#Stukkendeharte Hoofstuk 23 - Rooi Mier

#Stukkendeharte Hoofstuk 23 - Rooi Mier

Elton is swaarmoedig vanoggend. Hy weet nie wat om te dink nie. Voorheen het hy geweet waaroor dit gaan. Dan het hy geweet waar sy is en ook dat sy gaan terugkom.

Nou is alles net 'n groot vraagteken. Hulle was nie kwaad vir mekaar nie. Die aand voor sy verdwyn het was 'n baie romantiese aand. Die kos wat sy voorberei het was al sy gunstelinge. Die ete by kerslig en die liefde daardie aand. 

Was dit hoe sy my gegroet het? Die oggend het hy haar liefderik gesoen toe hy werk toe gaan. Sy het nog geslaap. 

Hy het nog speels vir haar 'n rapsie op die boud gegee, "Jy het my heelnag uit die slaap gehou nou slaap jy en ek moet gaan werk."

Hy het haar liggies gesoen want hy wou haar nie wakker maak nie. Min het hy geweet dat sy weg sou wees as hy tuiskom.

Nou is dit al twee maande. Sy antwoord nie eens haar sel nie. 

Nadat hy tronk toe was kon hy nie sy werk terugkry nie. Hy kon ook geen ander werk kry nie totdat Martin hom aangestel het om by die maatskappy se sosiale projekte betrokke te raak. 

Vandag wens hy hy kon net bly lê. Hy het egter 'n verantwoordelikheid. Nadat hy sy ontbyt geniet het probeer hy weer vir Jolene bel. Soos gewoonlik antwoord sy nie. Hy stuur dan maar die gewone whatsapp om te sê hoe lief hy haar het.

Jolene lê en wag vir daai oproep. Sy kyk na sy naam totdat hy aflui. Dan druk sy die foon teen haar hart. Sy weet die whatsapp gaan volg. Sy voel die trilling toe dit deurkom. Sy kan dit nie oopmaak voordat sy seker is hy is nie meer oplyn nie. 

Haar vriendin se man is onlangs dood. Dus waardeur sy die geselskap en ondersteuning maar sy het ook gesê Jolene sal moet die werlikheid in die oë staar. 

"Ja ek sal moet, maar nog nie vandag nie."

Sy trek haar kamerjas aan. Na die badkamer trek sy die gordyne oop. Soos gewoonlik begroet stilte haar uit die straat uit. Amstelhof is stil, maar Kanarie Straat nog stiller. Baie anders as Ravensmead. Daar is die mense altyd besig. Selfs die willie-werkers is besig.

Gister het Bennie vir Paul gebel. Hy moet vasstel of Sahara uit die stad is. Groot was sy verbasing om te hoor dat sy weg is. Hy het juis daai tyd in Seepunt geloop in die hoop dat hy haar sou raakloop. 

Sy is glo in Port Elizabeth. Hy probeer nie die nuwe naam nie. Dit sal seker lank vat maar hy sal moét as gevolg van die aard van sy werk. 

"Hoe kan jy jou hart so halsoorkop verloor Paul?"

Martin het vanoggend in Keetmanshoop aangekom. Rachel was bly om hom te sien. Dit is die eerste keer in tien jaar dat sy familie van haar oorlede man se kant sien. Sy het 'n besonderse band met haar skoonmense, beter as met haar eie. Haar verhouding met Martin was nog altyd soos regte broer en suster. Hoe het sy hom nie nodig gehad toe Max op sterwe lê nie.

Sy kon hom nie in die hande kry nie. Uiteindelik het sy verneem van die ongeluk. Hoe hy sy gesin verloor het en toe uit die hospitaal verdwyn het. Daar was dinge wat sy met hom wou deel.

Max het 'n geheime lewe gehad waarvan sy eers verneem het toe hy op sy sterfbed lê. Uiteindelik is Martin hier. Sy is egter nie meer so seker of dit nog saak maak nie.

Die middag toe hulle uit Keetmanshoop Shoprite parkering ry besluit sy om hom tog met aandete te vertel. Dit is haar enigste geleentheid want hy vertrek vroeg die volgende oggend weer Windhoek toe.

Daardie aand vertel sy vir Martin die hele storie. Martin sit verstom om te hoor sy broer was by die onderwêreld betrokke. 

"Ek kon nooit verstaan dat hy soms vir weke aaneen net verdwyn het sonder 'n woord nie. Wanneer hy teruggekom het, het hy net gesê dit was 'n saak waarmee hy besig was. Dat dit baie sensitief was.

Wat my wel gepla het was dat omtrent elkeen van sy kliënte een van die gure elemente in die onderwêreld was nie."

"Hy was natuurlik 'n goeie prokureur voordat julle skielik Johannesburg verlaat het en uiteindelik in Keetmanshoop op geëindig het. Hoe het jy uitgevind dat hy in die onderwêreld betrokke was?" vra Martin.

"Ek het nie. Hy het my op sy sterfbed vertel.

Hy was betrokke by dwelms, diamante en mensehandel.

Onthou jy nog hou julle niggie verkrag en vermoor was?"

"Ek sal dit nooit vergeet nie," sê Martin.

"Dit was asgevolg van 'n transaksie wat skeefgeloop het. Hulle wou hom straf deur sy familie."

"En het hulle nie. Sy was soos ons suster." Martin skud sy kop asof hy dié gebeurtenis uit sy kop wou skud. 

"Nadat ons seun, jou naamgenoot, in 'n ongeluk dood is het ons skielik Johannesburg verlaat en hier beland.

Ek moes op ons sterfbed hoor sy onderwêreldse vriende was verantwoordelik vir my kind se dood. Weet jy hoe seer dit my gemaak het om te hoor my kind is dood asgevolg van hom."

"Met sy begrafnis het ek geen familie naby gehad nie. Ek wou hom net in 'n graf gooi en wegstap. Ek het dit egter nie gedoen nie. Hy het 'n ordentlike begrafnis gehad.

Daar is meer Martin. Max het jonk begin. Daar is iets wat jy vir my moet doen asseblief."

Nadat hulle klaar gesels het was Martin geskok en het gewonder hoe sy al hierdie trauma alleen kon hanteer.

Bo en behalwe die ander goed was Rachel verkrag ook. Dit is die eerste keer dat hy dit hoor. Sy vermoed dit was ook asgevolg van sy broer se geheime lewe. Na sy bekentenis op sy sterfbed het sy eers die moontlikheid oorweeg. 

Die mans het in hul woning gekom. Sy onthou dat sy geskree het haar man kom nou enige tyd huistoe. Die mans het gelag en een het gesê hulle weet hy is ver weg uit Johannesburg. 

Sy het so 'n mooi hart want watter vrou sou hom vergewe het vir al die trauma.

"Martin, ek moes hom vergewe anders het my lewe gestagneer. So jy moet asseblief vir my daai guns doen."

Hy het nog altyd 'n sagte plekkie vir Rachel gehad.

"Ag wees eerlik met jouself. Ek was destyds verlief op Rachel voordat ek Estelle ontmoet het. Hy dink aan die mooi lewe wat hy en Estelle gehad met met hul drie kinders, Sandra, Leo en Craig. Op een dag het ek hulle almal verloor."

Hy groet Rachel en vertrek na die gastehuis. Hy gaan teen 05:00 die oggend al vertrek Windhoek toe.

Lawrence lê en dink, "Hoekom is die lewe so onregverdig? Noudat ek Sahara uiteindelik gevind het antwoord sy nie haar sel nie. As ek net haar adres kan kry."

Bennie lê wakker. "Ek sal moet terugkom Kaap toe want dit is tyd. Jammer dat alles nie uitgewerk het soos dit moes nie." Hy en Iris gaan die volgende dag Upington toe vlieg.

Elton verlang verskriklik baie na sy vrou.

"Kom tog net huistoe Jolene."

Sahara weet nie hoe mens 'n mens liefde vir 'n man omskakel in liefde vir 'n broer nie. Sy bid vir leiding.

Jolene huil haarself aan die slaap.

©Rooi Mier 13.07.2022

#Stukkendeharte Hoofstuk 22 - Rooi Mier

#Stukkendeharte Hoofstuk 22 - Rooi Mier

Bennie skakel Sahara se nommer.

"Sahara Muller, goeie môre."

"Goeie môre Juffrou Muller, dit is Bennie van Wyk hier. Ek wil baie graag met u 'n afspraak maak."

Sahara vries. 

"Juffrou Muller? Is u nog daar?"

Sy vat 'n sekonde of twee om te antwoord.

"Gaan dit oor besigheid Meneer?"

"Nee, Juffrou. Dit is privaat maar dit is baie belangrik dat ek u moet sien."

"Maar ek ken u nie meneer," Sahara probeer alles om hom van stryk te bring.

"Ja ek weet Juffrou maar u ken my soort van. Lawrence van Wyk was verlede jaar u leerder in Graad 12A."

"Wel Meneer, ek is op die oomblik uitstedig. Ek is vanoggend vroeg weg uit Kaapstad. Ek neem aan u is daar."

"Ja ek is. Dit is nou 'n jammerte. Wanneer kom u terug?"

"Moontlik eers oor twee weke Meneer." Sy het klaar gesien dat daar nie veel te doen is aan die kontrakte nie. Dit was haar plan om sommer weer oor twee dae terug te vlieg, maar sy sien nie uit na dié gesprek nie.

"Dan is ek al terug in Upington. Ek sal maar weer moet kom. Dit is belangrik."

Bennie wonder of sy iets vermoed en hom nou net wil vermy? Dalk is sy hier in Kaapstad. Miskien het Lawrence haar kontak en sy wil hom nie sien. Dalk dink sy Bennie wil 'n woordjie doen vir sy seun.

"Wanneer laas het jy van Lawrence gehoor? Hy studeer nou hier by UWK." 

"Nog die dag toe ek weg is by die skool. Meneer, ek is bietjie besig; ek moet gaan."

"Totsiens dan Juffrou, ek sal in kontak bly."

"Paul moet maar vir my vasstel of sy werklik nie hier is nie. Die saak kom nou al baie lank aan en dit is tyd dat dit na 'n kant toe beweeg. Sy het die reg om die waarheid te weet."

Sahara se hart klop nog wild waar sy agter 'n lessenaar sit met die kontrakte waarna sy moet kyk voor haar uitgesprei.

"Hoekom nou? As hy dan geweet het dat hy haar pa is, hoekom nou eers? Hy kan gaan doppies blaas. Ek is 'n volwassene en benodig nie nou 'n pa nie."

Sy besef dit nie maar dit is die eerste keer dat sy nou erken dat hy moontlik haar pa kan wees. 

Lawrence se volgende klas is eers oor 'n uur. 

"Ek gaan nie weer wag tot vanmiddag nie. My pa het my gistermiddag onkant gevang."

Die bank waar hy nou sit is die bank waar hy en Anton, wanneer hulle albei tussen klasse was, gesit het. Dit was nie gereeld nie maar dit was hulle spesiale plek waar hulle sit en praat het oor Larisa, Sahara en hul skooldae.

Hy kyk 'n rukkie na die nommer. Die nommer kan sy toekoms stuur in 'n rigting. Hopelik waar hy die toekoms sien. Hy skakel.

Sahara haal haar sel uit haar handsak toe dit lui. Sy kyk eers na die nommer. Wie kan dit wees? Die persoon het gisteraand drie keer gebel. Miskien was dit Bennie van Wyk.

Hoekom dan 'n ander nommer gebruik? Sy wil net antwoord toe die persoon aflui.

Lawrence besluit om weer te probeer. Sahara druk die antwoordknoppie maar sê niks. Sy wil eers hoor wie dit is.

"Juffrou Muller, Sahara, is jy daar?"

Sahara skrik haar boeglam. Lawrence. Hoekom bel hy haar? Hy het seker gehoor hulle is broer en suster.

Sy praat nog steeds nie. 

"Ek hoor jou asemhaal. Dit is Lawrence van Wyk. Ek moet met jou praat asseblief. Waar kan ek jou ontmoet?"

"Lawrence, dit is beter dat ons nie ontmoet nie. Ek is besig. Totsiens."

Lawrence weet nie of hy meer teleurgesteld is omdat sy nie met hom wil praat nie of hy meer opgewonde is om weer haar stem te kon hoor nie.

"Sahara van Wyk, ek gaan nie tou opgooi nie."

Hy stap met gemengde gevoelens na sy volgende klas toe.

"Lawrence, ek sal dit nooit kan hanteer om uit jou mond te hoor ons is broer en suster nie. My hart, hoe jonk en sterk dit ook al is, sal in stukkies opbreek."

Haar sel lui weer. Hierdie keer is dit Mnr Adriaanse. 

Hoekom bel hy altyd verkeerde tyd? Hy gaan nou weer hoor sy is in trane.

"Goeie môre Meneer." Sy probeer om so normaal moontlik te klink. Die man gaan haar een of ander tyd afdank. Sy bly in trane die laaste paar dae. 

Martin hoor dat dit nie goed gaan nie maar besluit om dit te ignoreer.

"Ek verneem jy is besig met die kontrakte. Goed so. Ek wil net laat weet dat ek oppad is Keetmanshoop toe. My oorlede broer se vrou woon daar. Ek het oor twee dae weer 'n vergadering in Windhoek dan vlieg ek dieselfde dag terug Kaap toe."

John en Elton het vandag saamgery om die mense onder die brug te gaan voed. Soos gewoonlik het John eers weer met almal gesels voor hulle kon ry. Selfs die nuwe "inwoners" onder die brug ken hom. Hy sal hulle altyd moed inpraat en sy gunsteling Bybelvers aan hulle voorhou.

"Romeine 8:28 sê, 'En ons weet dat vir hulle wat God liefhet, alles ten goede meewerk, vir hulle wat na sy voorneme geroep is.'

Elton prewel die versie saam terwyl John dit met die mense deel. 

"Ai Here, hoekom is dié versie net waar vir ander mense? Verdien ek dit dan ook nie om net gelukkig te wees nie? My huwelik beland elke keer in 'n doodloopstraat."

John merk dat hy stil is toe hulle terugry. Soos dit sy gewoonte is begin hy net vir Elton te bid. Hy dra Elton se huwelik op aan die Here. Toe hy klaar is sê hy net, "Sy gaan terugkom seun."

John onthou hoe hy die een middag tuis gekom het en Jolene nie op sy klop gereageer het nie. Hy het sy eie sleutels in die motor gaan haal. Toe hy oopsluit lê daar 'n briefie reg voor sy voete. Hy het dit nie onmiddelik oopgemaak nie want hy moes dringend badkamer toe. In die badkamer dink hy sy wil hom seker vra om haar te gaan haal by haar ma. 

Na die badkamer gaan skakel hy eers die ketel aan. Hy het 'n koppie koffie gemaak. Terwyl hy die koffie op die rusbank geniet dink hy hoe gelukkig hulle die afgelope tyd was. Vandat hulle te wete gekom het dat dit nie sy pa was wat haar verkrag het nie, het hul bande net sterker en sterker geword.

Dit is dus vir hom 'n skok toe hy lees, "Elton, ek moet 'n ruk weggaan. Moenie my kom soek nie. Ek is nie by my ma nie. Baie lief vir jou my man."

Hy het vir 'n oomblik gedink dit is 'n grap.  Sy antwoord ook nie haar sel nie. Hy bel onmiddelik sy skoonma wat bevestig dat sy nie daar is nie. Na hy aan al die moontlikke plekke waar sy haar kan bevind gebel het, besluit hy maar om te wag.

Teen agtuur het hy eers regtig bekommerd begin word. Nadat hy weer sy skoonma, haar vriendinne en haar suster gebel het, het hy begin dink dat iets fout is. Die polisie wou nie help nie want sy is 'n volwassene en nog nie 24 uur weg nie. Hy bel haar sel vir die vyfde keer toe sy antwoord.

"Elton moenie bekommerd wees nie, ek is veilig. Moet asseblief nie weer bel nie." Sy het afgelui.

Na dit het sy nie weer haar sel beantwoord nie. Die volgende aand was hy polisiestasie toe om haar as vermis aan te gee. Dit is sover dit gekom het. Hulle vermoed nie vuilspel nie so hulle gaan haar soek, volgens die beampte, maar sy wil dalk nie gevind word nie.

Jolene staan by die hek van haar vriendin van jare se huis in Amstelhof. Hier is nie veel te sien nie want die straat loop met 'n sirkel. Sy is nou al vir twee maande hier.

"Hoe gaan ek vir Elton die waarheid vertel. Ek verlang   so baie na hom."

©Rooi Mier 13.07.2022

#Stukkendeharte Hoofstuk 21 - Rooi Mier

#Stukkendeharte Hoofstuk 21 - Rooi Mier

"Iris, dink jy dit is dieselfde Sahara Muller?"

"Ek weet nie my man. Sahara is nie 'n naam wat jy agter elke bos uitskop nie. Diè Sahara waarna ons soek was op agtien al op universiteit en het 'n graad in onderwys behaal my man. Sy was tops in Wiskunde."

"Presies my vrou. Lawrence se Sahara was sy Wiskunde onderwyseres. Dit kan nie alles toeval wees nie. Paul sal nou vinnig na ons toe moet terugkom. Hy het nog laas gesê hy het inligting oor waar sy haar bevind."

"Sou jy hom nie vandag ontmoet het nie?"

"Ja maar terwyl ons op die Strand was het hy laat weet hy het nog laaste bewyse nodig. Op die foto wat ek hom gegee het was sy nog 'n kind. Hy moet net eers bevestig dat dit dieselfde persoon is."

"Kom ons gaan slaap my man. Môre is nog 'n dag."

Lawrence raak wakker met 'n glimlag. Van vandag af sal hy geen steen onaangeroer laat voordat hy sy hart aan Sahara blootgelê het nie. Hoe langer hy haar nie gesien het nie hoe intenser het sy gevoelens geword.

"As my ouers nie hier was nie het ek beslis nie vandag klasse bygewoon nie. Dit gaan 'n laaaaang dag wees."

Hy is nou spyt dat hulle in die Kaap is en dat hy ingestem het om by hulle te woon vir die week.

Sahara skrik letterlik wakker. Haar alarm irriteer haar vanoggend. 

"Hoekom voel ek so moeg?"

Sy sit stadig regop. Skielik kom alles terug wat die vorige dag gebeur het.

"Nee, gister was seker net 'n nagmerrie. Ek het Lawrence gesien. Hy lewe. Hoe het ek nie gesukkel om die pyn van sy dood te verwerk nie. Nou sien ek hom op die strand.

Op die strand met Bennie van Wyk. Is hy my .. Nee, sy kan dit nie verwoord nie. As sy dit doen gaan dit haar liefde vir hom verkeerd maak."

Sy kruip terug in die bed. Sy hoef nie werk toe te gaan nie.  Mnr Adriaanse het haar verbied om die week te werk. Sy voel moeg want sy het halfnag wakker geword op die rusbank en sommer met klere in die bed gaan klim. 

Sy besluit om op te staan en te stort. Miskien sal sy beter voel. Sy probeer om haar kop te kry om skoon te wees.

Nadat sy klaar gestort het besef sy dit is nie moontlik nie. Sy gaan liewer werk toe. Daar is 'n paar kontrakte waarmee sy vertroud moet raak. Met Mnr Adriaanse weg is dit 'n goeie geleentheid.

"Môre Juffrou Muller. Hoe gaan dit vandag?"

Dit is Elton Daries. 

"Goeie môre Meneer Daries. Dit gaan goed. Met u?"

Sy probeer glimlag.

"Ek het fakture gebring van gister se aankope. Gaan jy saam na die brug toe?"

"Nee, nie vandag nie Meneer."

"Reg so."

Elton kan sien alles is nie pluis nie maar dit is nie sy plek nie. 

"Sy het 'n baie lieflike persoonlikheid; mens kan nie anders as om van haar te hou nie. Ek wonder waar kom die pyn in haar oë vandaan. Selfs wanneer sy glimlag bly die pyn," dink hy.

In haar kantoor, wat aangrensend aan Martin s'n is, lê 'n foto van Lawrence op haar lessenaar. Sy kyk daarna en druk dit teen haar hart. 

Daar is 'n klop aan die deur. Sy sit die foto in 'n laai en sê, "Kom binne Oom John."

Die deur gaan oop. "En hoe weet jy dit is ek?"

Sy probeer glimlag maar skielik loop die trane.

"Ag nee my meisiekind. Wat gaan aan?"

"Wat dit ook al is die Here kan dit regmaak."

Oom John sal vir enigiets bid. Hy glo onwrikbaar. Nadat hy die deur toegemaak het bid hy sonder om verder uit te vra.

"Ek gaan vir jou 'n koppie koffie kry. Lekker sterk."

Bennie laai vir Lawrence by die kampus af. Hy bel onmiddelik vir Paul toe Lawrence wegloop.

"Paul Slingers goeie môre."

"Goeie môre Paul. Bennie hier. Hoe gaan dit?"

"Oraait meneer en u?"

"Ek ook. Hoever het jy toe met jou opdrag gekom?"

"Meneer, ek is nou seker dat dit Sahara Muller is. Ek het gister haar sak in die hande gekry. Haar identiteitsdokument was daarin en ek het haar werksadres, waar sy woon asook haar werkstelefoonnommer en haar selnommer in die hande gekry.

Ek stuur alles per whatsapp."

"Dankie man, jy het puik werk gedoen. Ons gesels weer oor die rekening." 

Bennie lui af. 

Sahara se kantootelefoon lui. Dit is Meneer Adriaanse maar sy antwoord nog steeds met haar volle naam.

"Sahara Muller goeie middag."

"Goeie middag  Sahara. Wat soek jy op kantoor ? Jy luister ook nooit."

Sahara antwoord nie daarop nie.

"Wat gaan aan my kind? Ek is baie bekommerd oor jou."

"Niks nie Meneer."

"Niks nie se voet. Jy kan maar vir my vertrou my kind. Sodra ek terug is gaan ons praat."

"Hoe was Meneer se vergadering vanoggend?"

"Suksesvol my kind. Soveel so dat ek my familie Khomasdal kan gaan opsoek."

"Khomasdal is mos daar in Windhoek? Meneer moet dit geniet."

"Ek maak so my kind."

Paul kan nie die pragtige meisie uit sy gedagtes kry nie. Sahara Muller het kom huis opsit in sy kop.

Hy is nie iemand wat betrokke raak by sy kliënte of die onderwerp nie. As privaatspeurder doen hy wat hy moet en beweeg aan. Hy wonder hoekom Bennie van Wyk in elk geval vir Sahara gesoek het.

"Ek sal maar van Sahara Muller moet vergeet. Net nog 'n werk."

Lawrence kan nie wag om klaar te maak met klas nie. Die dag trek aspris lank. Hy wil haar nie tussen klasse bel nie. Hy weet nie hoe die gesprek gaan verloop nie. Dalk wil sy niks met hom te doen hê nie dan is die gesprek kort. As dit goed afloop dan is dit dalk lank. Natuurlik is hy nie van plan om net tou op te gooi as dinge nie volgens plan verloop nie. Hy gaan veg vir wat syne is.

Hoe mis hy nou nie vir Anton nie. Daai was nou 'n vriend duisend. Hy sal hom nou aangespoor het. Dit is nie maklik om net aan te gaan nie maar hy moet. 

Hy hoor glad Anton se stem, " L, is jy 'n man of 'n muis. Jou broek bewe mos nie so maklik nie."

Hy wil net gaan sit onder een van die baie bome op die kampus toe sy sel lui.

"Lawrence, ek is hier."

"Ek kom pa. Gee net 'n paar minute." 

Die ou man het gesê hy gaan laat wees. Wat nou. Hy staan traag op en stap na die hek toe. Nou moet hy maar later bel.

Net voor 16:00 bel Martin weer vir Sahara. 

"Aangesien jy nie wil praat oor jou probleme wil ek jou stuur na ons Durban of Gqeberha (Afrikaans mense sê glo gee-bier-ha) tak toe. Albei takke het daar kontrakte wat deurgewerk moet word wat die bedrae en getalle betref. Jy is mos goed daarmee."

"Meneer, kan iemand anders nie gaan nie? Ek is nog net vier maande hier. Daphné is mos meer ervare." 

"Ons moet in albei stede uitkom Juffrou Muller. Wat jy ook al kies vertrek jy môreoggend. Daphné gaan na die een wat jy nie kies nie."

Hy klink streng en professioneel. Sahara weet dit is net om vir haar duidelik te laat verstaan hy gaan nie 'n nee vat vir 'n antwoord nie.

"Kom kies asseblief nou my kind," sy stem heelwat sagter en vriendeliker. Jy vlug nie van jou probleme nie my kind. Die afstand gaan net meer perspektief gee."

"Oor 'n week of twee is jy weer terug. Beskou dit as 'n klein werksvakansie. Watter een van die twee?"

"Gqeberha Meneer."

"Goeie keuse my kind. Durban is te warm en bedompig.

Admin gaan nog nou vir jou bespreek op die eerste vlug. Die maatskappy het 'n vakansiehuis daar. Iemand sal jou soggens optel vir werk en weer aflaai saans. Gaan huistoe en pak genoeg vir 'n week of twee. Kry perspektief my kind en kom verfris terug."

Sally is besig om op te pak by die werk. Die skoolhoof het 'n dringende verslag wat hy afgehandel wou hê vir môre.

Sy klim op 'n stoel om 'n lêer weer op die boonste rak te plaas.

"Pragtige rokkie, pragtige bene. Kom ek help jou van die stoel af."

"Nee, dit is ok meneer." Sy klim vinnig af. Dit maak haar vreeslik ongemaklik om net in sy teenwoordigheid te wees. As sy sy kantoor kan vermy dan doen sy dit. Sy probeer om so vinnig in en uit te wees as moontlik.

Hoekom vrees sy sy teenwoordigheid as hulle alleen is? 

Lawrence kom tuis en skakel onmiddelik Sahara se nommer. Sy loer net vinnig. Dit is 'n vreemde nommer. Haar klere lê op die bed en sy moet nog kies wat om saam te neem.

Miskien is Meneer Adriaanse reg. Sy moet wegkom.

Lawrence word weereens teleurgestel. Wat nog? Hy bel nog twee keer. Mismoedig gooi hy sy sel op die bed.

©Rooi Mier 13.07.2022

#Stukkendeharte Hoofstuk 20 - Rooi Mier

 #Stukkendeharte Hoofstuk 20 - Rooi Mier

Dit voel vir haar of sy nie vordering maak nie. Daar is seker nog heelwat Bennie van Wyk's in Suid Afrika want dit is 'n algemene naam net so ook met die van. Tog voel sy 'n vreemde konneksie met dié man wat sy net van agter gesien het. 

Dit voel soos 'n ewigheid voordat sy die onderpunt van die trappe van die bereik. Sy is uitasem toe sy bo kom. Haar oë begin dadelik soek na die man en vrou. Net toe sy dink hulle is weg sien sy hoe hy besig is om dié deur oop te maak vir die vrou wat saam met hom is. 

Sy sit vinnig alles neer en probeer hulle in fokus te kry met haar selfoonkamera. Hopelik kyk hy om. Net toe hy omkyk verskyn iemand anders in die beeld.

Lawrence.  Dit kan mos nie wees nie. Is sy nou so behep met die man dat sy hom, wat dood is, op haar sel sien. Sy laat sak die sel stadig. Het Lawrence 'n dubbelganger? Dit ís mos hy daai.

Haar bene voel lam en haar keel droog. Sy is onbewus van alles wat rondom haar aangaan behalwe die toneel wat by daai motor afspeel. 

Lawrence neem die sak wat die man langs die motor neergesit het en laai dit in die kattebak. Maak die kattebak toe en klim agter by die motor in.

Almal is nou in die motor. Sahara fokus lankal nie meer op Bennie  nie. Haar oë is vasgenael op die motor se agtervenster. Sy kry nie 'n duidelike beeld nie. Die son weerkaats van die venster af.

Sahara reageer nog steeds nie toe die motor uit die straatparkering trek en wegry nie.

Sy hoor nou hoe hy, " môre  Juffrou Sahara van Wyk, agga Muller" sê. Lawrence van Wyk. Bennie van Wyk. 

Lawrence haal sy sel uit sy sak om te kyk of Sally nog nie die nommer gestuur het nie. Hy raak nou ongeduldig met haar. Vir wat stuur die vroumens nie net die nommer en kry klaar nie. 

Hulle ry nou naby die waterfront verby. Hoekom is die brug half? Die geld het seker maar weggeraak. 

Hy dink nou aan die vrou op die strand. Waarom het sy so bekend gelyk? Daar was iets geheimsinnigs aan haar met haar sonhoed oor haar gesig, iets bekends aan haar hand wat op die sak gerus het. 

Sahara het eindelik uit die trans gekom. Sy buk om haar handdoek en sak op te tel. Daar lê net 'n handdoek. Iemand het haar sak gesteel. Sy gee nie eintlik om nie. 

Dit voel of sy een of ander derderangse film gekyk het. Om die een of ander rede was sy deel van die film. Sy droom seker maar. Sy stap na 'n bank daar naby, gaan sit en kyk na die mense wat so rustig op en af loop. Nie een van hulle gee 'n duit om vir haar drama nie.

Net toe sy wil opstaan kom 'n jongman na haar toe aangestap. Hy het haar sak in sy hand.

"Juffrou, is dit jou sak?"

"Ja Meneer. Waar kry jy dit?"

"Ek het gesien hoe 'n meisie dit gryp en aan 'n manspersoon oorhandig. Die het toe by die trappe afgehardloop na die strand toe. Dit was maklik om hom te kry want hy het nie vermoed ek is agter hom aan nie.

Ek dink nie hy het kans gehad om enigiets uit te haal nie."

Hy oorhandig die sak aan haar. 

"Baie dankie Meneer."

"Paul. Die naam is Paul." Hy merk dat sy nie haarself is nie.

"Kan ek help?"

"Weereens dankie Paul. Ek moet gaan."

Dit lyk of sy rigtingloos is toe sy wegstap.

Paul kyk haar agterna. "Glad nie moeilik op die oog nie. Ek wonder of  sy gereeld hierheen kom."

Sy kan nie op enigiets konsentreer in haar woonstel nie. Lawrence lewe. Lawrence van Wyk het by Bennie van Wyk in die motor geklim. Wat beteken dit? Haar gedagte verban die moontlikheid wat in haar kop wil opkom.

"My pa is ook 'n Bennie van Wyk. Lawrence was saam met 'n Bennie van Wyk.  Bennie van Wyk, Lawrence van Wyk.  Bennie Lawrence van Wyk. Stop!!! Stop net Sahara," skree sy histeries.

Dan skielik sagter, "Stop asseblief Sahara. Stop asseblief Here. Hoekom martel U my so. Waar het ek U dan gefaal?" Die trane begin vloei terwyl sy opkrul op die rusbank. Sy huil haarself aan die slaap.

Lawrence stuur 'n whatsapp aan Sally om haar te herinner dat hy die nommer dringend nodig het. Hy het sy vriend belowe Sahara sal eendag Mevrou Lawrence van Wyk wees. Hy en sy ouers sit sommer op die rusbank voor die Televisie en eet wegneemetes. Niemand was meer lus vir 'n restaurant nie. Hy eet 'n burger en hulle Chinees.

Die gedagte aan Anton bring 'n tikkie heimwee. "Wie sal ooit weer vir my L of ou L noem."

Sy gedagtes is skielik weer terug by die vrou op die strand. Hy sien haar hare en skielik sien hy dieselfde hare voor die swartbord met daardie hand wat skryf. Daar was tye dat hy vergeet het wat rondom hom aangaan dan het hy elke beweging gevolg wat daai hand maak terwyl dit op die swartbord skryf.

Sahara se hand, Sahara se hare. Kan dit wees? Hy stort 'n klomp sap op die mat. 

"En nou?" vra Bennie. 

"Sê my seun, wat het geword van die onderwyseressie op wie jy verlief was."

"Waar kom pa daaraan?" Lawrence klink verbaas. Dit is asof sy pa sy gedagtes gelees het.

"Jong, ek weet van die lewe. Ek is mossie vandag se kind nie."

"O julle manne het geheime? Hoekom weet ek niks daarvan nie."

"Seker omdat Mammie so besig is. Soos ek vir Mammie ken sal jy die arme meisie onder kruisverhoor geneem het. Sy sou met 'n stink spoed van my af weggevlug het.

Pa, sy weet nog nie ek is verlief op haar nie."

"Hoekom nie, jy gaan mos nie meer skool nie of skrik haar ouderdom jou af?"

"Nadat sy bedank het by Carlton - Van Heerden, het sy Kaapstad toe gekom. Ek het kontak met haar verloor."

"Daar moet mos 'n manier wees om haar op te spoor seun."

"Bennie, moenie die kind sterk in sy kwaad nie. Wie sê die meisie stel belang in hom? Miskien het sy iemand en dan is sy nog ouer ook."

"Iris!! Nee my vrou. Is ouderdom vir jou belangriker as ons kind se geluk? Het ons hom dan nie geleer om nie bang te wees vir uitdagings nie."

"Ag man. Jy weet mos ek het dit nie bedoel nie. Dit is net dat ons kleinkind oppad is en Janice is 'n oulike meisie."

"Hy is nie lief vir Janice nie. Lawrence, wat is haar naam?"

"Sahara Muller."

Bennie en Iris kyk vinnig na mekaar. 

"En nou? Hoekom lyk julle so geskok?". Lawrence kyk van die een na die ander.

Na 'n stilte sê Bennie, "Niks nie seun. Jou ma en ek moet nog iets bespreek." Hy trek Iris op aan die arm en hulle stap slaapkamer toe sonder 'n woord.

"Wat gaan nou aan met dié twee? Hulle tree vreemd op."

Daar kom 'n whatsapp boodskap deur. Eintlik meer as een.  Dit is fotos. Dit is Sally geklee in verskillende uitrustings. 

"Lawrence, hoe dink jy watter klere laat my op my beste lyk?"

"Ag tog. Gaan die vrou nie einde kry nie?" Hy kies sommer die swart rokkie en laat haar weet. 

"Dankie Law. Ek stuur nou Sahara se nommer. Jy het goeie smaak. Nou kan ek Vrydagaand die rokkie aantrek want jy het dit gekies. Jy gaan uitmis en ek gaan jou mis."

Daar kom soentjies deur en dan die nommer.

"Dankie Sally. Geniet die partytjie."

Hy sug van verligting want nou is hy klaar met haar.

"Môre is die begin van nuwe dinge."

Hy druk die selfoon teen sy hart vas.

©Rooi Mier 13.07.2022

Hoofstuk 1

Onder die Brug 1

My bruid

Woes en leeg

Een dag na ses dae

Agter daai deur

A state of hopelessness

Wanneer wanhoop oorweldig

My stompies gaan eendag lank wees

Verandering is pynlik

Dronkaard

Zeng van China se storie

Groei is 'n morsige storie

Karoonagvrede

Opvoeding Bevry

Sommer net Woorde

#Stukkendeharte Hoofstuk 19 - Rooi Mier

 #Stukkendeharte Hoofstuk 19 - Rooi Mier

Sally probeer weer om vir Lawrence te bel. Sy probeer al van Donderdagaand af. As dit nie was dat sy baie graag weer met hom wou praat nie het sy lankal tou opgegee. Sy wou vir hom sê dat Sahara nie haar oproepe beantwoord nie maar terselfdertyd vir hom oornooi na haar verjaardagparty toe die naweek. Net miskien is hy nog in Upington. Wat 'n aantreklike jongman het hy nie geword nie.

Lawrence besluit om sy ouers alleen te los en stap in die rigting van die jong vrou onder die sonhoed. Daar is iets aan haar.

"Lawrence van Wyk goeie middag."

Haar hart raak akrobaties toe sy daardie stem hoor wat deesdae dieper klink as toe sy met hom eendag gepraat het terwyl hy leerder was.

"Goeie middag Lawrence, hoe gaan dit?"

"Goed. Met wie praat ek nou?"

"Sally. Sally September, die sekkie." Sy voel nogals sleg dat hy nie haar stem onthou nie.

"Haai goeie middag Ju … agge Sally." Hy klink opgewonde. Uiteindelik gaan hy Sahara se nommer kry. Hy het al op facebook gekyk maar sy het haar persoonlike inligting privaat gemaak. Sy plaas ook nie eintlik enigiets nie.

Aan die anderkant dink Sally. "Hy klink nogals opgewonde om met my te praat. So hy het my raakgesien."

Hardop sê sy, "Sahara antwoord nie my ooroepe nie. Ek weet nie wat daar aangaan nie. My verjaardag is Donderdag. Kom Vrydagaand oor. Dit gaan net ek en drie vriendinne met hul metgeselle wees. Ek hou van klein intieme partytjies."

Lawrence dink, "Nou moet ek versigtig antwoord want ek moet nog Sahara se nommer kry."

"Dit is nogals 'n groot jammerte Sally. Ek is ongelukkig terug in die Kaap. Nou mis ek uit op 'n lekker party."

Nou is Sally sommer opgewonde. Hy sien daarna uit om by haar te wees. Sy wens sommer dat Juniemaand vinnig moet kom.

Lawrence dink dit is nou die tyd om 'n kans te vat. "Kan jy nie maar 'n uitsondering maak en Sahara se nommer vir my stuur nie? Ek sal dit sooo baie waardeur Sally."

Die manier waarop hy haar naam sê laat haar voel asof sy die enigste Sally in die wêreld is.

"Net vir jou Lawrence, net vir jou gaan ek die reël breek. Jy moet asseblief nie sê dat jy die nommer by my gekry het nie. Ek wil nie my werk verloor nie. Hou jou whatsapp dop."

"Dankie Sal. My ouers is hier. Sien jou."

Sally druk af. Haar glimlag adverteer 'n tandepaste. Sy begin onmiddelik na haar beste foto soek op haar sel. Sy gaan dit saam met die nommer stuur.

"Juffrou September! Juffrou! Gaan jy nie huistoe nie? Jy lyk ver weg."

"O jammer meneer. Ek kom."

Sy woon naby die skoolhoof en ry saam met hom. Hy is 'n wewenaar. Soms voel dit vir haar dat hy anders na haar kyk. Daar is iets in daai kyk wat haar ongemaklik laat voel.

"Ek sal vanaand die nommer en die foto vir Lawrence stuur. Miskien kan ons dan gesels.

Nadat Sally afgelui het draai Lawrence terug en stap na waar sy ouers lê. As hy maar geweet het hy was 'n paar treë weg van Sahara af toe hy terugdraai. Hy voel sommer nou lus vir die lewe. Hy prewel, "Dit gaan gebeur Anton my vriend. Uiteindelik gaan dit waar word."

Hy kyk elke paar minute of daar nog nie 'n whatsapp van Sally af deurgekom het nie. Het sy van plan verander? Later voel hy teleurgesteld. Haar gewete pla haar seker. Hy voel self skuldig. Hy misbruik nooit mense om sy doel te bereik nie maar hy het vandag daai lyn oorgesteek. Hy skud dit af met die gedagte dat hy enigiets sal doen om net met Sahara te kan praat. Die bekoring van die geheimsinnige vrou onder die sonhoed is vergete.

Na 'n uur sê sy pa hulle moet gaan want hy wil hê dat Lawrence saam met hulle aandete moet gaan eet by 'n restaurant in Somerset Wes. Hulle huur daar vir die paar dae.

Iris stel voor dat hulle eers by die studentenwoning van Lawrence stop en klere kry. Hy kan mos maar die week by hulle oorslaap dan kan sy pa hom soggens UWK toe ry. 

Bennie en Lawrence stem in. Hulle stap terug in die rigting waar Sahara is. 

Sy sit nou met haar bene opgetrek en haar kop op haar knieë, hare los langs haar gesig af. Lawrence kry 'n whatsapp boodskap.

"Seker nou Sally" dink hy opgewonde. Dit is Janice. Sy laat weet maar net dat sy en die baba gesond is. Daar is 'n foto by waar sy met groot maag poseer, hand op die maag. Intussen stap hulle voor Sahara verby.

Bennie trek Iris nader en soen haar terwyl Lawrence die boodskap antwoord. 

"Bennie van Wyk, gedra jou in die publiek." 

Lawrence kyk na hulle met 'n glimlag en skud net sy kop. Hy gaan voort met sy boodskap.

Sahara is besig om te dink aan wat haar Antie Jenny haar vertel het.

"Jou pa se naam is Bennie van Wyk".

Bennie van Wyk! Sy ruk soos sy skrik, lig haar kop vinnig op en kyk in die rigting van waar die vrouestem so pas gekom het.

"Nee, dit is seker maar net toeval."

Sy kyk hulle agterna. Moet sy hulle agtervolg en 'n skelm foto probeer neem om aan haar Antie Jenny te stuur. Daar loop 'n jongman so paar treë skuins voor hulle maar sy konsentreer net op die paar. Die man se arm is om die vrou se middellyf.

Sahara staan vinnig op en kry haar goed bymekaar. Sy hou haar sel in die hand om 'n foto te neem as sy net in 'n posisie kan kom.

Hulle loop al ver; sy sal haar moet haas. Haar hart klop wild.

Al sien sy net die man van agter is daar iets bekend aan hom. 

"Ag, ek wil maar net iets sien."

" Dame, wil u nie net gou hier help nie." 'n Vrou roep haar nader. Sy wil eers nie maar haar ma se gesig verskyn voor haar. Sy draai toe weg om te sien wat die probleem is.

Sy moet net die dame help om 'n ouer vrou op te trek. Die vrou wil haar nog bedank toe is sy alweer oppad. Die mense is nie meer te sien nie. Hulle is al by die trappe op seker oppad na hul voertuig toe.

Sahara bly hoopvol en stap so vinnig sy kan op die seesand.

©Rooi Mier 13.07.2022