#Stukkendeharte Hoofstuk 12 - Rooi Mier

Lawrence is die oggend laat. Hy kon glad nie behoorlik slaap nie. Janice het hom nog glad nie gekontak nie. Sy weet nie dat hy weet nie. Hy wens sy wil hom net bel. Dit was seker negatief anders sou sy hom sekerlik al laat weet het.

Gelukkig skryf hy vandag Wiskunde, sy beste vak. As dit 'n leervak was sou hy dalk swak gedoen het. Hy sien vir Janice by die hek inkom en reguit op die kleedkamers afpyl.

Na die eksamen volg hy haar ongesiens. Hy weet dat sy met Larisa gaan praat. Hopelik gaan hulle by 'n plek praat waar hy naby kan kom sonder hulle medewete. As sy swanger is gaan hy haar vra om 'n aborsie te oorweeg. Nie een van hulle kan nou pophuis speel nie. Dit is mos nog nie 'n mens nie of hoe?

Hy is net betyds om Larisa te hoor sê, "Geluk girl. Jy gaan 'n mammie wees!"

"Sjuut, wil jy hê almal moet weet? Dalk beëndig ek dit vanmiddag. My ma het gesê dat as ek wil ons nog vanmiddag kliniek toe kan gaan."

"Wat sê Lawrence girl? Jy het hom seker al vertel?"

Lawrence dink, "Ek gaan 'n pa word. Ek, Lawrence van Wyk gaan 'n pa word. Nee wat, ek wil nie nou 'n pa wees nie. Dit is goed dat sy dit wil beëndig."

Tog voel hy seer dat hy nie in die saak geken word nie. 

"Ek het tog sekerlik 'n sê. Wat dink hulle van my? So ek is nie veronderstel om te weet dat my kind geaborteer gaan word nie."

Hy worstel met sy gevoelens terwyl hy weg stap. As dit nou Sahara was hoe sou hy gevoel het? In sy drome sien hy vir hulle twee met 'n seuntjie en 'n dogtertjie hand aan hand loop. 

Janice kom by die huis aan. Sy is self in 'n tweestryd. Net gister het sy gesê sy sal nooit 'n aborsie oorweeg nie. Vandag is sy nie so seker nie. Alhoewel haar ma nie vanoggend reguit gesê het dat sy 'n aborsie moet hê nie, het dit haar wel aan die dink gekry. 

"Wil ek my toekoms weggooi deur 'n baba te hê? Ek is nog jonk. In elk geval, wie wil 'n kind van iemand hê wat iemand anders lief het?"

Sy probeer die beeld in haar kop doodmaak. Dit is 'n onmoontlike droom, sy en Lawrence met 'n kind iewers op 'n Kaapse strand.

"Hoe laat gaan ons Mammie?"

"Is jy seker dit is wat jy wil hê? Onthou, as dit gedoen is, is daar geen omdraai kans nie."

"Ja Mammie, ek is seker."

©Rooi Mier 13.07.2022

#Stukkendeharte Hoofstuk 11 - Rooi Mier

Die volgende oggend word Lawrence wakker en hy onthou onmiddelik wat die vorige dag gebeur het. Hy glimlag ondeund want hy wil vir Anton terug kry. Hy weet nog net nie hoe nie maar dit moet iets groots wees.

Hy besluit om net so deur sy Engels te lees net om sy gedagtes te verfris. Dit is nog drie ure voor hulle by die skool moet wees.

Janice lê wakker. "Ek is swanger! Ja ek is swanger met iemand wat my nie liefhet nie se kind.

Sy het gistermiddag toe sy van die skool af kom by die apteek omgegaan en 'n tuisswangerskaptoetstoestel gaan koop. Gisteraand toe sy seker was dat haar ouers slaap het sy die toets gaan doen. Toe die toets positief wys, het sy op die rand van die bad sit en huil. 

Vanoggend voel sy nog glad nie beter nie. 

"Wat gaan ek doen? Wat gaan my ouers sê? Hulle het al herhaaldelik vir my gemotiveer om 'n toekoms vir my te bou." 

Sy hoor al haar pa se teleurstelling. Dan is daar Lawrence.

"Sê ek hom of nie? As ek die baba gaan hou sal ek hom moet sê. Aborsie is 'n groot nee vir my. Ek glo wanneer lewe begin mag jy dit nie beëindig net wanneer jy wil nie. Vir my is dit moord."

Sy dink aan Rachel, 'n gewese klasmaat in graad 11 wat aan die begin van verlede jaar 'n aborsie gehad het omdat haar ouers haar forseer het. Na dit het haar persoonlikheid soos handomkeer verander. Sy was eens 'n opgewekte, borrelende meisie; na die aborsie stil en teruggetrokke. Sy het 'n oordosis pille geneem. Haar ouers het aan die einde van verlede jaar geskei. Almal sê hulle het mekaar verwyt vir haar dood.

Janice sien nie uit na die dag nie. 

Toe sy uiteindelik oppad skool toe is sit sy die gebruikte toets in 'n plastieksakkie en gooi dit in die vullisdrom wat haar pa uitgesit het. Dit is vullisverwyderingsdag.

Sy weet nie dat haar ma op daardie oomblik by die venster uitkyk nie. 

"Wat gaan aan met my dogter? Sy het verander sedert die matriekafskeid. Janice was altyd 'n stil kind maar deesdae is sy nog stiller. Ons gesels glad nie meer nie.

Ek vermoed dat sy na daardie aand haar onskuld verloor het en nie net deur te drink nie. Noem dit maar moederintuïsie maar ek ken my kind. Is sy swanger?

Angela jy hou daarvan om die bobbejaan agter die bult te gaan haal. Sy sal sê as sy swanger is.

Angela neem die sakkie kombuisvuil uit na die drom. Dit is 'n tipiese Upingtonse lentedag, helder blou lug en duidelik al klaar warm. Sy maak die drom se deksel oop om die vullis in te gooi.

Janice wil nie vroeg by die skool aankom nie want sy wil Larisa vermy. Sy is nog nie gereed om haar te vertel nie. As sy weet dan weet Anton en dan Lawrence. Dit is beter om self vir Lawrence te vertel maar sy moet eers haar ouers vertel sodat sy die swangerskap by die dokter kan bevestig.

Sy kom dan ook by die skool aan toe al die matriekulante hul sitplekke moet gaan inneem vir die eksamen.

Net toe Angela die drom oopmaak sien sy die hond 'n paar huise weg is buite in die straat en dit lyk of hy in haar rigting oppad is. Almal is bang vir daai hond en alhoewel hy nog niemand gebyt het nie is hy groot. Liewer bang Anna as gebyte Anna. Sy gooi die vullis vinnig in en gaan vinnig by die hek in. Die hond draf snuffelend verby. Sy is alreeds by die deur.

Na die eksamen sorg Larisa dat Janice nie wegkom nie. 

"Was jy al dokter toe?"

"Nie hier nie Larisa. Jy vra nie eers hoe ek geskryf het nie."

Larisa trek haar aan die arm na die agterkant van die administratiewe blok toe. 

"Nou moet jy praat, was jy by die dokter?"

"Nee ek moet nog gaan."

"Jy moet sorg dat jy nog vandag daar uitkom. Dit is vir my ook senutergend om nie te weet nie."

Lawrence wil net om die draai kom toe hy hul stemme hoor. Hy het nie lus vir Janice se norsheid nie en besluit om net daar te wag vir Anton. 

Hy hoor Larisa sê, "Jy sal so gou as moontlik moet gaan. Lawrence moet weet."

"Ai jy hou ook nooit op nie", antwoord Janice. "Ek het 'n toets gekoop. Volgens dit is ek swanger."

"Girl, ek wil die peetma wees." Larisa is opgewonde.

Lawrence se bene voel skielik lam. Hy leun teen die gebou aan.

"Sagter, wil jy hê die hele skool moet weet? Ek het nog nie eers my ouers vertel nie en ek moet dit nog bevestig by 'n dokter.

Belowe my, geen woord hiervan aan Anton nie asseblief Larisa."

"Ja ek sal nie vertel nie girl. My lippe is toe. Kom ons loop. Anton wag seker al vir my by die hek."

Lawrence gaan sit plat op die grond met sy rug teen die muur. Hy is nou letterlik en figuurlik rug teen die muur. Wat hy gisteraand as 'n grap beskou het is nou 'n werklikheid.

"Wat nou?"

Larisa sien vir Anton aankom en sê, " Jy gaan nog vandag girl. Wag, voor Anton ons hoor. Sterkte girl, sien jou môre."

Lawrence spring vinnig op en loop haastig hek toe. Hy wil nie nou enigiemand sien nie.

Tuis is daar net 'n vinnige, "Hallo Mammie", en reguit kamer toe. Gelukkig is sy besig met 'n oproep. Lawrence weet nie hoe hy by die huis gekom het nie. Hy is heeltemaal in 'n war.

Janice is self nie beter daaraan toe nie. Sy probeer ook om weg te kom met 'n "Hi Mammie" maar haar ma roep haar terug.

"Janice, is daar fout? Jy lyk nie lekker nie"

"Niks nie Moeder (die woord wat sy gebruik as sy haar ma wil ontduik), is miskien maar net uitsamenstres."

Angela laat haar egter nie so maklik flous nie.

"Janice, daar is iets fout. Jy is mos my kind vir amper 19 jaar. Praat meisiekind."

"Ek voel maar net nie lekker nie, Mammie. Mag ek nou kamer toe?"

"Gaan trek uit dan kom eet jy iets. Jy het nie vanoggend geëet nie. Ek het jou ontbyt uitgekrap vir die hond. Daarna gaan ek jou dokter toe vat. Jy kan nie bekostig om gedurende eksamens siek te wees nie."

Janice weet sy is in 'n hoek. Haar ma gaan nie toegee nie. By 'n dokter sal sy uitkom vandag nog.

Nadat sy klaar uitgetrek het besluit sy dat dit nou die tyd is vir oop kaarte. Daar is geen manier om dit verder te probeer wegsteek nie. 

"Mammie, ek moet met Mammie praat. Kom ons sit. "

Angela stap na die rusbank toe. Janice kom sit oorkant haar.

"Dit klink ernstig. Wat pla jou kind?"

"Mammie, ek, ek, ….. Ek wil eers gou 'n glasie water kry."

Janice gaan kry die water in die kombuis en drink dit eers klaar terwyl Angela geduldig wag. Sy kom neem weer plaas oorkant haar.

Sy probeer weer, oë op die mat gerig. "Mammie, ek". Die woorde kan nie uit nie. Haar ouers gaan so teleurgesteld wees.

Angela kyk haar stip aan en sê, "Ja Janice. Skaam vir die geraam? Jy is swanger."

Janice skrik en kyk vinnig op. Sy is asvaal geskrik.

"Ja ek weet Janice. As jy jou swangerskapstoets wil wegsteek, doen dit beter. Iemand het in ons vullisdrom gekrap en van die vullis laat uitval en net so gelos. Ek het dit gaan optel en sowaar, daar lê 'n positiewe toets in die sakkie wat jy vanoggend gaan weggooi het."

"Ek is so jammer Mammie. Vergewe my asseblief."

"Ek dink al die hele tyd daaraan. Laat ons net eers by die dokter uitkom."

Daardie aand lê sy in die bed en wonder of haar ma al met haar pa gepraat het. Dit is vreemd dat hy nie onmiddelik na haar kamer toe gekom het om self met haar te praat of liewer raas nie. Haar ma het net gesê sy moet nie nou al vir Lawrence sê nie.

Sy raak onrustig aan die slaap.

©Rooi Mier 13.07.2022

#Stukkendeharte Hoofstuk 10 - Rooi Mier

Sahara is weer alleen in haar groot huis. Sy is bietjie ontsteld om te weet hoe sy verwek is maar besluit daar en dan dat as haar pa dit kon aanvaar het, dan moet sy ook maar aanbeweeg. Daar is net mooi niks wat sy daaraan kan doen nie. 

Die kwessie van haar biologiese pa is nie regtig nou 'n probleem nie, of is dit? Sy het nou 'n naam en in haar agterkop wonder sy tog hoe hy lyk.

Sy begin doelbewus haar gedagtes in 'n ander rigting stuur. "Ek is so opgewonde oor die werk; wel, die moontlike werk. Vanaand gaan ek dit 'n saak van gebed maak."

"Ek voel in elk geval baie skuldig oor my geestelike lewe. My gebede is deesdae 'n gerammel van gee, gee, gee en wanneer laas het ek Bybel gelees of was ek by 'n byeenkoms. Daar is juis 'n teksvers in Hebreërs wat praat van die belangrikheid van bywoning van byeenkomste," dink sy.

Sy dink aan alles wat gebeur het sedert haar ma afgesterwe het. "Dit is tyd dat ek my hart bloot lê aan my hemelse Vader."

Sy staan onmiddelik op, sit 'n lied op waarvan sy verskriklik baie hou, kry haar Bybel en maak dit oop by Hebreërs 10. Een teksvers val haar op, dit is vers 36.  "Want julle het lydsaamheid nodig, om, nadat julle die wil van God gedoen het, die belofte te verkry."

"Ja Here, ek het lanklaas U wil gedoen maar ek verwag U moet my uithelp."

Terwyl sy luister na Lenor was sing, "Ek loof U vir wie U is" besluit sy dat sy voor die Here wil kniel in gebed.  Sy was lanklaas só in gesprek met haar Hemelse Vader.

Lawrence aan die anderkant dink vanaand weer aan Sahara.

"Wat maak sy? Waar is sy? Dink sy darem aan my of was ek maar net nog 'n leerling in haar klas?"

Hy dink ook deesdae meer aan die feit dat sy bekeer is. Sy ma het eendag vir 'n ander vrou gesê wat na haar toe gekom het vir raad, "Die lig meng nie met die duisternis nie."

Hy het haar later daaroor uitgevra en het verduidelik dat 'n mens liewer nie in 'n verhouding moet wees met iemand wat anders glo nie. Hy het nog altyd geglo dat dit nie 'n probleem behoort te wees nie.

Vanaand vra hy homself egter af of dit kan werk. Hy het nog altyd geglo dat die sogenaamde Christene nie baie breins het nie. Hoe kan jy glo aan wat jy nie sien nie? Sy ma is egter 'n baie intelligente vrou en so ook Sahara. 

Hoe kan hulle soos skape wees? "My eerste prioriteit is om tog eers weer vir Sahara in die hande te kry. Ek moet uitvind of ek 'n kans met haar het. Daarna kan ek probeer om haar te laat insien van hoe haar geloof afbreek maak aan haar intelligensie. Ek glo in elk geval nie dat gebed my gered het toe ek as kind met my ouers in 'n ongeluk was nie."

Skielik onthou hy ook dat sy ma gesê het dat wanneer twee mense nie van dieselfde geloof is nie dat die een die ander sal probeer beïnvloed al is dit ook op 'n baie subtiele manier. Hy raak skaam as hy dink dat hy dit alreeds oorweeg voordat hy en Sahara nog saam is. Ek sal haar maar net moet respekteer vir wie sy is.

"Wel, al wat ek verseker weet is dat ek verseker baie lief is vir daai vrou" 

Hy raak aan die slaap met hierdie gedagte.

Sahara het klaar gebid en voel heelwat ligter. Sy het vanaand haar laste by Sy voete neergelê, ook haar onbekende toekoms. Sy sien nou weer uit na 'n nuwe begin in die Kaap maar tog wil sy nog nie ontslae raak van die huis nie. 

In haar bed dink sy aan haar gelukkige kinderjare in dié huis.

Onwillekeurig sien sy Lawrence  en haarself met kinders in dié huis. "Moenie laf wees nie Sahara. Lawrence  en jy sal nooit gebeur nie."

Sy raak aan die slaap.

Janice staan op. Sy het gisteraand besluit om Lawrence in haar truspieël te plaas; iemand van wie sy wegry. Jammer dat sy 'n haai gevind het maar daar is nog baie visse in die see. Dit is asof sy 'n gewig afgegooi het.

"Natuurlik is die liefde nog steeds in my hart maar ek sal dit hanteer."

Na haar badkamer roetine trek sy haar skooluniform aan. Vandag skryf sy haar eerste vak van haar finale eksamen, Afrikaans Eerste Taal. Niks gaan en niemand gaan haar onderkry nie. Dit is immers haar huistaal.

Sy glimlag. Net gister lees sy dat iemand met die naam van Two Minute Noodle op sosiale media gesê het, "Ewenwel... onteenseglik... vereenselwig...onomwonde...is woorde wat jy gebruik as jy hooge Afrikaans besig!"  Vandag gaan sy "hooge Afrikaans" besig in daai opstel.

Sy gaan bak 'n eier en 'n worsie. Vandag is sy lus vir eet so sy gooi melk in 'n beker en maak dit warm en gooi dit in 'n bakkie met 'n Weetbix. Sy sit ook 'n piesang reg om saam te neem.

Die geur van die worsie hang in die lug en sy gaan sit. Skielik vlieg sy op en haas haar na die badkamer. Sy voel naar. 

"Mammie het net gister genoem dat daar 'n virus in die lug is. Ek moet maar 'n stropie en vitamine neem."

By die skool kry sy vir Larisa. 

"Girl, jy lyk 'n bietjie bleek vanoggend"

"Ek voel 'n bietjie onder die weer vandag maar ek kan nie die vraestel mis nie. Jy weet dat ek baie goed vaar in die vak daarom wil ek dit nie mis en dalk net 'n gemiddelde punt kry nie. Kom ons gaan skryf."

Hulle skryf eksamens in die skoolsaal sodat daar genoeg afstand tussen leerders kan wees. Janice stap verby Lawrence en groet hom asof hy net 'n kennis is.

Na die eksamen stap sy na die snoepie toe. Sy voel nogal honger want sy het toe nie geëet nie en die piesang lê nog op die kombuistafel.

Larisa en Anton kom staan ook in die lyn agter haar. Hulle praat van hoe lekker hulle geskryf het. Sy koop 'n pasteitjie en sap en stap na die banke onder die boom. Die matrikulante mag huistoe gaan maar dit lyk of niemand haastig is nie.

Larisa en Anton is oppad na haar toe, toe sy haar pasteitjie oopmaak. Die lamskerrie pasteitjie ruik lekker. Haar maag grom van hongerte. 

Sy neem 'n byt, spuug uit, gooi dit neer en hardloop kleedkamer toe. Larisa kyk haar aandagtig agterna. Lawrence kom aangestap maar blykbaar net om totsiens te sê want hy wil by die huis kom.

Larisa kyk hom op en af en sê, "Kry vir Janice by 'n dokter."

"Is sy siek? Sy wil in elk geval niks met my te doen hê nie."

"Ja sy is, asgevolg van jou."

"Ag man, ek kan myself ook skop dat ek Sahara se naam op so 'n ongeleë tyd genoem het. Ek moet nou gaan julle twee. Ons skryf mos eers weer môremiddag. Sien julle dan."

Larisa stap na die kleedkamer waar sy Janice kry wat vreeslik naar is. Haar liggaam ruk soos iemand wat opgooi maar niks kom uit nie want daar is niks in haar maag nie. Larisa neem haar na die skool se siekeboeg toe. Die suster luister na haar storie. 

"Kan ek dalk iets kry vir die naarheid?"

"Nee", sê die suster, "jy moet by 'n dokter uitkom. Ek kan nie vir jou enigiets gee voor ons nie seker is wat fout is nie. Gaan was jou gesig en spoel jou mond. Daarna kan ek jou ouers laat kom om jou dokter toe te neem."

Terwyl Janice badkamer toe gaan vra Larisa, "Dink suster sy is swanger?"

"Ek mag nie vir jou sê nie maar wat dink jy."

"Maar 'n mens kry mos nie 'morning sickness' die tyd van die dag nie."

"Alhoewel dit morning sickness genoem word kan mens dit enige tyd van die dag kry. Ek hoop ons is verkeerd want haar hele toekoms lê voor. Dit is glad nie goed vir jongmeisies se toekoms as hulle so vroeg kinders kry nie."

"Sy is darem al agtien suster," laat Larisa van haar hoor.

"Dink jy dit is oud genoeg? Wat van haar studies of sy kon ten minste aan haar loopbaan begin bou het."

Janice stap binne.

"Ek voel oraait Suster. Ek sal my ma by die huis vra om my dokter toe te vat."

Die suster kyk haar op en af.

"Dit is nie so dringend nie maar jy moet by die dokter uitkom. Totsiens dan eers. Ek moet met 'n graad 10 daghospitaal toe gaan."

"Girl, jy moet rustig wees. Ek wil die peetma wees."

"Peetma? Van wie se kind nou?"

"Joune."

"Ek is mos nie swanger nie."

"Hou aan om vir jouself te lieg Girl. Jy is swanger uit en gedaan."

Janice wil nog iets sê toe lig Larisa haar hand op om te wys sy moet stilbly, "bye girl!" 

Anton staan by die hek en wag vir Larisa. Janice stap verby en waai net. Sy is onsteld.

"Wat gaan aan Larisa? Hoekom is sy so onsteld?"

"Lawrence gaan 'n pa word."

"Moenie líeg nie! Is Janice swanger? Rerig!"

"Dit is nog nie bevestig nie maar ek is amper 100% seker daarvan."

"Daai is mos nou 'n bummer."

"Jy sê nie vir hom nie. Janice moet nog eers by die dokter bevestig."

"Joh kinta, vir wat vat jy my?"

Die aand 20:00 lui Anton se sel. Hy sien dat dit Lawrence is.

"Auw die L, jy bel my mos nie meer deesdae nie. Is daar 'n probleem?" Daar is iets soos afwagting in sy stem.

"Vir wat klink jy so opgewonde? Maar ek het baie goeie nuus."

Anton val Lawrence in die rede, "Het sy jou gesê?"

"Wie my wat gesê?"

"Janice man. Moenie jou dom kom hou nie. My bra gaan 'n pa word. Geluk grootman.""

"Watter bra van jou?" Lawrence klink uit die veld geslaan.

"Jy wie dan. Van wanneer af het ek nog 'n vriend?"

"Is jy gerook Anton? Waarvan praat jy?"

Anton klink nou onseker. "So sy het jou nie gesê nie? Nou wat is die goeie nuus?"

"Jy gaan nie wegkom met dit nie. Ek wil nou weet waarvan jy praat."

"As jy nie weet nie L, kan ek jou nie sê nie." 

Anton dink hoe om uit die ding te kom.

Lawrence laat hom egter nie van struik af bring nie. Hy het Janice se naam gehoor en Anton wat hom gelukwens so kan dit wees? Het Anton gesê hy gaan 'n pa word?

"Jy beter nou praat Anton."

"Die L moet my asseblief nie in 'n hoek dryf nie. Wat ek gesê het was per ongeluk."

Lawrence klink ongeduldig. Daar is 'n knop in sy maag. "Ek wag."

"Janice is swanger. Of ek weet nie verseker nie. Onthou net, jy het my gedwing om te praat."

Daar heers 'n doodse stilte.

Na 'n paar sekondes vra Anton, "Die L, is jy oraait?"

"Jy sê swanger? Sy is swanger?"

Anton antwoord nie want hy weet Lawrence soek nie 'n antwoord nie.

Hy hoor dat Lawrence afgelui het. "Wat het ek nou gedoen?"

Skielik onthou hy dat Lawrence iets wou sê voordat hy sy mond verby gepraat het. 

"As ek hom nie nou bel nie gaan ek nooit slaap nie."

Lawrence antwoord nie. Hy s maar moet wag tot môre. 

Aan die anderkant sit Lawrence nog steeds met sy skootrekenaar op sy bene en selfoon in die hand op sy bed. Dit lyk of sy brein gestop het om te fungeer. 

Dan skielik begin dit terugkom. 

"Ek gaan 'n pa word? Dit kan mos nie wees nie. Dit moet 'n poets wees. Hoekom sal Anton dan nou weet voor my."

Hy voel skielik verlig. "Dit is wat dit is. Anton kan mos nie sulke grappe maak nie. Hy sal maar nou moet wag om te hoor waarvoor ek hom gebel het"

"Sjoe, daai was darem nou amper. Ek kan nie bekostig om kinders by enigiemand anders te hê nie. My toekomstige vrou is Sahara en sy gaan die ma van my kinders wees. Ek wonder of sy twee of drie kinders in haar toekoms sien."

Hy klim met 'n groot glimlag in die bed. "Ek gaan Anton terug kry."

©Rooi Mier 13.07.2022

 Hoofstuk 1

Onder die Brug 1

My bruid

Woes en leeg

Een dag na ses dae

Agter daai deur

A state of hopelessness

Wanneer wanhoop oorweldig

My stompies gaan eendag lank wees

Verandering is pynlik

Dronkaard

Zeng van China se storie

Groei is 'n morsige storie

Karoonagvrede

Opvoeding Bevry

Sommer net Woorde

#Stukkendeharte Hoofstuk 9 - Rooi Mier

Sy skakel haar enjin aan en ry huiswaarts. Tuis het Jenny net begin om om iets ligs aan te slaan vir middagete. Sy haal ook vleis uit om later aandete te begin.

"Middag Antie. Dinge het goed afgeloop by die bank. Kan ek vir ons sap skink?"

"Hou net so vyftien minute vas dan kan ons sommer middagete geniet. Ek wil juis vir jou sê dat ek môre Kaapstad toe wil gaan na my dogter toe. Ons moet klaar gesels. Ek moet nog my bespreking gaan doen."

"Ek sal dit sommer op die internet doen Antie."

"Ok, laat ek gou my identiteitsnommer gaan kry. Ek kan dit nooit onthou nie. Jou ma het my altyd probeer verduidelik hoe om dit maklik te onthou maar my kop wil net nie."

Sahara lag. "Mammie het daarop aangedring dat ek myne ken. Sy het altyd gesê daar is eintlik net vyf nommers om te onthou van die dertien. Die eerste ses ken jy klaar want dit is jou geboortedatum. Die volgende vier moet jy leer; as jy 'n vrou is begin dit met 'n nul tot vier, mans met vyf tot 9, daarna is almal 08. So jy moet dan net die laaste een leer."

"Sal net sy wees. O ja, ek moet my bankbesonderhede ook bring."

"Los Antie, ek betaal en moenie stry nie."

Sahara gaan haal haar skootrekenaar terwyl Jenny haar Id gaan haal. Na'n paar minute is die bespreking gedoen. 

"U bus vertrek eers môreaand 18:00. Reël dat hulle u afhaal by Kaapstad stasie om 06:00 die volgende oggend."

"Reg so. Dalk gebruik ek 'uber'. Kom ons eet."

Sy bedien gestoomde vis en slaai.

"Kom ons praat klaar. Jy wou mos nog geweet het van jou ma.

Daardie aand met die bakleiery was daar 'n jongman wat gebloei het. Jou ma het hom na sy kamer vergesel om sy wond te verbind.

Na die wond verbind was (dit was glo glad nie netjies nie want sy was onder die invloed van drank) het hulle gesels. Hy wat vir die eerste dwelms gebruik het en sy wat vir die eerste keer drank gebruik.

Soos hulle sê, die een ding het gelei tot die ander.

Die volgende oggend het sy in sy bed wakker geword. Sy het haar maagdelikheid in die proses verloor.

Toe die jongman wakker word kon sy van sy reaksie aflei dat hy dink hy het haar forseer.

Dit was eintlik nie 'n logiese afleiding nie omdat sy nog steeds daar was. 

Jou ma was skaam en het hom nie reggehelp nie; net aangetrek en haastig sy kamer verlaat. Op daardie stadium het sy nog nie sy naam geken nie."

"So sy het het nie eers my pa se naam geken nie?"

"Laat ek klaar praat. 'n Maand en paar dae later het sy 'n roetine mediese ondersoek ondergaan. Sy het uitgevind sy is swanger. 

Toe sy by die dokter se kamer uitkom het die suster 'n aanmerking gemaak van jongmeisies wat nie sedes het nie en dan moet die arme kindertjies daaronder lei. 

Die jongman het daar sit en wag vir sy beurt om die dokter te sien. Hy het opgestaan en na haar beweeg. Terwyl hy besig was om haar te bedank dat sy hom nie aangegee het vir verkragting nie; sy ouers het hom nie so grootgemaak nie; vra die suster of hy die onnosel pa is.

Maria het hom net aan die arm uitgetrek by die spreekkamer se deur. Sy het net vinnig gesê sy is nie swanger nie en weggestap.

Hy het toe sy naam aan haar geskree terwyl sy wegstap."

Jenny se selfoon lui. Sahara gee haar haar privaatheid en gaan na haar kamer. Sy raak aan die slaap. Heelwat later raak sy wakker. Die huis is stil. Daar is 'n nota dat Jenny en Sandra uit is. 

Sahara herkou aan alles wat sy gehoor het. So haar ma was ten minste nie verkrag nie. Sy was wel in dronkenskap verwek. Hoe voel mens oor dit?

"Wil ek werklik weet wie my biologiese pa is? Die pa wat my grootgemaak het kan nie vervang word nie. Ek wil nie regtig weet wie hy is nie."

Daardie aand sit sy laat met haar skootrekenaar en skryf 'n gedig wat sy opdra aan haar pa. Sy het onlangs ontdek dat sy nogals daarvan hou om gediggies te skryf. Die anderdag het sy 'n gedig gelees getitteld "Die Bruid", geskrywe deur iemand wat homself "Rooi Mier" noem. 

"Ek wonder hoekom "Rooi Mier" en hoekom? Ag hy of sy het seker maar sy of haar redes," dink sy. Toe sy moeg is vir dink kyk sy na een van Rowen G se videos. Dit gaan oor hom wat in 'n taxi gery het en 'n gesprek op whatsapp van iemand anders gevolg het. Dit beur haar op. 

Sy is in die bed en dink aan Lawrence toe Jenny kom. Dit was al laat.

Lawrence lê ook op sy bed en dink aan Sahara. Waar is sy? Hy moet weer 'n draai ry om te kyk of sy nie dalk teruggekom het uit die Kaap nie. Dan weer dink hy aan Janice. Hy het immers met haar geslaap. Kan hy net aanbeweeg asof niks gebeur het nie? Hoekom is sy so afsydig? Met sy gedagtes terug by Sahara raak hy aan die slaap.

Die volgende oggend is Lawrence effens opgewonde oppad skool toe. Hy ontmoet Anton langs die pad.

"Môre buds. Om te dink dit is ons laaste dag van klas. 'n Man voel nogals opgewonde maar ook hartseer."

"Hi die L. Ja wat, van ons ander vriende in ander klasse gaan ons nou net in die verbygaan sien. Hulle skryf mos nie dieselfde vakke as ons nie behalwe die tale."

"Ek is aanvaar vir medies by Stellenbosch en Wes Kaap. Moet nog besluit watter een. Wat van jou buds. Jy gaan mos regte doen."

"Ek is ook aanvaar L. Ook Wes Kaap en dan Vrystaat, maar ek gaan Kaap toe. Wou nog altyd die Kaap leer ken. Ek was nou nie so bevooreg soos jy wat gereeld daar kuier nie."

"Jy gaan mos nie om op die beach te gaan lê nie. Jy gaan study."

"Lmk. As jou toppie nou hoor hoe meng jy die tale is jy in die rooi."

"Ag man, hy beter sy bek hou." Lawrence klink skielik driftig. Hy het nog nooit so met of van sy pa gepraat nie. "Ek het hom altyd gerespekteer maar nie meer nie."

"Wat is dit nou L. Jy klink nie lekker nie."

"Los dit buds." Hy klink nors en duidelik omgekrap.

Anton verander maar die onderwerp. "Dink jy nie dis 'n plan om albei Wes Kaap toe te gaan nie? Dan kan ons mos saam bly." 

"Nogals. Kom ons soek op die internet vir studente akkomodasie."

Later sit hulle met Anton se selfoon en kry drie plekke. Bellville, Eersterivier en Kuilsrivier. Hulle stuur emails vir al drie. 

"Nou moet ons maar wag. My ouers is oraait met my wat liewer Kaap toe as Vrystaat toe wil gaan."

Larisa en Janice stap saam deur die skoolhek.

"Môre girlfriend."

"Hi Larisa."

 "Jy is baie stil die afgelope tyd. Mens sou dink dat jy in die wolke sou wees nadat jy en Lawrence .. jy weet."

Vandat Anton en Larisa uitgaan het die twee meisies bevriend geraak. Waar hulle voorheen net klasmaats was gesels hulle meer soos vriende.

Janice loop en kyk op die grond. Dit lyk of sy saggies begin huil het.

"Girl, wat gaan aan? Kom ons gaan praat."

"Nie nou nie. Ek wil my gesig gaan was voor die klok lui."

Hulle stap saam na die badkamer.

"As jy reg is kan jy maar met my praat."

Die klok lui en hulle stap klas toe.

Lawrence en Anton is ook net oppad klas toe en sien hulle aankom.

"Hier kom die mooiste girl suid van die ewenaar. Larisa is darem net te mooi vir woorde né die L"

"Gaan soontoe man. Sahara is die mooiste alkant van die ewenaar."

Lawrence besef nie dat hy hardgenoeg gepraat het sodat Janice hom kon hoor nie.

"Hallo julle" groet hy.

Janice stap verby hulle die klas binne sonder 'n woord. Sy kyk nie eers na hulle nie. 

Larisa wat agter haar loop beduie dat hulle moet stilbly.

Toe die klok vir pouse lui, neem Larisa Janice aan die hand en lei haar na 'n stil gedeelte van die skoolgrond.

"Kom girl, wat gaan aan? Ek het gedink jy is gelukkig noudat jy en Lawrence saam is. Ek het altyd geweet jy het gevoelens vir hom, selfs die tyd toe ek hom wou hê."

"Was dit dan so ooglopend? Ek het gedink niemand weet nie, veral omdat hy net oë gehad het vir Juffrou Muller. Eintlik nog steeds het."

"Wat bedoel jy met nog steeds het?"

"Net wat ek sê, hy is nog nie oor haar nie."

"En wat was dit dan die aand van die matriekdans? Hy is mos nie die soort wat meisies net gebruik nie; baie respekvol."

"Ek het ook so gedink. Dit was duidelik 'n verkeerde siening." Janice raak weer tranerig. "Hy het my so baie seergemaak en verneder."

"Wat het gebeur?"

"Hy het my Sahara genoem, en nie net een keer nie. Dit was net te veel toe hy dit in ons intiemste oomblik doen."

"Wow girl. Nou verstaan ek hoekom jy so lyk. Die gemors! Dit was baie gemeen."

"Ek dink nie dit was bedoeld nie, hy was onder die invloed van drank."

"Hoe verdedig jy nog die man?"

"Dit is nie wat ek doen nie. Ek dink die alkohol het hom net die waarheid laat besef. Miskien wou hy aanbeweeg maar sy hart wou nie."

"Laat ek liewer stilbly. Ek hoop julle het ten minste beskerming gebruik."

"Nee, ons het nie. Dit was nie beplan nie."

"Girl! Ek hoop van harte jy is nie swanger nie. Om 'n kind te hê van 'n man wat nie lief is vir jou nie is nie 'n goeie ding nie. Eintlik is dit nie goed om 'n kind op jou ouderdom te hê met studies wat voorlê nie. Ons bid maar dit is nie so nie."

Sahara lê maar laat want sy weet Jenny gaan nie vroeg op wees nie. Sy weet Sandra hou daarvan om 'n drankie of twee te neem, of sal ons sê 'n drankie of vyf en meermalle nader aan die vyf. Sy en Jenny was uit en haar antie is self nie skaam nie.

Sy neem haar skootrekenaar en lees deur haar gedig tot dusver. Dit handel oor onbeantwoorde liefde. Sy kan nie gepaste woorde vind om haar gedig mee af te sluit nie.

Teen tienuur staan sy op, gaan stort en trek aan. Met Jenny wat nog slaap gaan sy maar net brood met koue vleis op met koffie eet.

Sy sal dan later iets voorberei vir 'n vroeë aandete aangesien Jenny om 17:30 by die busstop moet wees. 

Sy lees haar e-posse. Meestal 'n klomp gemors. Dan sien sy een van 'n verspreidingsmaatskappy in die Kaap. Sy het daar aansoek gedoen vir 'n pos as persoonlike assistent. Die e-pos sê dat sy op 'n kortlys is. Hulle wil weet of sy nog belangstel omdat die aansoek maande gelede gedoen was. As haar antwoord positief is moet sy laat weet en dan kan sy reël vir 'n onderhoud nog dié week of sy kan reël vir 'n skype onderhoud.

Sy laat weet onmiddelik dat hulle met haar maar 'n skype onderhoud kan doen op 'n tyd wat geleë is vir hulle.

'n Uur later het sy 'n datum en tyd en ook dat die pos eers in Januarie beskikbaar is. Dit sal haar pas want dit gee haar tyd om 'n huurder te kry vir haar huis. 

"Ek moet hier wegkom. Hier is nie 'n toekoms vir my met Lawrence nie. Dit is duidelik dat hy aanbeweeg het met iemand sy ouderdom," dink sy.

Jenny het so 'n uur gelede eers opgestaan. Nadat sy gebad het het sy haar tasse gaan pak. Sy kom nou by die sitkamer ingedrentel en lyk duidelik siek.

"As Mammie nou hier was het sy antie behoorlik vasgevat. Lekker aand gehad?"

"Moenie my herinner nie. Daai dierbare suster van my sou nooit ophou neul het nie. Wees jy net bly jy het nie 'n suster nie. Of miskien het jy, mens weet mos nie.

Ek moet jou seker klaar vertel. Jou ma het besluit om eerlik met jou pa te wees en het hom alles vertel. Sy kon nooit geheime hou nie."

"Behalwe dat sy geheime van haar dogter kon hou," val Sahara haar in die rede.

"Sy wou jou sê maar jou pa het gevra dat sy jou nooit moet vertel nie. Jy laat my nou die storie vooruitloop.

Nadat sy hom vertel het, het hy gesê hy is klaar met haar. 'n Week later het hy gebel en gesê hy kan nie sonder haar nie. Hy het gevra of hulle so spoedig moontlik kan trou. Hy gaan die kind grootmaak as sy eie en niemand moes daarvan weet nie. Die kind sou grootgemaak word as sy eie.

Natuurlik het hy nie geweet ek weet daarvan nie. Maria het my laat sweer om nooit vir enigiemand te vertel nie, nie eers ons ouers nie.

Sy het die universiteit opgeskop en jou pa het uit Johannesburg gekom tot in Bloemfontein en hulle het in die hof getrou.

Daarvandaan het hulle Upington toe gekom om sy en ons ouers in te lig van die troue.

Almal was geskok want hulle sou eers die volgende jaar trou. Die ouers aan albei kante was erg omgekrap.

Hulle het net gesê hulle moes trou. Die ouers het maar net aanvaar dat sy swanger is van hom. Ons ma was natuurlik glad nie tevrede want sy het daardie visie gehad van albei haar dogters in wit trourokke en die onthaal.

Sy het vir maande lank haar ontevredenheid uitgespreek; totdat sy besef het haar eerste kleinkind is oppad en dat dit 'n meisiekind gaan wees.

Pappa was natuurlik meer teleurgesteld omdat sy, volgens hom, haar toekoms weggegooi het."

©Rooi Mier 13.07.2022

#Stukkendeharte Hoofstuk 8 - Rooi Mier

Teen 04:00 die oggend is sy wakker. Sy het die gewoonte aangeleer om te bid as sy wakker word in die nag. Nadat sy klaar gebid het lê sy weer.

Nou lê en wonder sy weer wat haar Antie Jenny wil sê wat so belangrik is dat sy so ver kom ry het. Dit moet iets met haar ouers te doen het. Sy wonder juis al hoe meer wie haar biologiese pa is.

Dan gaan haar gedagtes weer na Lawrence toe. "Het ek gevoelens vir hom? Daar is definitief iets. Geen man het al ooit haar gedagtes so oorheers."

Sy raak weer aan die slaap.

'n Paar strate verder lê Janice ook wakker. Hoe kon sy haar so misgis. Sy het regtig gedink dat Lawrence iets vir haar voel maar duidelik nie. Hy het in sy dronkenskap haar 'n paar keer Sahara genoem. Nog het sy voortgegaan en haarself aan hom gegee. Dit was toe sy besef het sy maak die grootste fout van haar lewe. Hy het haar toe gedurende hul intiemste oomblikke Sahara genoem. Sy het met 'n skok besef dat hy nooit oor Sahara gaan kom nie.

"Ek is so bleddie lief vir die man." Sy begin saggies te huil. "My ma sê altyd dat jy eers verseker weet wanneer hy 'I do' gesê het. Dit is wanneer jy jouself eers aan 'n man moet oorgee."

Sy wil so graag haar ma in haar vertroue neem maar hoe? Hulle kon tot dusver alles met mekaar deel. Vandag moet sy weer in die teenwoordigheid van Lawrence spandeer. Sy hoop die skooldag gaan vinnig.

Die oggend 'n halfuur voor die skool begin sit Lawrence alreeds in die klas. Anton is nog nie daar nie. Hy het onthou dat hy Janice Sahara genoem het. Is dit hoekom sy so afsydig is? 

Sy vriende dink anders maar dit was sy eerste ondervinding. Dit was glad nie sleg nie maar hoekom het hy Janice Sahara genoem? Sal hy dan nooit oor haar kom nie.

Sy pa was reg. Onder die invloed van drank gebeur dinge wat liewer nie moes gebeur nie. Hy sien homself as iemand wat vrouens respekteer. Natuurlik kan hy nie die drank skuld gee vir wat gebeur het nie. Dit het wel dit makliker gemaak om daai lyn oor te steek.

Anton stap in. "As die L nou vroegoggend sooo diep dink?"

"Môre buddy. Mens groet eers."

"Goeie môre Meneer van Wyk. Hoe gaan dit? Man, ek hoop nie jy was onverskillig nou die aand nie. Ek hoop jy het beskerming gehad."

"Hoe weet jy?"

"L, het het per ongeluk op julle afgekom. Larisa en ek was oppad na ons vervoer toe."

Lawrence wou nog iets sê  toe Larisa instap. Sy gee hom 'n ondeunde knipoog. Janice stap binne. Larisa knik vir Lawrence en wys met haar kop in Janice se rigting.  

Lawrence raak skaam want hy weet Janice het gesien. Die klok red hom. Al die ander leerders kom die klas binne.

"Antie Jenny slaap laat vandag of is sy maar net besig om my te vermy? Ek wil nou weet wat aangaan."

Sahara gaan klop aan haar deur. "Antie, ek wil inkom."

"Kom maar binne. Dit is seker tyd. Goeie môre."

"Môre antie. Het u darem oraait geslaap?"

"Ja Sahara maar kom ons praat. Sit hier op die bed. Ek wil jou vertel wie jou pa is en waarom dit gebeur het."

"Jy weet ek en jou ma was dieselfde tyd op universiteit omdat sy eers twee jaar gaan werk het."

"Ons was een aand by 'n partytjie van een van die studente. Dit was 'n lekker partytjie en ons het ons geniet, selfs vir die eerste keer 'n drankie en toe drankies gedrink. Vyf jongmanne het uitgegaan om dagga te gaan rook. Die reuk het by die venster ingewaai. Hulle het luidrugtig geraak."

"Iemand het gesê nee man. Ek wil nie verder as boom gaan nie. 'n Ander stem het toe gesê, kom aan man. Moenie 'n sussie wees nie. Net die een keer."

"Ek kon nie verder hoor nie want iemand het die musiek harder gedraai."

"Hulle het een na die ander ingekom. Dit was duidelik dat hulle hoog was van een of ander dwelmmiddel. Ek het al mense gesien wat dagga gerook het. Hulle lag gewoonlik vir alles. Hierdie jongmanne was meestal aggressief."

"Die partjie het al luidrugtiger geraak en dit was ook duidelik dat die dwemgebruikers skoorsoekerig geword het. Hulle het sommer glase begin breek. Mense begin stamp en as iemand val of seerkry hardop  gelag. Dit was duidelik tyd vir ons om te gaan."

"Ek het begin soek na jou ma. Maria, waar is jy? Net toe ek haar sien bars daar 'n geveg los. Een van die ander jongmanne wat nie buite was nie het seker genoeg gehad. Hy slaan na 'n dwelmgebruiker en 'n ander probeer hom keer."

"Hy skree, Ek het nou genoeg gehad van die … , die vloekwoorde rol van sy lippe af."

"Meer mense begin vuisslaan en ek het toe by die deur uitgevlug saam met 'n paar ander meisies. Sommige meisies was ook redelik hoenderkop van die bier en wyn."

"Laat ek maar erken ek ook. Ek kon nie vir Maria kry nie. My benewelde brein het gesê ek moet by my kamer uitkom om te gaan slaap."

"Die volgende dag het ek nie jou ma gesien nie. Ek het die oggend klasse gehad en sy die oggend en middag. Ons was nie een keer saam nie."

"Die middag het ek gaan slaap want my kop was seer."

"Dit was eers die volgende dag dat ek haar gesien het. Sy was stil en het nie veel gepraat nie. Op my vraag het sy net geantwoord dat sy die aand geniet het; maar dit het nie so gelyk nie. Ek het gedink dit was maar oor die drinkery. Dit het my self verbaas om haar daai aand met 'n glas wyn of twee te sien; definitief buite haar karakter."

"Ek moet nou eers badkamer toe meisiekind, maak jy solank vir ons koffie."

"Dis reg so antie." 

Sahara staan lui weg op van waar sy op Jenny se bed gesit het en stap kombuis toe. 

Haar ma het haar nooit vertel dat sy ooit al alkohol gebruik het nie. 

Sy het altyd net gesê, "My kind belowe my jy sal nooit alkohol gebruik nie. Dit verwoes net mens se lewe."

Dan het sy net altyd gesê, "Ja Mammie. Wat sal ek nou wil drink. Lyk my Mammie het al 'n dop gesteek."

Haar ma het dan net gesê, "Bly jy net weg."

Skielik onthou sy dat sy nog 'n afspraak by die bank het. Sy wil van haar geld gaan vasbelê. 

Sy skree badkamer se kant toe, "Antie, ek gaan sommer ontbyt maak. Ek het later 'n afspraak by die bank."

Na haar afspraak het sy skielik die begeerte om net verby die skool te ry. Sy kyk op haar horlosie. Dit gaan nou tweede pouse wees. Sy gaan stop buite regoor die rugbyveld waar sy al gesien het Lawrence en Anton gewoonlik sit. Sy hoor die sirene wat die pouse aankondig. Drie minute later sien sy die twee asook Larisa na hul gewone sitplek aangestap kom.

Dit lyk of Lawrence maar stil is. Anton en Larisa is duidelik meer in gesprek. Hy is maar net daar. Skielik verlang sy om net weer daai "Goeie môre Juffrou Van Wyk, agga, Muller te hoor."

Sy glimlag onwillekeurig. "Ek is verlief op die jongman. Sal ek ooit 'n kans het met hom? Alhoewel hy altyd grap oor ons sal hy ooit 'n ouer vrou wil hê? Dan bots hul geloof ook nog. Om 'n atiës te wees is ook 'n geloof; jy glo dat jy nie in 'n god glo nie."

Sy hoor haar pa, "My kind, jy moet eendag vir jou 'n man vat wat dieselfde geloof as jy het. Vergeet daarvan dat dit oraait gaan wees."

Dit is seker haar grootste struikelblok. Sy glo dieselfde as haar pa.

Tweede pouse is gewoonlik net vyftien minute. Die drie is alreeds oppad klas toe toe die sirene lui.

©Rooi Mier 13.07.2022