#Stukkendeharte S2 Hfst 05 - Rooi Mier

Max is opgewonde. Hy het vandag gehoor dat sy aansoek om appél so spoedig moontlik op die hofrol geplaas gaan word. Dit beteken hy kan nou al sy planne in werking begin stel. Hy sal al sy kontakte moet begin kry want as alles goedafloop is hy binnekort weer op vrye voet. Sy regsverteenwoordiger is egter baie pessimisties. Hy glo nie Max se appêl gaan slaag nie maar Max steur hom glad nie daaraan nie. Hy was nog altyd iemand wat gewaag het en gewen het; behalwe vir die keer dat Shane hom gearresteer het. Daarvoor moet hy boet.Hy haal sy onwettige selfoon uit. Die bewaarder draai sy rug asof hy nie gesien het nie en stap weg. 

Nadat hy klaar almal gekontak het wat hy moes, bestel hy vir hom en sy handlangers in die sel en vir die bewaarders aan diens in maksimum pizza en Coke vir middagete. 

Hy is in 'n goeie bui.

Daardie middag stap Mavis alleen af begrafplaas toe. Sy gaan eers staan by twee grafte wat langs mekaar is met die pragtigste grafstene. Soos met plattelandse tradisie tel sy twee klippies op en plaas een op elke graf. 

"Sally my kind. Die meeste mense het my geken as Mavis die skinderbek maar jy het my altyd met soveel respek behandel. Ek weet dat jy my sou aanvaar het as jou pa se nuwe liefde.

Sarie, ons was al die jare vriendinne. Ek was eers kwaad vir jou omdat jy met soveel seer rondgeloop het maar dit nie met my gedeel het nie. Ja, ek weet, selfs as vriendin kon jy nie vertrou dat ek 'n wag voor my mond sou hê nie."

Sy glimlag effens.

"Wel ek sou myself ook nie vertrou het nie. Dit was egter net 'n fasade my vriendin, om my eie seer diep te probeer wegbêre in 'n kluis van ontkenning. Ek is egter nie meer kwaad vir jou nie want ek het dieselfde gedoen.

Ek sal vir Steven mooi oppas Sarie. Jy hoef jou nie verder oor hom te kwel nie."

Mavis bars skielik uit van die lag.

"Jy het altyd gesê mense wat met die dooies praat is koekoes. Laat my toe om vandag koekoes te wees."

Sy stap verder aan tot by 'n ou graf wat onversorgd is. 

"Vir jou het ek nie veel te sê nie ma, behalwe dat ek opgehou het om jou te haat. Vandat ek dit gedoen het is die bitterheid weg en ek voel ook meer gesond. 

Ek wens net jy het vir my gesê aan wie het jy my sustertjie as baba afgesmeer? Nou lê jy daar, net stemlose beendere. Jou eindelose beledigings en afkrakery het met jou tong weggevrot. 

Jy het jou houvas op my verloor want ek haat jou nie eers meer nie."

Sy tel 'n klippie op en plaas dit op die graf. Sonder omkyk stap sy weg.

Sy voel soos daai ligte warrelwindjie wat dansend oor die begrafplaas draai en stof na die hemel op neem.

Stof tot stof.

Shane is teleurgesteld dat Max se appélsaak so vinnig op die hofrol geplaas is. Hy vermoed daar is omkopery betrokke maar dit gaan moeilik wees om te bewys. Hy kan egter nie sien hoe Max se appél gaan slaag nie. Wat voer die man in die mou? 

Hy kyk op sy horlosie en dink dat hy sal moet wikkel. Hy verlang sy kinders en omdat dit 'n weeksdag is moes hy toestemming by die ma kry om hulle te sien sodra hul tuiswerk afgehandel is. Hulle kan burgers gaan eet vir aandete en die ma het nie 'n probleem daarmee nie. Stellenbosch is ver uit die stad so as hy nou ry behoort hulle klaar te wees as hy daar opdaag.

Martin het nuus ontvang en hy weet nie hoe hy dit moet hanteer nie. Sy reaksie een van ongeloof. Dit kan mos glad nie wees nie. Daar moet 'n fout wees; 'n baie groot fout.

Max het sekerlik iets te doen met wat in dié dokument staan.

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 04 - Rooi Mier

Die Somerlug is vroeg-vroeg warm. Hier vanaf die koppie agter die dorp strek die vlaktes ver en wyd tot daar doer waar die aarde een word met die hemelblou. O Heer my God, hoe groot is U.

Steven kyk af op die dorp. Hoe het Vanwyksvlei nie verander sedert sy kinderdae nie. Die dorp is nog nie so groot nie maar die moderne wêreld het dit beslis kom vind. Teerstrate en satelietskottels is het hul opwagting gemaak en daarmee saam 'n weg gebaan vir die dwelms wat die jeug so vernietig.

Skielik onthou hy hom sit teen hierdie koppie as 'n jongman. Sy Sallytjie is daar ver onder by die huis waar hy haar gevra het om te staan sodra hy op die koppie is. Hul huisie was een van die naastes aan die kop. Sy lyk klein daar waar sy staan en vir hom waai. Hy waai terug en blaas soentjies. Hoe soet is hierdie herinneringe. Ja, herinneringe wat hy kom besoedel het my sy alkoholmisbruik.

Hy laat sy oë nader kom tot halfpad teen die berg uit. 'n Glimlag speel om sy mondhoeke. Daar waar sy sit is die verste wat sy al teen die koppie uitgeklim het.

Die lewe wil gelewe wees. Wie het nou kon dink dat hy hierdie vrou, wat hy eens nie kon verdra nie, so lief sou kom kry. Die liefde is beslis gebore uit die liefde wat hy vir sy Skepper gevind het. 

"Mavis, Mavis," roep hy.

Hy is nie seker of sy hom gehoor het nie maar sy draai en kyk op teen die kop. Sy maak 'n soentjie op haar hand en blaas dit vir hom.

Na Sally se dood het Covid deur die land getrek en sy geliefde vrou, Sarie, se tyd was hier; heeltemaal te vroeg en baie skielik. Sy het geen simptome gewys totdat sy skielik nie kon asemhaal nie. Binne minute was sy weg. Dit is alweer vier jaar.

Hy begin stadig af te beweeg in die rigting waar Mavis vir hom sit en wag op 'n klip.

Mavis kyk liefderik op teen die kop vanwaar Steven haar nader. 

"Hier kom my reddingsboei wat God vir my uitgestuur het. Vandag weet ek dat God se tydsberekening sekuur is."

Drie en 'n halfjaar gelede het sy haar heeltemaal onttrek uit die samelewing. Sy kon net nie meer sin maak van haar bestaansreg as mens nie. Haar lewe was 'n klomp onbeantwoorde vrae.

"Wie is ek? Hoekom is ek so ongelukkig? As daar 'n God is, hoekom toelaat Hy die monsters in my lewe?"

Sy het tot 'n slotsom gekom dat God 'n mite is. Iemand wat iets hê om aan vas te hou het hierdie God in sy gedagtes gevorm. Sy geloof was so sterk dat God vir Hom 'n werklikheid geword het.

Mavis het 'n besluit om dit alles te beëindig maar elke keer wanneer sy dink sy is gereed het iets haar gedwing om eers die Bybel te lees.

Stadig maar seker het die mite weer God vir haar geword. Dit was asof die woorde in die Bybel 'n lewe van hul eie gekry het. Elke keer was daar 'n ander skrifgedeelte wat na haar uitgeroep het.

Dan op 'n dag het hy daar gestaan in die deur, Steven. Sy onthou die gesprek woord vir woord.

"Mavis? Is jy okay?"

Sy het die ou Mavis gaan uitgrawe as verdediging.

"Noudat jy jou vrou doodgemaak het wil jy weet of ek okay is? My beste vriendin is nie meer as gevolg van jou. Hoekom is die polisie so treurig. Jy hoort agter tralies maniak."

Steven het kalm gebly nadat sy hom by die deur uit gestoot het en dit in sy gesig toegeslaan het.

Hy het saggies aan die deur geklop en toe sy nie oopmaak nie het hy deur die deur gepraat.

"Die lewe is nie tussen jou vier mure nie Mavis. Dit is daar buite waar mense swaarkry. Mavis was altyd iemand wat tydig en ontydig gepraat het maar agter daai voorgee is daar 'n omgee Mavis.

Onthou jy vir Tannie Bettie? Daai Mavis was daar toe haar kinders haar verlaat het en stad toe gevlug. Jy het by haar gekuier sodat sy nooit te eensaam gevoel het nie. 

Mavis was daar toe sy op haar sterfbed lê en Mavis het haar hand vasgehou toe sy haar laaste asem uitblaas.

Dan is daar Oom Petrus wat longkanker gehad. Tannie Elsie wat jy versorg het alhoewel almal van haar gevlug het omdat hulle vermoed het sy het Covid.

Moet ek aangaan? Kom uit daai huis en kom lewe."

Dit het stil geword voor die deur. Teen die tyd dat sy oopgemaak het, het Steven al aan die oorkant by sy deur ingestap.

Sy kyk op na haar Godgegewe toekomstige man wat haar aan die hand optrek.

"Kom ons gaan pak Mavis. Upington wag vir ons."

Sy glimlag en fluister onhoorbaar,

"Ja Here, U het ons stukkende harte kom heel maak."

Hardop sê sy, "Uiteindelik gaan ek die hulp kry wat ek so broodnodig het. Ek kan nie langer so in vrees lewe nie. Elke skaduwee kan nie vir ewig 'n monster wees nie. God se Woord verklaar dat Hy my nie 'n gees van vreesagtigheid gegee het nie maar ek sukkel nog steeds om Hom op Sy woord te vat. Danksy jou gaan ek hulp kry. Ek is so lief vir jou."

Selwyn Rooi, 'n man van so 45 jaar oud, fiks en lank, draf op die seesand, stop en doen 'n paar oefeninge. Om een of ander rede kry hy nie die vrou wat gistermiddag by sy huis verby gery het en hom gegroet het uit sy kop nie. Die vrou het hy slegs vir sekondes gesien maar sy het bekend gelyk.

Sy is definitief nie deel van sy verlede nie maar waar het hy haar dan gesien? Iets vertel hom dat dit nie toeval was nie. 

Naby sy huis, in sy straat sien hy die motor wat gister verby gery het staan. Hy begin stap want hy wil 'n behoorlike kyk. 

Soos hy van agteraf die motor nader kan hy sien dat die vrou deur 'n verkyker kyk in die rigting van sy huis. 

Hy verbeel hom nie, sy kyk regtig na sy huis. Hy stop. Hoekom hou sy sy huis dop? Iets is nie pluis nie.

Selwyn besluit om maar liewer terug te beweeg tot by die winkel so 'n 100 meter weg. Hy het net daar aangekom toe sien hy die motor trek stadig weg. Dit ry stadig verby sy huis maar vesnel dan.

Nou is hy definitief onrustig. Wat wil die vroumens met hom hê?

Rachel het die man wat 'n paar meter agter die motor gaan vassteek het in haar truspieël gesien. Sy het sy gesig lank genoeg gesien om te weet dat dit dieselfde man is wat gister in die hek van die huis voor skuins voor haar gestaan het.

Sy is nie seker of die man opgemerk het dat sy die huis dophou met 'n verkyker nie want hy het nie omgekyk nadat hy omgedraai en winkel toe gestap het nie. Miskien wou hy net iets gaan koop.

Sy ry stadig vorentoe. Is daar nog mense in daai huis? Sy het vir meer as 'n uur gestaan en daar was nie eers 'n beweging van die gordyne nie. Dit is redelik warm en die gordyne is wel oopgetrek maar die vensters is toe. In dié hitte sou iemand darem seker die vensters oopgemaak het. 

Sy ry in die rigting van die see. In die parkeerarea begin sy soek na 'n Selwyn Rooi op sosiale media. Sy besef dat sy eintlik veronderstel was om dit te doen voor sy halsoorkop weg is van Martin af. Die inligting in haar besit is al oud en daarby het sy nie eers 'n foto van hom nie.

Tuis sit Selwyn Rooi en bepeins dit wat so pas gebeur het. Wie kan die vrou wees? Hoekom dink hy haar teenwoordigheid voorspel noodwendig gevaar? 

Hy gaan kombuis toe. In die hoekie langs die stoof lig hy 'n teël op van sy hout vloer. Hy steek sy hand in die gat en haal 'n rewolwer uit.

Hy gaan sit in sy kamer, haal dit uitmekaar en maak dit skoon. 

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 03 - Rooi Mier

Vandat John en sy vrou Upington toe verhuis het is die huis maar stil met net hom en Rachel hier. Vanoggend is hy weereens alleen aan die kombuistafel waar hy ontbyt eet. Hy laat Rachel slaap omdat hy dink sy het dit nodig na gisteraand se nuus.

Vanoggend na sy vergadering by die werk, gaan hy Gordonia Hospitaal in Upington skakel om te kyk of hy iemand kan kry wat in die argiewe werk. As dit nie anders kan nie sal hy maar in die week nog Upington toe vlieg, dan kan hy sommer by die tak daar inloer.

Hy kry sy baadjie en tas toe hy die brief op die vloer opmerk by die deur. Hy tel dit op. Dit is geadresseer aan hom. 

"Liewe Martin. Jammer dat ek jou deur middel van 'n briefie in kennis moet stel dat ek weg is. Daar is iets wat ek dringend moet gaan afhandel. Weet net dat ek uit die stad is.

Rachel."

Martin skakel haar onmiddelik. Sy antwoord.

"En nou Rachel? Wat gaan aan?"

"Môre Martin. Ek gaan vir 'n tydjie weg wees, ek weet nie vir hoe lank nie."

"Is dit oor wat ek gisteraand gesê het? Ek is jammer maar ek het nie gedink dit gaan so 'n reaksie veroorsaak nie."

"Nee man," sy lag, "dit is heeltemaal iets anders. Soos ek sê, sal ek terug wees sodra ek gedoen het wat ek moet."

"Hoekom is dit dan 'n geheim? Jy kan my mos maar gesê het; ek kon jou dalk gehelp het."

" As ek jou gesê het, sou jy my nie laat gaan het nie. Totsiens eers, sien jou binnekort."

Martin is nou erg bekommerd. "Wat kan so dringend wees dat sy dit nie met my wil deel nie?"

Hy gaan met 'n swaar hart kantoor toe.

Max dink aan maniere om sy appélverhoor te vervroeg. Hy weet reeds dat dit goedgekeur gaan word want die geld is klaar oorbetaal.

Nou moet hy nog net iemand vind wat hy kan omkoop om die verhoordatum te vervroeg. Hy verwag dat hy nog in die week sal verneem dat die verlof tot appèl goedgekeur is.

Sodra dit goedgekeur is sal hy kan vasstel wie die regter gaan wees wat die saak gaan hanteer dan kan die wiele begin rol.

Intussen moet hy sy perlemoen besigheid weer aan die gang kry. Dit sal hom kos om nuwe kontakte op te bou. Dit sal nie moeilik wees nie want hy het buitelanders wat toustaan om met hom besigheid te doen. 

Met sy hofsaak moes hy vinnig speel en hy het sodoende van sy manne op die grond verloor. Drie sit in die tronk met vet bonusse in wat vir hulle wag die dag as hulle vrygelaat word. Twee het landuit gevlug voordat die polisie op hulle kon toeslaan en een wat met die polisie wou praat sal nooit weer kan praat nie want hy is nie meer nie. Hy het in die verhoorafwagtendes se selle aan die slaap geraak en aanhou slaap.

Paul kan net nie aanbeweeg nie. Vandat hy sy liefde vir Sahara verklaar het, het hy, soos hulle in Engels sê, in die 'friendship zone' beland. Hy is so lief vir die vroumens maar dit lyk of sy nooit weer iemand anders, na Lawrence, sal liefkry nie. 

Aan die anderkant het hy Larisa verdryf want hy het haar in die vriendskap sone geplaas. Hy is deesdae alleen. Sy ma en sy suster, Yvonne, is landuit. Met haar nuwe identiteit het die staat haar 'n keuse gegee van 'n werk in een van hul ambassades in die buiteland of om te studeer in die buiteland.

Sy wou nie sonder hul ma gaan nie. Paul kan hulle glad nie kontak nie vir hul veiligheid, so nou is dit net hy en sy werk en sy 'vriendin' Sahara. 

Sahara voel die afgelope tyd bietjie moeg. Dit is tyd dat sy net 'n bietjie wegkom maar sy wil nie by mense kuier wat sy ken nie. Sy verkies om weg van die alewige gejaagdheid van die stad te wees; verkieslik klein en plattelands. Die afgelope tyd is dit net werk en dan kuiertjies in Upington. Wanneer laas het sy 'n gedig geskryf? Waar gaan sy die beste inspirasie kry? Sal dit op 'n bolandse dorpie wees met wingerde en berge, of liewer 'n dorpie langs die see? Wat van die oop vlaktes van die Karoo?

Rachel ry stadig met die straat af. Die mense wat hierlangs woon het nie veel nie. Hulle lewe uit die see. Daar staan 'n man by die hek van die adres in haar besit. Is hy die man na wie sy soek? Sy ry stadig verby en groet hom sodat hy nie agterkom dat sy hom eintlik bestudeer nie. Op die oog af lyk hy nie na 'n gevaarlike persoon nie maar die wolwe dra almal deesdae skaapklere.

Selwyn Rooi, is dit jy?

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 02 - Rooi Mier

"Ek en jy moet praat."

"Waaroor?"

"Die ding wat tussen ons is."

"Wat is tussen ons?"

"Daar was nog altyd iets tussen ons. Dit kom nou al aan vir jare. Ons was nou al getroud met ander mense. Ek was selfs baie lief vir my vrou maar ek kon jou nooit vergeet nie. Destyds was jy ook erg verlief op my voordat hy tussenin gekom het en jy hom gekies het.

Ek is nie kwaad vir die keuse wat jy gemaak het nie want ek het geglo dat jy jou hart gevolg het. Daar was maar net altyd die hoop dat ek nog daar iewers in jou agterkop lê."

"Jy moet onthou, ek is nog steeds 'n getroude vrou."

"Wat verhoed jou om te skei? Julle was vir jare nie saam nie en dit lyk nie of julle ooit weer gaan saam wees nie.

Ek het besef dat jy nog altyd 'n plekkie in my hart gehad het. Hierdie plekkie het nou plek gemaak vir liefde.

Ja, ek is lief vir jou al het ek die afgelope tyd hard daarteen gestry. Laat ek die TV afsit sodat ons behoorlik kan praat."

Hy staan op om die afstandbeheerder te kry. 

"Wat baat dit as die ding altyd daar ver lê. Ek moet nog steeds stap om dit in die hande te kry."

"Dit is mos jou skuld. Jy sal altyd die ding een plek neersit en dan op 'n ander plek gaan sit."

Sy glimlag en bekyk hom van agter af.

"As ek eerlik moet wees hou ek meer van die man as wat ek veronderstel is," dink sy.

Terwyl hy besig is om die afstandbeheerder op te tel begin die aandnuus.

"Goeie naand. Hier volg die hooftrekke.

Max Adriaanse doen aansoek om appél, nog slegte nuus van Eskom af en die regering waarsku teen 'n nuwe variant van Covid 19."

"Wat? Het die man geen skaamte nie? Hoekom probeer hy nog appelleer? Die bewyse teen hom was tog oorweldigend."

Sy wys vir hom om stil te bly deur haar vinger op haar lippe te plaas.

Martin en Rachel sit verslae en luister na die nuus. Dit is asof iemand 'n emmer koue water oor hulle gegooi het. Die liefdesverklaring van Martin is vergete. Rachel staan stadig op en stap sonder 'n woord na haar kamer toe.

Martin sak neer op die naaste rusbank. Wat hou hierdie nuus vir hulle in? Dit was al klaar so 'n moeilike tyd terwyl Max se verhoor aan was. Hy weet sy broer vergewe nie maklik nie.

Hy het gedurende die verhoor reeds verskillende 'ongelukke' gehad. Die voorwiel van sy motor het een keer afgekom en hy het amper voor 'n vragmotor beland. Dan was daar ook onder andere die keer dat iemand langs hom gewond was. 

Niemand kon vasstel wie die skoot afgevuur het nie en of dit bedoel was vir die gewonde nie.

Martin het egter nog altyd geglo dat dit vir hom bedoel was maar hy wou nooit dat Rachel daarvan moes uitvind nie want hy wou haar nie ontstel nie. Hy het nie die vermoede met Speurder Shane gedeel nie.

Rachel sit op die rusbank in haar kamer. 

"Sal ek dan nooit ontslae raak van Max nie? Hoekom kan hy nie net verdwyn van die aardbol af nie? Ek berou die dag dat ek hom bo Martin gekies het."

Nadat die staat hom nog steeds lewendig verklaar het sodat hy verhoor kon word, het een of ander slimjan by Binnelandse Sake sommer ook haar huwelikstatus van weduwee na getroud verander. Wel, hulle moes dit seker doen maar sy voel net hulle moes haar geken het in die saak. 

Nou is sy nog wettiglik getroud met 'n moordenaar en dwelmbaas. Sy is seker dat hy ook skuldig is aan perlemoen- en dwelmsmokkelary. Daar was egter nie genoegsame bewyse nie.

"O hel. Hier sit ek en bekommer my oor myself. Wat van sy dogter? Ons het nooit verder gegaan met dié ondersoek nadat Max vasgetrek was nie. Dit is nou alweer 'n paar jaar later en sy en Martin het nog niks verder daaromtrent gedoen nie."

Sy staan vinnig op en haas haar na Martin toe. Dit is nou 'n dringende saak wat binne die volgende paar dae afgehandel moet word. Dit kan nie nou meer langer wag nie.

Sy bespreek die saak in detail met Martin . Die moontlikheid dat Max alreeds weet wie dit is, bestaan ook. Hopelik is sy nog nie in sy mag nie. Hulle sal moet vinnig speel want daar is by altwee van hulle geen twyfel dat Max wel appél tot verlof gaan kry nie. 

Dit klink egter vir hulle onmoontlik dat hy skotvry kan kom; miskien 'n verminderde vonnis.

Martin lê in sy bed later en wonder oor iets. Dit het vir hom geklink of Rachel nie meer aktief betrokke wil wees by die opsporing van Max se dogter nie. Hy neem haar egter nie kwalik nie. Die kind is eintlik 'n herinnering aan Max se ontrouheid.

Lawrence lê in sy bed en kyk die nuus. Sy gedagtes is egter nie daar nie. Hy is deesdae eensaam. Vir hom gaan dit net oor sy kinders en sy studies. Hy het oorweeg om sy studies op te gee maar beide sy en Janice se ouers wil niks daarvan weet nie. Nou is hy dankbaar dat hy deurgedruk het. Hy is nou al in sy vyfde jaar van studies. Nog net twee jaar om te gaan dan is hy 'n dokter.

Hy het van UWK na Stellenbosch oorgeskakel in sy tweede jaar toe hy finaal besluit het om  dokter te word. Hy woon nog steeds in Eersterivier maar ry met sy motor wat sy pa hom gekoop het nadat die tweeling gebore was. 

Sy gedagtes is vanaand by Janice. Hy het geen romantiese gevoelens teenoor haar meer nie. As hy eerlik met homself moet wees het hy haar nog nooit regtig liefgehad nie. Dit was die idee om met sy kinders se ma te wees. Hy wonder egter hoe dit sy kinders op die lang duur gaan beïnvloed. Ter wille van sy bulletjie en sy prinsessie sou hy dié opoffering wou maak deur getroud met Janice te wees. 

Nadat Janice egter nie sy trouaanbod aanvaar het nie, het Sahara hom oortuig dat dit eintlik beter is vir die kinders as om groot te raak met ouers wat hulle gedink het is lief vir mekaar en dan skei die ouers. 

Hy kan egter nie ophou wonder wie die Larry vent is nie. As Janice ernstig met die man is (op die oomblik lyk dit so want hulle gaan al drie jaar uit), dan gaan die man ook in sy kinders se lewe wees. Dit sal net vir hom goed wees om meer uit te vind oor hom. Hy weet dit gaan klink of hy jaloers is maar hy moet weet sy kinders gaan veilig wees.

Shane slaap onrustig. Hy sien aanhoudend Max se gesig. Max glimlag soos hy so baie keer gedoen het tydens die verhoor. Die verskil is net dat hy in die visie sien dat Max sy wysvinger teen sy keel plaas, asof hy iemand se keel afsny.

©Rooi Mier 17.01.2023

#Stukkendeharte S2 Hfst 01 - Rooi Mier

Shane Cupido sit in sy woonstel en kyk uit oor die Kaapse hawe. Hy is die afgelope tyd baie eensaam. Dit is net werk toe en huis toe. Daar is niks oor om na uit te sien nie behalwe wanneer hy sy kinders vir die naweek kan hê. Dit is ook nie so gereeld nie want hy moet sommige naweke werk. Dit is nou al twee jaar sedert hy 'n geskeide man geword het. Die ergste van alles is dat hy nog baie lief is vir sy vrou. Sy liefde vir sy werk het hom sy huwelik gekos. Daar is niks vir hom so lekker as om 'n geharde krimineel vas te trek nie. Dít laat sy tone behoorlik omkrul van lekkerte. 

Max was die laaste gedugte teenstaander. Hy herleef soms die tango in Meiringspoort en voel nog die adrenalien met die arrestasie van Max in die strate van Upington. As hy eerlik met homself moet wees verlang hy na aksie. Wanneer kry hy sy volgende Max? Hy is moeg vir die kamma dwelmhandelaar base. Vir hulle gaan dit basies oor weelde en dit is juis dit wat maak dat hulle maklik is om te vang. Jy volg net die geld.

Gewoonlik word hulle vinnig gevang met hul informante in die polisiemag. Soms raak hul lêers weg maar hulle word uiteindelik weer gevang. Dié tipe sake laat hom nie voel om te dans nie. Hy het glad met sy vakansie deur Meiringspoort gaan ry net om weer die tango te sien; nee, voel afspeel. Hy het dit in elke sel van sy liggaam gevoel.

Nou sit Max in die tronk vir twee lewenslange vonnisse vir moord plus twintig jaar vir mensehandel. Hy kon egter nie skuldig bevind word aan die moord op sy eie dogter Candice nie. Shane het lank probeer om bewyse te kry maar dit het elke keer op niks uitgeloop. Die persoon wat Candice vermoor het in die tronk, met ander woorde die opdrag uitgevoer het, is ook vermoor.

Hy tel die lêer op wat hyself opgestel het uit koerant berigte oor die Max saak en blaai daardeur. Sy gebed is dat sy seun ook eendag 'n speurder gaan word. Hy wil dan dié lêer as inspirasie aan hom oorhandig.

Sahara kyk by haar kantoorvenster uit oor dieselfde hawe. In die verte is Robben Eiland. Sy verlang vandag na haar pa en haar nuwe ma, Iris. Dié twee mense het diep in haar hart gekruip. Sy noem hulle nou pa en ma Iris. Dan is daar nog die tweeling. Hulle is nou al amper vier.

Lanice weet net hoe om haar tannie om haar pinkie te draai. Sahara se hart smelt sommer as sy met die onskuldige groenbruin oë na haar loer. Dan is daar Lorenzo, bietjie mollig maar glad nie op sy mond geval nie. Hy herinner haar vinnig dat hy nog nie kans gehad het om op haar skoot te sit nie want dit is net altyd Lanice. Binne 'n minuut of twee sal hy weer afklim om met sy karretjies te gaan ry.

Die oupas en oumas bederf hulle egter in die afgrond. As hul mammie of pappie met hulle raas hardloop hulle vinnig na hul grootouers waar hulle wegkom met 'n,

"Jy moet mos nie stout wees nie."

Lawrence kan omtrent slange vang wanneer dit gebeur. Sy eie pa Bennie, sou nooit dat hy wegkom met kattekwaad wat straf verdien nie. Die hoekie van eensaamheid was baie vinnig sy voorland. Soms was daar selfs 'n rapsie op sy boudjies.

Janice Daries werk as datatikster by Martin Adriaanse se maatskappy in Upingtonse tak. Sy kan nie wag vir middagete nie. Larry het gevra of hy iets kan bring om te eet. Sy weet dat dit vrugte en sap is want dit is al wat sy eintlik deur die dag eet na ontbyt. Dit was 'n gewoonte wat sy aangeleer het na die geboorte van die tweeling. 

Dit is dus nie die maaltyd wat haar opgewonde maak nie; eerder die geselskap. Sy kan onthou toe sy hom die eerste keer buite 'n winkel gesien het toe sy nog swanger was. Sedertdien was hy konstant in haar gedagtes. Sy het haarself probeer oortuig dat daar niks is nie, dat niemand Lawrence kan vervang nie. Daarom was dit 'n skok vir haar toe sy nee sê toe Lawrence haar vra om te trou. Sy sal nooit die uitdrukking op sy gesig vergeet nie.

Hulle was die dag op die Arkie en sy het die gevoel gehad dat dit die dag was waarop hy weer sou vra om te trou. Die eerste keer het sy mos in kraam gegaan. Die tweeling was so drie maande oud toe hy vir 'n naweek kom kuier het uit die Kaap.

Daardie middag het Janice se ouers by Lawrence se ouers gaan kuier. Hulle het eintlik voorgestel dat Lawrence en Janice bietjie tyd moes neem vir hulself en die tweeling by hulle agterlaat.

Dit was 'n heerlike middag en Janice was opgewonde want sy het vermoed dat die groot vraag sou kom en sy was maar te gretig om ja te kan sê. Die beste tyd op die Arkie het aangebreek, sonsondergang en sy het geweet dat die tyd aangebreek het. Lawrence het uiteindelik dié romantiese oomblik aangegryp en haar na die westekant van die Arkie geneem om die beste sonsondergang te beleef.

Lawrence het op sy knieë gegaan voor haar in sy sak gekrap en die ring uitgehaal.

"Janice, moeder van my kinders en liefde van my hart, wil jy nie met my trou nie?"

Sy onthou hoe haar hart wild geklop het want sy kon uiteindelik Mevrou Van Wyk word. Janice kan onthou hoe sy rondgekyk het wie almal sien want sy wou die hele wêreld as getuie hê. Die man aan die oorkant het omgedraai toe hy Lawrence hoor vra.

Janice het skielik verstar. 

"Janice, ek weet jy is uit die veld geslaan maar ek wag op jou antwoord. Trou met my."

Almal het stil geword en was in afwagting. Iemand het begin sê,

"Trou met hom. Trou met hom."

Dit raak 'n dreunsang.

"Trou met hom, trou met hom, trou met hom."

Lawrence het die ring uitgehaal en haar linkerhand geneem.

Haar oë was nog steeds vasgenael op die man aan die oorkant wat haar nou stip aangekyk het. 

"Nee Lawrence."

'n Stilte het skielik neergesak.

"Nee, ek kan nie met jou trou nie."

Daar het 'n stilte geheers wat ongemaklik geword het.

"Wat bedoel jy Janice?"

"Ek kan nie met jou trou nie Lawrence; ek is nie lief vir jou nie."

Lawrence het verslae opgestaan en in die rigting gekyk waar sy gestaar het. Hy het die ring geneem en oor die man se kop gegooi in die water.

Dit het maande gevat voor Lawrence weer direk met haar gepraat het. Hy sou gewoonlik haar ma bel om te hoor hoe dit gaan met die tweeling en of hulle iets nodig het. Dan sou sy die twee op video wys totdat sy een dag besluit het om nie meer sy video oproepe te neem nie. Lawrence was verplig om Janice te bel.

Dit is 19:00 en Shane skuif voor die TV in om die aandnuus te kyk. Hy het die middag bietjie gaan stap teen Leeukop. Die natuur maak hom gewoonlik rustig. As hy in die natuur is vergeet hy van misdadigers. Nou is hy egter uitgeput.

Hy het 'n pizza bestel en vinnig gestort toe hy tuiskom. Nou gaan hy voor die TV eet.

"Goeie naand. Hier is die nuus om sewe. 

Eskom het vandag aangekondig dat fase 6 beurtkrag vanaf 20:00 vanaand ingestel gaan word. Elf eenhede het vandag onklaar geraak en dit gaan Eskom 'n paar dae neem om herstelwerk te voltooi. Fase 6 beurtkrag beteken dat gebiede tot vier ure op 'n slag sonder krag kan wees en tot twaalf ure per dag.

Eskom vra dat die gebruikers geduldig moet wees. Hulle werk 24 uur per dag aan herstelwerk."

Shane staan op om sy gordyne toe te trek maar vries in 'n gebukkende stand.

"Die moordenaar en dwelmbaas, Max Adriaanse alias Meneer M, het vanoggend 'n aansoek om appél ingedien. Hy voer aan dat sy verhoor nie regverdig was nie en ook dat hulle nie sy mediese toestand in ag geneem het met sy vonnisoplegging nie.

Hy maak gebruik van die beste regshulp in die land en glo dat sy appél gaan slaag."

Shane sak stadig terug op die rusbank. 

"Wat probeer die man nou doen? Hy weet tog dat sy appél nooit gaan slaag nie."

Max sit in sy sel en kyk na die nuus. Sy enkel sel is toegerus met 'n ketel, koffiebeker, mikrogolfoond en dan sy plasma TV. Hy is heel gerieflik en die meeste bewaarders dans op die deuntjie wat hy speel.

Max glimlag met genoegdoening. 

"Rachel, Martin, G en Shane, slaap met een oog oop terwyl julle kan. Ek is oppad."

#RooiMier

©Rooi Mier 17.01.2023

Series 1 Hfst 1

Onder die Brug 1

My bruid

Woes en leeg

Een dag na ses dae

Agter daai deur

A state of hopelessness

Wanneer wanhoop oorweldig

My stompies gaan eendag lank wees

Verandering is pynlik

Dronkaard

Zeng van China se storie

Groei is 'n morsige storie

Karoonagvrede

Opvoeding Bevry

Sommer net Woorde