#Stukkendeharte S1 Hoofstuk 2 - Rooi Mier
Die Maandagoggend is hy vroeg oppad skool toe. Sy naweek was glad nie lekker. Hy het ook tot 'n besef gekom dat hy nie net Juffrou Muller bewonder nie; hy het diep gevoelens vir haar.
Al die leerders beweeg na die saal toe die klok lui. Dit is die Maandagoggend byeenkoms.
Na skriflesing en gebed deur Mnr Jacobs, gaan staan Mnr Solomons, die skoolhoof agter die mikrofoon. Nadat hy die gewone gesê het oor samewerking tussen onderwysers en leerders, kondig hy aan dat Juffrou Muller nie die week by die skool gaan wees nie. Haar ma het skielik Vrydag afgesterf. Die begrafnis sal Donderdag wees maar net 'n onderwyser of twee gaan dit bywoon ter ondersteuning. Die Mullers wil dit klein hou. 'n Hulponderwyser gaan haar klasse waarneem.
Dit was die langste week in Lawrence se skoolloopbaan. Hy deel nie sy ontdekking van liefde met sy beste vriend, Anton, nie, want hy weet wat die gaan sê, "Chill L, jy is nog jonk buddy. Los daai vir die adults".
Die volgende Maandag is Juffrou Muller terug by die skool. Sy is stil en effens teruggetrokke.
Lawrence is ook stil. Hy gaan haar respekteer want haar seer is sekerlik nog vlak en tweedens weet hy nie hoe om sy nuutgevonde gevoelens te hanteer nie. Teen Woensdag besluit hy om dit met Anton te deel.
Gedurende die pouse sit hulle teen die heining naby die rugbyveld.
"Buds, daar is iets wat ek vir jou moet sê."
"Daai moet iets groots wees L want jy issie jouself nie."
"Ek is lief vir Sahara."
"Ag man, nie weer nie. Ek weet mos jy het 'n crush op haar."
"Anton, my buddy, ek is lief vir haar, hoor jy, lief vir haar."
"L, jy is toggie ernstig nie." Anton kyk na Lawrence en sien dat hy ernstig lyk.
"Dit kan nie wees nie L, of is dit? Chill man, jy is nog hopeloos te jonk. Jou lewe lê nog voor en daar is nog hope tyd voor jy ernstig moet raak. Los die adult goed af."
"Ek kan nie Anton."
"Man, miskien moet jy vir Larisa bietjie uitneem. Jy weet hoe sy oor jou voel."
"Sy is oraait maar nie vir my nie."
Twee weke later.
"Klas, ek gaan vanmiddag bietjie vroeër weg. Daar is dringende sake wat ek moet afhandel. Moenie dit moeilik maak vir Janice nie. Respekteer haar as julle klasprefek."
Sy kyk na Lawrence, "volg Lawrence se voorbeeld. Hy is deesdae stil en konsentreer net op sy skoolwerk.
Die klas giggel; almal behalwe Anton. Lawrence kyk uitdrukkingloos na haar en almal is verbaas dat hy niks sê nie.
Sahara weet nie wat om te dink nie want dit is nie dié Lawrence wat sy ken nie. Sy tel haar handsak op, sê, "Sien julle môre en stap uit."
Oppad huistoe stop sy by 'n winkel en koop 'n pakkie beskuitjies en groente. Sy en haar ma het altyd 'n pakkie opgeëet ten minste een keer per week. Skielik wel daar trane op in haar oë.
"Here, hoe kon U so iets aan my doen? Ek het my ma nog sò nodig."
Daar staan 'n seuntjie by die uitgang van die winkel se parkeerarea. Sy gee die pakkie beskuitjies en 'n R20 vir hom deur haar motorvenster.
Toe sy in Bellvue in haar straat, Lood straat, afdraai stop sy eers, vee haar trane af voor sy by haar oprit inry. Dit voel vreemd om op die ouderdom van 22 die eienaar van 'n huis te wees. Dit is 'n lekker plek in 'n stil doodloop straat. Wat meer soek 'n mens. Wanneer die boedel vanmiddag afgehandel word sal sy moet besluit oor haar toekoms sonder ouers. Haar pa is ook oorlede en sy was 'n enigste kind.
By die voordeur steek sy vas. Dit staan oop en sy hoor haar tannie wat tydelik by haar woon se stem.
"Ai, Sandra, ek weet nie wat die arme kind gaan doen as sy moet uitvind haar pa was nie haar biologiese pa nie."
Sahara weet nie van wie sy praat nie maar bly staan tog.
"Regtig? Wat vertel jy my nou?" Dit is duidelik dat daar geskinder word.
Sy glimlag want sy dink aan haar ma se woorde. "Sandra is ons nuustak. As jy iets oor die buurt wil weet vra haar."Sy sal dan onmiddelik daarna sê, "Here vergewe my want ek skinder nou van Sandra."
Sandra en haar tannie Jenny kom goed oor die weg. Dit is duidelik hoekom. Sahara wil net verder ingaan toe haar tannie sê. "Maria moes nooit so 'n groot geheim van haar weerhou het nie."
Maria was Sahara se ma.
"Ek dink tog jy moet dit maar op jou neem om Sahara te vertel Jenny," sê Sandra.
Sy sien skielik Sahara se weerkatsing in die spieël.
"Ek moet gaan Jenny," raak sy haastig. Sy vlug sommer by die sydeur uit.
"Middag tannie Jenny. Wat moet u my vertel?"
"Middag Sahara. Het jy ons afgeluister?" Sy wag nie vir 'n antwoord nie, "Ons moet onmiddelik ry anders is ons laat."
Oppad na die prokureer toe is dit doodstil in die kar. Sy hoor maar ook nie wat die prokureur te sê het nie; net soos sy wil hoor maar ook nie wat haar tannie haar gaan vertel.
©Rooi Mier 13.07.2022
