#Stukkendeharte S2 Hfst 14 - Rooi Mier

Vroeër daardie middag.

Steven en Mavis het 'n heerlike middag op die eiland. Sy het nog nooit in haar lewe so 'n lieflike, ontspanne naweek gehad nie. 

Steven het geweier dat sy enigiets moes kook. Dit is al wat sy ken. Behalwe die persona wat sy aangeneem het om van ander mense te skinder, het sy altyd vir ander mense rondgestaan.

Hy wou vir haar wys dat sy ook belangrik is en spesiaal; veral vir hom. Steven wou later 'n bietjie af stap rivier toe maar sy het gesê hy moet gaan want sy wil net lê en ontspan.

Nadat sy hom oortuig het om alleen te stap het sy gelê. Sy weet nie wat gebeur het nie maar skielik het die verlede weer by haar kom spook. Angs het haar oorval toe sy besef sy is alleen.

Sy het opgestaan en in die rigting van die rivier begin stap. Terwyl sy stap het sy 'n harde knalgeluid gehoor soos in 'n wapen wat afgevuur word. Die skok het haar heeltemaal in 'n war gemaak.

Sy het in die verkeerde rigting begin stap en glad nie meer geweet waarheen sy oppad is nie.

Skielik het sy by 'n motor verbygestap. Daar was twee kindertjies in. Die seuntjie het gehuil en die meisietjie het doodstil gesit. Daar was vrees op haar gesig.

Iets het in Mavis geknak. Die donkerskaduwees van haar alleen nagte as dogtertjie het haar bespring.

Soms het sy geskree; ander kere het sy doodstil gesit en gehoop die donker skadus sien haar nie. Sy was vol vrees maar het geen geluid gemaak nie. Lanice se gesig het hierdie vrees getoon. 

Mavis moes haar net red. Sy kon nie toelaat dat die kind met soveel vrees daar sit nie. 

Sy moes haar red. Die dogtertjie moes gered word. Klein Mavis moes gered word. Sy sou net toelaat dat sy so in duisternis sit en hoop iemand kom om haar te red nie.

Sy het met Lanice begin praat asof sy met haar kleiner self praat. Haar verseker dat die skaduwees weg sal gaan want iemand gaan haar kom red.

Sy het Lanice uit die motor gehaal en haar die heeltyd verseker dat sy haar nie gaan verlaat nie. Mavis het in vrees heeltemaal vergeet van almal en alles behalwe die klein Mavis.

Sy was nie eers bewus van al die ander goed wat rondom haar aangegaan het nie. Met Lanice aan haar hand het sy weggestap.

Steven het later teruggekom en die gewoel gesien. Hy kon nie dink dat 'n vrou op Valentynsdag geskiet gewees het nie. Mavis was nie by hul piekniekplekkie nie. Hy het gaan sit en gedink sy sal terugkom. 

Die mense het later begin soek na 'n meisie en hy het gedink sy is ook by die soekgeselskap. Hy self het ook begin soek na die dogtertjie maar terselfdertyd ook na Mavis.

Hy het later bekommerd begin raak toe hy haar nie kry nie. Daar was polisiemanne wat opgedaag het as gevolg van die skietery. Hy het verduidelik van sy aanstaande wat verdwyn het maar hulle het gesê sy is 'n volwassene. As sy teen die volgende aand nog nie terug is nie kan hy haar as vermis gaan aanmeld by die polisiestasie.

Teen dié tyd was Steven rasend van bekommernis. Mavis ken nog nie vir Upington nie. Hoekom sou sy net loop?

Hy het maar saam met die soekgeselskap geloop in die hoop om haar op te spoor.Is sy miskien saam met die dogterjie ontvoer? Sy moet teen die tyd bevrees wees.

Die SAP van Grobbelaarshoop ry met die deurpad langs op soek na die vrou en die dogtertjie. Hulle ry selfs 'n entjie uit die dorp in die rigting van Prieska en terug in die teenoorgestelde rigting, Upington se kant toe maar daar is niemand wat ryloop in enige van die rigtings.

Hulle het seker maar 'n geleetheid gekry. Met hulle terugkeer in die dorp merk hulle die bakkie op van die man wat gebel het. Hulle stop sodat hulle meer inligting kan verkry.

Terwyl hulle besig is om inligting uit te ruil sien die vrou 'n beweging by die toe winkel daar naby. Dit is sowaar die vrou met die dogtertjie. Die dogtertjie hou styf aan die vrou se rok vas.

Twee polisiemanne klim sommer oor die reëling langs die pad en stap in hulle rigting. Die vrou lyk nou regtig verward en bang.

Mavis is nou by haar volle positiewe maar sy is bevrees. Waar is ek? Hoe het ek hier gekom? Wie is die dogtertjie wat so styf aan vashou?

"Mevrou, kan ons jou iets vra?"

"Ja meneer maar sê my eers, watter plek is dit die?

"Mevrou, ons sal die vrae vra. Wie is die dogtertjie by jou?"

"Ek weet regtig nie meneer. Maar ek moet weet waar ek nou is. Is ons nog naby die Eiland in Upington? Waar is Steven?"

Die man en die vrou wat hulle geleentheid gegee het tot daar is nou ook by.

Die vrou kan die vrees op Mavis se gesig sien en kry haar jammer.

"Onthou jy vir my?"

"Nee, wie is jy en hoekom hou die meisietjie so styf aan my rok vas?"

"Jy en die dogtertjie het uit Upington naby Louisvaleweg saam met ons gery tot hier. Onthou jy glad nie? Ons in in Grobbelaarshoop."

Die polisieman kyk die vrou op en af.

"Ek dink die vrou speel vir tyd. Kom ons neem haar polisiestasie toe. Ons sal ook 'n maatskaplike werker moet kry vir die kind terwyl ons die vrou ondervra."

"Meneer, kan sy en die dogtertjie nie maar met ons tot by die polisiestasie ry nie? Die kind is klaar so getraumatiseer."

Sy kyk pleitend na haar man.

Hy knik sy kop.

"Ja asseblief sersant, ek sal hulle veilig daar kry."

Die sersant lyk onwillig maar knik tog vir sy kollega om aan te dui hy gaan dit toelaat.

By die polisiestasie vra die vrou of hulle nie net eers die dogterjie se naasbestaandes kan 'n video oproep kan gee nie sodat hulle darem weet dat hul kind veilig is nie.

'n Welsynwerkster stap toe net by die polisiestasie in en sê dat sy dit liewer moet hanteer want sy moet eers met die naasbestaandes praat om hulle voor te berei en ook nie die kind dalk verder moet ontstel deur dalk die verkeerde ding te sê nie.

Sy probeer ook die dogtertjie neem na 'n kantoor wat meer kindervriendelik is maar Lanice hou vas aan Mavis se rok. 

Die polisieoffisiere in die kantoor vind dit vreemd dat Lanice so vashou aan haar ontvoerder se rok. Die maatskaplike werker moes dit seker gesien het want sy verduidelik dat Mavis se gesig nou die bekendste vir haar is en dit is dalk ook 'n aanduiding dat sy nieteenstaande die omstandighede veilig voel by Mavis.

Derek antwoord die video oproep. Toe hy by die vreemde vrou op sy skerm hoor waaroor dit gaan wink hy vir Bennie nader. Hy verduidelik dat hulle die oupas van die dogtertjie is en hoekom haar ma en pa nie nou beskikbaar is nie.

Albei van hulle se trane vloei, juis wat die maatskaplike werker gesê het hulle nie moet doen nie, toe hulle hul kleindogter sien. Die maatskaplike werker beduie met die kop dat hulle moet stop. Bennie kry homself onder beheer en Derek beweeg eers uit die gesigsveld.

Lanice se trane begin ook vloei. "Oupa, Pappa, kom haal my."

Sy beweeg vorentoe om die foon te vat en die maatskaplike werker toelaat haar om die foon in haar hande te hou. Sy raak aan die skerm.

"Oupa."

Bennie is alleen op die skerm te sien. 

"Oupa se kind. Oupa en Pappa kom haal jou nou Nisie."

Noudat sy haar oupas gesien het haal die vaak haar in. Sy raak snikkend aan die slaap op Mavis se skoot.

Bennie roep die mense naaste aan hulle bymekaar en verduidelik dat hul kleindogter gevind is in Grobbelaarshoop. Hy verduidelik dat sy ontvoer was deur 'n vrou. Hulle moet asseblief die ander deel van die soekgeselskap verwittig want hy en Derek gaan onmiddelik vertrek. 

Nadat hulle albei hul vroue gebel het met die goeie nuus vertrek hulle met Derek se voertuig. Bennie moet hom elke keer maan oor sy spoed.

Steven was in die groep wat Bennie toegespreek het. Hy hoor dat 'n vrou vir Lanice ontvoer het maar hy weet dit kan Mavis wees nie. Sy is te liefdevol deesdae. Hy vra 'n polisieman om asseblief na te gaan wie die vrou is aangesien sy aanstaande ook weggeraak het.

Na 'n rukkie kom die polisieman terug en bevestig dat dit Mavis is dat sy die ontvoerder is. Steven is geskok. Daar moet 'n fout wees. Nie sy Mavis nie.

Larry het ook gehoor dat Lanice gevind is. Sy verligting is groot. Hy het baie lanklaas gebid maar nou bedank Hy die Vader.

Hy vertrek onmiddelik hospitaal toe om te hoor hoe dit met Janice gaan.

©Rooi Mier 17.01.2023