur hier wees."

"Ek het alreeds die inspuitings wat gister voorberei was reggesit dok." 

"Baie dankie. Meneer Ryneveld het laat weet hy sal 'n bietjie laat wees, ons moet maar aangaan."

Max kyk na hulle.

" Doen jou ding dokter."

"Ek is op die punt om dit te doen. Is jy gereed?"

"Om dood te gaan? Altyd maar sover het almal misluk. 

Kom ons kyk of jy dit gaan regkry."

Max kyk die dokter stip aan en Yvonne merk dat die dokter hom ook aankyk. Sy maak of sy niks gesien het nie.

Die inspuitings wat die dokter gister voorberei het met haar hulp lê uitgestal op 'n tafeltjie. Dit is gemerk 1, 2 en 3.

Die dokter maak sy aktetas oop en haal 'n ander stel inspuitings oop.

Yvonne frons. Iets is definitief fout. 

Sy dink, "Hoekom 'n tweede stel inspuitings?"

"Ek gaan dié inspuitings gebruik!"

Max kyk na Yvonne maar sy toon geen teken dat sy weet alles is nie pluis nie.

"Hulle dink ek is dom maar ek gaan hulle uitvang."

Sy maak Max se arm kaal, draai 'n band om om die are te laat uitstaan en staan terug. 

Die dokter staan nader. Hy kyk na waar hy 'n aar op Max se voorarm sien en spuit hom in.

Hulle wag so 'n rukkie en gesels om koeitjies en kalfies. Max lyk of hy vaak word.

"Die eerste inspuiting gaan jou net vaak maak. Die tweede gaan verlamming bring dan gaan die laaste een die werk doen."

"Ga gaan voo voo…"

Max is weg aan die slaap.

Die dokter kry die tweede inspuiting gereed.

Daar is weer 'n klop aan die deur. Yvonne haas om oop te gaan maak want sy weet dit is Andy.

Die dokter is net besig om die tweede inspuiting toe te dien toe sy en Andy instap.

"Hoekom het julle sonder my begin? Ek wou van die begin af hier gewees het want Max dink ek het dit nie in my nie."

Yvonne kyk nou stip na die dokter. 

"Hy het dan gesê ons moet voortgaan op Andy se aandrang."

Sy verwoord egter nog steeds nie haar gedagtes nie.

"Jy was 'n paar minute laat toe begin ek maar solank. Dit was nou die tweede inspuiting. Max is alreeds aan die slaap. Nou het ons sy liggaam verlam met die tweede inspuiting. 

Ons sal nou moet voortgaan."

"Ja, gaan nou maar voort maar jy sal moet leer om opdragte uit te voer anders gaan dit jou duur te staan kom."

Larry kom weer na buite. Die motortjie wat hy dink Yvonne sn is staan nog steeds daar buite.

Hy bel vir Paul.

"Middag Paul. Kon jy enigiets uitvind?"

Paul klink baie meer entoesiaties as vroeër.

"Ja, ek het! Hier by Dokter Richard Surtie Hospitaal werk 'n verpleegster met die naam, Valencia Smith. Dit is mos een van die name wat Yvonne gebruik het. Sy het glo ook rooi hare soos jy beskryf het. My suster, ons weet nou my suster is hier in Upington. 

Ek het jou nie vroeër geglo nie. Hulle sê sy was egter vir 'n paar dae nie in die werk nie."

"Nou hoekom het sy dan vanoggend uniform aangehad Paul?"

"Dit is nogals snaaks ja."

"Wag 'n bietjie, was Max nie in dieselfde hospitaal aangehou nie? Is dit toeval? Hy is weg en sy daag nie by die werk op nie?"

"Noudat jy dit noem Larry. Dit is nogals vreemd. Ek en jy moet nog vanaand bymekaar kom sodat ons dit kan bespreek."

"Ek het 'n afspraak met Janice maar sal probeer om aan 'n verskoning te dink."

"Dan sien ek jou. Larry, jy sal 'n goeie privaatspeurder uitmaak."

Larry lui af en loop om die motor om te sien of daar enige merke aan is. Hy het hom verbeel daar was 'n skraap aan die linker voordeur. Dit is daar.

Hy haal weer sy foon uit.

"Ja Larry?"

"Janice, kan ons nie ons afspraak na môreaand skuif nie? Iets dringends het opgekom."

Daar is 'n betekenisvolle stilte aan die anderkant.

"Janice?"

"Ja Larry. Dan sien ek jou môreaand."

Hy druk sy foon af.

"Sê ek nou vir Paul of nie?"

Hy stap terug na sy werksplek.

Die dokter tel die derde inspuiting op. 

Yvonne kyk hom gespanne aan.

Andy sien die ander stel inspuitings op die tafel lê.

"Waarvoor is daai inspuitings?"

Hy stap na die tafeltjie met die ander stel.

"Ek het maar net 'n ander stel voorberei. Ek voel dit sal meer effektief wees."

Die dokter stap na Max toe en spuit hom in.

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 53 - Rooi Mier

#Stukkendeharte S2 Hfst 53 - Rooi Mier

"Waar het jy haar gesien?"

"Net hier in dié parkeerarea. Ek het haar eers nie herken nie want haar hare is rooi en sy het 'n donkerbril opgehad.

Nadat ek uit my motor geklim het, het sy verby gery. Diê keer was haar bril af. Nog het ek haar nie onmiddelik herken nie totdat ek by die gebou wou instap.

Ek het skielik besef wie die verpleegster is maar dit was te laat. Sy het alreeds weggery. Omdat ek haar in die eerste plek nie verwag het nie, het ek nooit regtig gekyk na haar motor nie."

"Jy kan sweer dit was sy?"

"My ma gaan nie daarvan hou dat ek sweer nie maar dit was sy. Dit was Yvonne."

"Jy sê verpleegstersuniform.  Dan moet ons begin soek by die hospitale en privaatpraktykke. Sy moet iewers werk as sy uniform dra. Laat dit aan my oor. Jy werk mos nou so ek sal onmiddelik na my afspraak begin. Hopelik kry ek haar gou.

Ek moet nou gaan anders is ek laat vir my afspraak. As ek jou nie so goed leer ken het nie sou ek jou nooit geglo het nie. Sien jou. Kom, klim nou uit man. Ek moet gaan."

Andy sit in sy hotelkamer en gaan deur die dokumente wat Max onderteken het.

"Ek kan sweer dat die dokumente wat Max onderteken het meer was. Iets is nie pluis nie."

Hy besluit om die dokumente een vir een deur te gaan. Dan sien hy dit. Daar is 'n blad van die een dokument wat nie 'n bladsy 1 het nie. 

"Is dit per ongeluk? Hoekom voel ek nie te gerus hieroor nie."

Andy pak alles vinnig in sy aktetas en ry na die prokureur se kantoor. Anton Beyers is net besig om sy kantoor te sluit toe hy daar aankom.

"Sluit asseblief weer oop. Ek wil net vinnig uitvind of jy 'n ander rekening het. Ek het besluit om jou 'n bonus te gee maar wil nie dieselfde rekening gebruik nie."

Anton huiwer. Die gedagte van 'n bonus laat hom egter oopsluit. Nadat hulle ingegaan het druk Andy die deur toe en gaan staan teen die deur. Hy haal 'n vuurwapen uit. 

Met 'n kalm stem sê hy, "So, jy wil my verkul nê? Ek wil nou al die dokumente sien wat jy deur Max laat onderteken het."

"Wi, wi, wat bedoel jy nou? Ek het mos al die dokumente vir jou gi, gegee."

"Hoekom hakkel jy dan nou skielik? Jy het mos nie 'n spraakprobleem nie. Kom nou! Ek het nie nou tyd vir speletjies nie. As jy nie wil praat nie kan ons 'n ander plan maak. Hy haal iets uit sy sak.

Weet jy wat dié is?"

"Nee maar ek speel nie."

"Dit noem ons 'n knaldemper. As 'n mens hom voor aan die wapen monteer is die knalgeluid sag en niemand kan eintlik hoor dat daar geskiet word nie. Praat! Jy het nog 'n kans."

Andy begin die knaldemper monteer.

"Daar is genoeg vir Sahara om 'n luukse lewe te hê totdat sy oud is. Die bietjie wat ek vat sal haar beslis nie raak nie aangesien sy nie enigiets van Max verwag nie."

"So, nou erken jy eintlik dat jy gesteel het. Gee my jou skootrekenaar en jou aktetas. Jy gaan nêrens totdat ek weet wat jy alles wou steel nie."

"Mi, mi, my vrou wag vir my. Ô, ons vlug vertrek oor twee en 'n halfuur. Ons moet vroeg daar wees vir internationale vlugte."

Anton het nie verwag om so gou uit gevang te word nie en hy bewe. Hy is mos nie bekend met vuurwapens nie. Sy tipe misdaad word met rekenaars en pen en papier gepleeg. Hulle noem dit blouboordjiemisdaad, nogal 'n mondvol in Afrikaans.

"Kanselleer julle vlug. Ek weet julle vertrek hiervandaan Oliver Tambo toe op 'n plaaslikke vlug. Daar is geen internationale vlugte van Pierre Van Ryneveld lughawe af nie."

"Upington lughawe. Die ander naam word al vir jare nie meer gebruik nie.

Weet jy dat dit een van die langste aanloopbane in die wêreld het? Aanloopbaan 17/35. Dit kan die Boeing 747 met gemak hanteer."

Andy grinnik. 

"Ons is hier besig met ernstige sake en die man gee my aardrykskunde lesse. Sit en haal al die dokumente uit wat jy vervals het. Maak sommer jou rekenaar ook daar oop. Moenie dat ek uitvind jy het iets weggesteek nie, anders vlug jy sonder 'n sent."

Anton gaan sit gedwee en wys alles. Hy is so senuweeagtig dat hy bang is hy vergeet iets. 

Andy neem al die dokumente en die rekenaar. 

"Kom klim in my motor. Bel jou vrou en sê dat iets voorgeval het. Julle gaan môreoggend per voertuig Johannesburg toe. Julle sal betyds wees vir julle vlug môreaand.

Moenie enigiets probeer nie. Ons gaan gou vir Max besoek."

Andy kyk na Anton en weet dat hy niks gaan probeer nie. Hy is te veel van 'n papbroek.

"As jy probeer wegkom slaap jy en jou vrou môreaand in die tjoekie en ek is weg."

Hy haal die knaldemper af, plaas dit in sy aktetas en die vuurwapen in sy baadjie se binnesak. Hulle vetyrek na die plek waar Max aangehou word.

Max lê nog steeds vasgemaak op sy bed. Hy probeer sy arms en bene beweeg om lewe in dit te kry.

"Vandag is d-dag. Dit is letterlik lewe of dood. Ek kan vandag sterf, of terug tronk toe gaan of wegkom en weer opvlug wees."

Vanoggend het Yvonne hom kom skoonmaak. Hy wou weet wat nou met hom gaan gebeur noudat hy sy rykdom oorgegee het aan sy dogter.

Sy het gesê hy moet maar wag totdat Andy later kom met finale opdragte.

"Ek wens net ek kon vandag my dogter sien. Wat ook al vandag gaan gebeur, versoening met haar sou enigiets draagbaar kon maak"

Die deur gaan oop. Die dokter stap in. Hy is alleen.

"Middag dok. Ek hoop dit gaan goed met jou. Jy dokter my en ek kan jou bankrekening gesond maak. Ek het net die regte medikasie vir dit. Dit sal kan doen met 'n paar ekstra nulle."

"Het jy dan nie gister al jou geld oorgeteken nie?"

"Jy dink so? Ek is Max Adriaanse. Niemand kry my onder nie. Kan jy jou indink, Max Adriaanse, arm! Ek was gebore om 'n koning te wees. 

Onthou jy die storie van Josef in die Bybel? Ek hoop nie jy is ook een van daai wat nie glo in 'n God nie!

In elk geval, niks kon Josef onderkry nie. Hy het ook in die tronk beland maar het uiteindelik weer bo uitgekom. Ek sal ook weer op my troon wees.

So, jy moet nou besluit. Besluit jy reg gaan jy in luukse op 'n eiland iewers in die Stille Oseaan 'n praktyk bedryf. As jy nee sê maak ons jou graf langs Andy Ryneveld sn in die warm moederaarde van Upington. Jy sal elke dag 'n voorsmaak van die hel beleef."

'n Sleutel draai in die voordeur. Dan hoor hulle twee mense gesels in die voorste vertrek.

Andy en Anton stap deur die deur.

"Ah Maxie. Ek sien jy is wakker. Ek hoop jy ken daai een gedig wat ek as standerd 2 kind so baie van gehou het. Daar is mos 'n reël in wat sê dat die muskiet maar verlaas moet sing."

"Ja, ek ken dit, maar sover ek onthou slaan die ou mis en die muskiet kom weg."

"Ai Maxie. Die ewige optimis."

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023